CLAUSEN BENEDICT, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
BENEDICT CLAUSEN (Clauss, Claußen, Clauß) (ochrzczony 11 X 1644 Norymberga – 3 X 1709 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Johanna (Hansa) Claußa (chrzest 13 V 1596 Norymberga – 20 VI 1671 tamże) i jego drugiej żony, poślubionej 27 III 1633 Helmy (Heleny) (pochowana 13 IV 1662), wdowy po złotniku Andreasie Straub(en)ie i bursztynniku Wolfie Götzu (zm. przed 1628). Brat złotnika Johanna Jakoba (Klaußa) (chrzest 22 IX 1634 Norymberga – 1689).
W latach 1658–1662 uczył się zawodu o ojca. Od 1672 był czeladnikiem w warsztacie Henninga Probsta w Gdańsku. Pracę mistrzowską wykonał u Gottfrieda Schmiedta w 1676. Obywatelstwo Gdańska otrzymał 21 VI 1677. Funkcję starszego gdańskiego cechu złotników pełnił w latach: 1690, 1695 i 1707. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: Nathanael Schlaubitz, Siegfried Örnster, Johann Jöde, Ephraim Eckholt (Eckholtz), Andreas Schwenck II (28 XI 1659 – 23 VI 1723), Nathanael Detloff, Johann Heinrich Hudtmacher, Abraham Tryboll (Trybol, Tribull; 1672 Gdańsk - 26 V 1717), Gottfried Winhold. Naukę w jego warsztacie ukończyli (oprócz synów) zapisany w 1697 Gottlieb Unger oraz Gergen Tönniges (1698), nie ukończyli Michel Görcke (1704) oraz Jacob Zibant (1706). Czeladnikami byli Gotfried Winholdt (od 1693), Abraham Trybol i Georg Jantzen (1669 Zaroślak – 11 XI 1701).
Miał pięciu synów: Johanna Jakoba, Benedicta, Salomona, Johanna Carla i Gottlieba, którzy kształcili się w warsztacie ojca. Benedict (nauka zakończona dyplomem w 1686), Salomon (1691) i Johann Carl (1710) uzyskali tytuły mistrzowskie. Został pochowany w kościele Najświętszej Marii Panny w Gdańsku w grobie pod płytą kamienną ze względu na zapełnienie miejsc pochówkowych w kaplicy złotników pod wezwaniem Świętego Krzyża (ostatnią pochowaną tam osoba była jego zmarła 25 IX 1709 córka Anna Maria).
Używał znaków warsztatowych z monogramem BC i kropką w polach o dekoracyjnym obrysie. W latach 1708/1709 pozłocił chorągiew z okrętem w Ratuszu Głównego Miasta. Z jego dorobku zachowały się głównie sprzęty świeckie: puchar w kształcie okrętu (Ermitaż w Petersburgu), a także okazałe kufle ze scenami biblijnymi i charakterystycznymi dla tego warsztatu epizodami z historii antycznej. Spośród nielicznych zabytków sakralnych wskazać można aplikację na obraz ( Muzeum Narodowe w Gdańsku).
W 2018 na aukcji internetowego domu VIL jego tzw. kufel monetowy został sprzedany za 45 000 EUR, w 2021 inny kufel sprzedano we włoskim domu aukcyjnym Wannenes za ponad (w przeliczeniu) 632 000 zł, w ofercie domu aukcyjnego Christie’s w Paryżu znajdował się podobny kufel z estymacją ceny 12 000 – 18 000 EUR. Zob. też złotnictwo.
