GRIMSMANN WILHELM KRYSTIAN, drukarz, dziennikarz, działacz gdańskiej Polonii
| (Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Grimsmann_Wilhelm.jpeg |thumb| Wilhelm Grimsmann]] | [[File: Grimsmann_Wilhelm.jpeg |thumb| Wilhelm Grimsmann]] | ||
[[File:Wilhelm_Grimsmann.jpg|thumb|Wilhelm Grimsmann z żoną i dziećmi]] | [[File:Wilhelm_Grimsmann.jpg|thumb|Wilhelm Grimsmann z żoną i dziećmi]] | ||
| − | [[File:Wilhelm Krystian Grimsmann.jpg|thumb|Wilhelm Grimsmann (z prawej) i [[CIESZYŃSKI WŁADYSŁAW | Władysław Cieszyński]] w „Gazecie Gdańskiej”]] | + | [[File:Wilhelm Krystian Grimsmann.jpg|thumb|Wilhelm Grimsmann (z prawej) i [[CIESZYŃSKI WŁADYSŁAW, działacz gdańskiej Polonii, patron gdańskiej ulicy | Władysław Cieszyński]] w „Gazecie Gdańskiej”]] |
| − | '''WILHELM KRYSTIAN GRIMSMANN''' (8 XI 1883 Eddelak, Szlezwik-Holsztyn – 22 III 1940 Stutthof), drukarz, dziennikarz, działacz polonijny. Syn szewca Petera i Józefy z domu Kozłowskiej. | + | '''WILHELM KRYSTIAN GRIMSMANN''' (8 XI 1883 Eddelak, Szlezwik-Holsztyn – 22 III 1940 Stutthof), drukarz, dziennikarz, działacz polonijny. Syn szewca Johanna Petera i Józefy Marianny z domu Kozłowskiej. Od 1887 mieszkał z rodzicami w Gnieźnie (po śmierci Johanna Petera matka wyszła za bednarza Hoffmana, z którym się rozwiodła). W Gnieźnie ukończył szkołę powszechną i podjął naukę drukarstwa w oficynie gnieźnieńskiego „Lecha”, następnie w polskich zakładach drukarskich Warmii i Westfalii. W 1903 powołany do służby wojskowej, skierowany do Gdańska, pozostał w nim na stałe. <br/><br/> |
| − | Działał w gdańskich organizacjach polonijnych | + | Działał w gdańskich organizacjach polonijnych, między innymi Towarzystwie Śpiewaczym „Lutnia”, Towarzystwie Ludowym „Jedność”, w Towarzystwie Młodzieży Kupieckiej, którego w 1908 był współzałożycielem, a w 1911 prezesem. W 1904 podjął pracę w [[GAZETA GDAŃSKA (I) | „Gazecie Gdańskiej”]], początkowo jako zecer, od lipca 1912 jako etatowy pracownik. W 1920 brał udział w akcji plebiscytowej na Warmii i Mazurach. W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] w latach 1921–1939 redaktor działu lokalnego „Gazety Gdańskiej” oraz redaktor odpowiedzialny za niemiecką mutację pisma „Deutsche Morgenausgabe. Gazeta i Dziennik Gdański”. W latach 1922–1931 wydawca pisma „Żeglarz Polski. Czasopismo miesięczne poświęcone sprawom żeglugi morskiej i rzecznej ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb i zadań żeglugi polskiej”, drukowanego w Drukarni Towarzystwa Wydawniczego Pomorskiego w Gdańsku. Należał do Syndykatu Dziennikarzy Polskich w Gdańsku, współpracując z redakcjami innych polskich pism wydawanych w Gdańsku, między innymi „Dniem Pomorza”, „Gazetą Pomorską” i [[BALTISCHE PRESSE, polski dziennik | „Baltische Presse”]]. Sześciokrotnie stawał przed sądem gdańskim za rzekome znieważenie władz senackich przez polskie pisma. <br/><br/> |
| − | Przed wybuchem II wojny światowej wyjechał z Gdańska do Warszawy. W grudniu 1939 powrócił do Gdańska, aresztowany w początkach 1940, rozstrzelany w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]] | + | Był członkiem wielu organizacji grupujących gdańską Polonię, między innymi 10 I 1919 wybrany został do Rady Żołnierzy Polaków w Gdańsku, w tym samy roku współzałożyciel Towarzystwa Śpiewu Moniuszko, w 1927 jego wiceprezes. Od 8 I 1920 wiceprezes, od 11 VII 1920 do 4 VIII 1924 i w 1927 prezes Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia w Gdańsku. 