CONWENTZ HUGO WILHELM, dyrektor Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej w Gdańsku
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Conwentz Hugo Wilhelm.JPG|thumb|Hugo Wilhelm Conwentz]] | [[File:Conwentz Hugo Wilhelm.JPG|thumb|Hugo Wilhelm Conwentz]] | ||
| − | '''HUGO WILHELM CONWENTZ''' (20 I 1855 Święty Wojciech – 12 V 1922 Berlin), przyrodnik, prekursor ekologii | + | '''HUGO WILHELM CONWENTZ''' (20 I 1855 1855 [[ŚWIĘTY WOJCIECH | Święty Wojciech]] – 12 V 1922 Berlin), przyrodnik, prekursor ekologii, dyrektor [[MUZEUM PROWINCJI ZACHODNIOPRUSKIEJ | Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej]] w Gdańsku. Pochodził z rodziny [MENONICI | menonickiej]] z Dordrecht w Niderlandach, od XVII wieku osiadłej na Żuławach. W 1816 jego dziadek, Dirk, nabył gospodarstwo w Świętym Wojciechu. Syn Alberta Wilhelma, |
| − | W | + | mieszkającego w Świętym Wojciechu, następnie przy Frauengasse 28 (ul. Mariacka), właściciela firmy „Möllerschen und Kohlenhandlung” (handel opałem: drewnem i węglem) oraz poślubionej mu w 1845 Augusty Dyck z domu Saalfeld. Miał sześcioro rodzeństwa (troje zmarło w dzieciństwie). W latach 1862–1873 uczył się w średniej [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkole realnej św. Jana]], studiował (stypendium [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]]) na uniwersytecie we Wrocławiu, dwa semestry w Getyndze i ponownie we Wrocławiu. Dyplom i doktorat uzyskał w 1876, pracując we wrocławskim Ogrodzie Botanicznym. Do 1879 asystent na uniwersytecie we Wrocławiu.<br/><br/> |
| − | W | + | W 1879 powierzono mu w Gdańsku funkcję organizatora nowego Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej. Od 4 I 1880 do 1910 był jego dyrektorem (do kwietnia 1882 komisarycznym). Prowadził badania nad bursztynem ([[BURSZTYN BAŁTYCKI | bursztyn bałtycki]]), na podstawie pracy ''Monographie der baltischen Bernsteinbäume'' od 1890 profesor. W 1904 opublikował głośny memoriał (cztery wydania niemieckie, przekład na język angielski) zawierający uzasadniony naukowo projekt mecenatu państwowego nad ochroną przyrody. Zainicjował akcję inwentaryzacji torfowisk i skupisk roślinnych na Pomorzu Gdańskim; doprowadził do otoczenia ich ochroną prawną, powstania rezerwatów i pomników przyrody.<br/><br/> |
| − | Od | + | W 1906 na polecenie rządowe utworzył w Gdańsku Państwowy Urząd do spraw Ochrony Pomników Przyrody w Prusach (Staatliche Stelle für Naturdenkmalpflege in Preußen), który między innymi wyznaczył rezerwaty przyrody na terenie Pomorza Wschodniego ([[REZERWATY PRZYRODY | rezerwat Ptasi Raj]]). Po przeniesieniu urzędu 1 X 1910 do Berlina opuścił Gdańsk.<br/><br/> |
| − | W | + | Od 1907 redaktor periodyków „Naturdenkmäler” i „Beiträge zur Denkmalpflege”. Prowadził w Niemczech i w innych krajach (Anglia, Rosja, Włochy, Belgia, Szwecja, Norwegia, Polska) działalność naukową i popularyzatorską (odczyty, wykłady i publikacje) na rzecz ochrony przyrody, wykłady z botaniki i bursztynu. Od 1919 żonaty był ze Szwedką Gretę Ekelöf, bibliotekarką Szwedzkiej Biblioteki Narodowej w Sztokholmie. W 1922 z żoną odwiedził Gdańsk. Zmarł z powodu zarażenia gronkowcem. Dzięki zabiegom żony jego zbiory nabyła i przechowuje Biblioteka Krajowa w Linköping (Szwecja). <br/><br/> |
| + | W 2006 z okazji 100-lecia powstania w Gdańsku Państwowego Urzędu do spraw Ochrony Pomników Przyrody w [[ZIELONA BRAMA | Zielonej Bramie]] odbyło się polsko-niemieckie sympozjum naukowe. Od 30 VIII 2011 jego imię nosi tramwaj Pesa Swing 120NaG nr 1035. {{author:MA}} {{author:EN}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Langowska Kinga Alina, ''Hugo Wilhelm Conwentz, organizator i dyrektor Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej w latach 1879–1910'', w: ''Teraźniejszość i przeszłość. Muzealnictwo i historiografia w Gdańsku i na Pomorzu do roku 1945'', red. Ewa Barylewska-Szymańska, Gdańsk 2021, s. 146-160.<br/> | ||