26 VI 1920 z jego inicjatywy utworzono VI Okręg Gdański Pomorskiego Związku Śpiewaczego (podlegający Związkowi Śpiewaczemu w Toruniu), był do 1923 jego pierwszym prezesem (pozostał w Zarządzie). Z żoną Anną w 1926 był członkiem Towarzystwa Śpiewu Kościelnego "Cecylia" w Gdańsku. Od 1923 był działaczem [[MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Macierzy Szkolnej]], w 1926 współzałożycielem Towarzystwa byłych Powstańców i Wojaków. W 1927 z ramienia [[GMINA POLSKA | Gminy Polskiej]] wszedł do pierwszej Rady Głównej Związku Towarzystw Polskich w Gdańsku, od tego roku był członkiem Zarządu Okręgu Gdańskiego „Sokoła”, od 1929 wchodził w skład zarządu Okręgu I Kaszubskiego Dzielnicy Pomorskiej tej organizacji. Pełnił również funkcję wiceprezesa oraz wchodził w skład Rady Dzielnicy Pomorskiej. Utalentowany aktor–amator, występował w wielu stukach przygotowanych przez gdańskie organizacje polonijne. Mieszkał przy Pffeferstadt 50 (ul. Korzenna). <br/><br/> |
| + | Przed wybuchem II wojny światowej wyjechał z Gdańska do Warszawy. W grudniu 1939 powrócił do Gdańska, aresztowany w początkach 1940, rozstrzelany w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]]. Żonaty był od 1909 z Anną Franciszką z Mrozewskich (Mroszewską) (ur. 2 X 1885 Sulęczyno), córką kowala Johannesa i Antoniny z domu Bednarek, między innymi działaczką gdańskiego oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża i żeńskiej drużyny „Sokoła” w Gdańsku, aresztowaną wraz z mężem i synem Zygmuntem w 1940, osadzoną w Stutthofie. Od 20 IV 1940 w KL Ravensbrück, zginęła tam 28 III 1943. Syn Zygmuntem (16 V 1910 Gdańsk – 22 III 1940 Stutthof), absolwent [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]] (matura: 1831), był pracownikiem Poczty Polskiej w Gdańsku, 1 IX 1939 więzionym w [[VICTORIASCHULE | Victoriaschule]], pracował przy porządkowaniu terenu walk na Westerplatte, zginął w obozie Stutthof. Drugi syn, Jan (24 VI 1912 Gdańsk – 1943), w 1937 poślubił w Toruniu Kazimierę, córkę asesora kolejowego Tadeusza i Franciszki z Lewandowskich. Córka Maria była zamężną Kubiak (zm. 2015).<br/><br/> | ||
| + | Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, sygn. 1609/925, nr 577; 1609/1004 nr 1889; 1609/945, nr 1968 (ślub, narodziny synów).<br/> | ||
| + | Andrzejewski Marek, ''Wolne Miasto Gdańsk (1920–1939). Leksykon biograficzny'', Gdańsk 2009, s. 41.<br/> | ||
| + | Dereżyński Mieczysław, ''Grimsmann Wilhelm Krystian'', w: Polski Słownik Biograficzny, 8, 1959-1960, s. 580-581.<br/> | ||
| + | Romanow Andrzej, ''Grimsmann Wilhelm Krystian'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 2, Gdańsk 1993, s. 109-110.<br/> | ||
| + | Stępniak Henryk, ''Ludność polska w Wolnym Mieście Gdańsku (1920–1939)'', Gdańsk 1991 (przez indeks). | ||
Aktualna wersja na dzień 11:44, 24 mar 2023
WILHELM KRYSTIAN GRIMSMANN (8 XI 1883 Eddelak, Szlezwik-Holsztyn – 22 III 1940 Stutthof), drukarz, dziennikarz, działacz polonijny. Syn szewca Johanna Petera i Józefy Marianny z domu Kozłowskiej. Od 1887 mieszkał z rodzicami w Gnieźnie (po śmierci Johanna Petera matka wyszła za bednarza Hoffmana, z którym się rozwiodła). W Gnieźnie ukończył szkołę powszechną i podjął naukę drukarstwa w oficynie gnieźnieńskiego „Lecha”, następnie w polskich zakładach drukarskich Warmii i Westfalii. W 1903 powołany do służby wojskowej, skierowany do Gdańska, pozostał w nim na stałe.