| + | Szews Jerzy, ''Conwentz Hugo Wilhelm'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement I, Gdańsk 2002 s. 54-55. | ||
Wersja z 12:45, 14 gru 2021
HUGO WILHELM CONWENTZ (20 I 1855 1855 Święty Wojciech – 12 V 1922 Berlin), przyrodnik, prekursor ekologii, dyrektor Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej w Gdańsku. Pochodził z rodziny [MENONICI | menonickiej]] z Dordrecht w Niderlandach, od XVII wieku osiadłej na Żuławach. W 1816 jego dziadek, Dirk, nabył gospodarstwo w Świętym Wojciechu. Syn Alberta Wilhelma,
mieszkającego w Świętym Wojciechu, następnie przy Frauengasse 28 (ul. Mariacka), właściciela firmy „Möllerschen und Kohlenhandlung” (handel opałem: drewnem i węglem) oraz poślubionej mu w 1845 Augusty Dyck z domu Saalfeld. Miał sześcioro rodzeństwa (troje zmarło w dzieciństwie). W latach 1862–1873 uczył się w średniej szkole realnej św. Jana, studiował (stypendium Towarzystwa Pokoju) na uniwersytecie we Wrocławiu, dwa semestry w Getyndze i ponownie we Wrocławiu. Dyplom i doktorat uzyskał w 1876, pracując we wrocławskim Ogrodzie Botanicznym. Do 1879 asystent na uniwersytecie we Wrocławiu.
W 1879 powierzono mu w Gdańsku funkcję organizatora nowego Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej. Od 4 I 1880 do 1910 był jego dyrektorem (do kwietnia 1882 komisarycznym). Prowadził badania nad bursztynem ( bursztyn bałtycki), na podstawie pracy Monographie der baltischen Bernsteinbäume od 1890 profesor. W 1904 opublikował głośny memoriał (cztery wydania niemieckie, przekład na język angielski) zawierający uzasadniony naukowo projekt mecenatu państwowego nad ochroną przyrody. Zainicjował akcję inwentaryzacji torfowisk i skupisk roślinnych na Pomorzu Gdańskim; doprowadził do otoczenia ich ochroną prawną, powstania rezerwatów i pomników przyrody.
W 1906 na polecenie rządowe utworzył w Gdańsku Państwowy Urząd do spraw Ochrony Pomników Przyrody w Prusach (Staatliche Stelle für Naturdenkmalpflege in Preußen), który między innymi wyznaczył rezerwaty przyrody na terenie Pomorza Wschodniego ( rezerwat Ptasi Raj). Po przeniesieniu urzędu 1 X 1910 do Berlina opuścił Gdańsk.
Od 1907 redaktor periodyków „Naturdenkmäler” i „Beiträge zur Denkmalpflege”. Prowadził w Niemczech i w innych krajach (Anglia, Rosja, Włochy, Belgia, Szwecja, Norwegia, Polska) działalność naukową i popularyzatorską (odczyty, wykłady i publikacje) na rzecz ochrony przyrody, wykłady z botaniki i bursztynu. Od 1919 żonaty był ze Szwedką Gretę Ekelöf, bibliotekarką Szwedzkiej Biblioteki Narodowej w Sztokholmie. W 1922 z żoną odwiedził Gdańsk. Zmarł z powodu zarażenia gronkowcem. Dzięki zabiegom żony jego zbiory nabyła i przechowuje Biblioteka Krajowa w Linköping (Szwecja).
W 2006 z okazji 100-lecia powstania w Gdańsku Państwowego Urzędu do spraw Ochrony Pomników Przyrody w Zielonej Bramie odbyło się polsko-niemieckie sympozjum naukowe. Od 30 VIII 2011 jego imię nosi tramwaj Pesa Swing 120NaG nr 1035.
Bibliografia:
Langowska Kinga Alina, Hugo Wilhelm Conwentz, organizator i dyrektor Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej w latach 1879–1910, w: Teraźniejszość i przeszłość. Muzealnictwo i historiografia w Gdańsku i na Pomorzu do roku 1945, red. Ewa Barylewska-Szymańska, Gdańsk 2021, s. 146-160.
Szews Jerzy, Conwentz Hugo Wilhelm, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement I, Gdańsk 2002 s. 54-55.