Działał w gdańskich organizacjach polonijnych, między innymi Towarzystwie Śpiewaczym „Lutnia”, Towarzystwie Ludowym „Jedność”, w Towarzystwie Młodzieży Kupieckiej, którego w 1908 był współzałożycielem, a w 1911 prezesem. W 1904 podjął pracę w „Gazecie Gdańskiej”, początkowo jako zecer, od lipca 1912 jako etatowy pracownik. W 1920 brał udział w akcji plebiscytowej na Warmii i Mazurach. W okresie II Wolnego Miasta Gdańska w latach 1921–1939 redaktor działu lokalnego „Gazety Gdańskiej” oraz redaktor odpowiedzialny za niemiecką mutację pisma „Deutsche Morgenausgabe. Gazeta i Dziennik Gdański”. W latach 1922–1931 wydawca pisma „Żeglarz Polski. Czasopismo miesięczne poświęcone sprawom żeglugi morskiej i rzecznej ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb i zadań żeglugi polskiej”, drukowanego w Drukarni Towarzystwa Wydawniczego Pomorskiego w Gdańsku. Należał do Syndykatu Dziennikarzy Polskich w Gdańsku, współpracując z redakcjami innych polskich pism wydawanych w Gdańsku, między innymi „Dniem Pomorza”, „Gazetą Pomorską” i „Baltische Presse”. Sześciokrotnie stawał przed sądem gdańskim za rzekome znieważenie władz senackich przez polskie pisma.
Był członkiem wielu organizacji grupujących gdańską Polonię, między innymi 10 I 1919 wybrany został do Rady Żołnierzy Polaków w Gdańsku, w tym samy roku współzałożyciel Towarzystwa Śpiewu Moniuszko, w 1927 jego wiceprezes. Od 8 I 1920 wiceprezes, od 11 VII 1920 do 4 VIII 1924 i w 1927 prezes Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia w Gdańsku. 26 VI 1920 z jego inicjatywy utworzono VI Okręg Gdański Pomorskiego Związku Śpiewaczego (podlegający Związkowi Śpiewaczemu w Toruniu), był do 1923 jego pierwszym prezesem (pozostał w Zarządzie). Z żoną Anną w 1926 był członkiem Towarzystwa Śpiewu Kościelnego "Cecylia" w Gdańsku. Od 1923 był działaczem Macierzy Szkolnej, w 1926 współzałożycielem Towarzystwa byłych Powstańców i Wojaków. W 1927 z ramienia Gminy Polskiej wszedł do pierwszej Rady Głównej Związku Towarzystw Polskich w Gdańsku, od tego roku był członkiem Zarządu Okręgu Gdańskiego „Sokoła”, od 1929 wchodził w skład zarządu Okręgu I Kaszubskiego Dzielnicy Pomorskiej tej organizacji. Pełnił również funkcję wiceprezesa oraz wchodził w skład Rady Dzielnicy Pomorskiej. Utalentowany aktor–amator, występował w wielu stukach przygotowanych przez gdańskie organizacje polonijne. Mieszkał przy Pffeferstadt 50 (ul. Korzenna).
Przed wybuchem II wojny światowej wyjechał z Gdańska do Warszawy. W grudniu 1939 powrócił do Gdańska, aresztowany w początkach 1940, rozstrzelany w obozie Stutthof. Żonaty był od 1909 z Anną Franciszką z Mrozewskich (Mroszewską) (ur. 2 X 1885 Sulęczyno), córką kowala Johannesa i Antoniny z domu Bednarek, między innymi działaczką gdańskiego oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża i żeńskiej drużyny „Sokoła” w Gdańsku, aresztowaną wraz z mężem i synem Zygmuntem w 1940, osadzoną w Stutthofie. Od 20 IV 1940 w KL Ravensbrück, zginęła tam 28 III 1943. Syn Zygmuntem (16 V 1910 Gdańsk – 22 III 1940 Stutthof), absolwent Gimnazjum Polskiego (matura: 1831), był pracownikiem Poczty Polskiej w Gdańsku, 1 IX 1939 więzionym w Victoriaschule, pracował przy porządkowaniu terenu walk na Westerplatte, zginął w obozie Stutthof. Drugi syn, Jan (24 VI 1912 Gdańsk – 1943), w 1937 poślubił w Toruniu Kazimierę, córkę asesora kolejowego Tadeusza i Franciszki z Lewandowskich. Córka Maria była zamężną Kubiak (zm. 2015).
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, sygn. 1609/925, nr 577; 1609/1004 nr 1889; 1609/945, nr 1968 (ślub, narodziny synów).
Andrzejewski Marek, Wolne Miasto Gdańsk (1920–1939). Leksykon biograficzny, Gdańsk 2009, s. 41.
Dereżyński Mieczysław, Grimsmann Wilhelm Krystian, w: Polski Słownik Biograficzny, 8, 1959-1960, s. 580-581.
Romanow Andrzej, Grimsmann Wilhelm Krystian, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 2, Gdańsk 1993, s. 109-110.
Stępniak Henryk, Ludność polska w Wolnym Mieście Gdańsku (1920–1939), Gdańsk 1991 (przez indeks).
