KADAU ERNST II, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
ERNST KADAU II (Kadaw; przed 1657 Gdańsk – 12 I 1690 Gdańsk), złotnik. Syn Ernsta Kadaua I, zapisany na naukę w warsztacie ojca w 1657 roku. Pracę mistrzowską wykonał u Johanna Ophagena w 1674. W roku 1675 uzyskał obywatelstwo miejskie Gdańska. Funkcję kompana tutejszego cechu złotników pełnił w latach w 1680 i 1686, starszego cechu – 1681 i 1687. W jego warsztacie terminował Nathanael Detloff. W 1686 roku zapisał na naukę trzech synów: Johanna Ernsta, Gabriela i Emmanuela, z których dwaj pierwsi uzyskali tytuły mistrzowskie. Po jego śmierci warsztat do 1701 roku prowadziła wdowa.
Używał znaku warsztatowego z monogramem J/EK w trójliściu (dla odróżnienia od działającego nadal warsztatu ojca) oraz EK w prostokącie. Wśród jego dzieł znajdują się sprzęty sakralne: kielichy (Bydgoszcz, Ostrowite), puszki eucharystyczne (kościół św. Mikołaja w Elblągu, Nowa Cerkiew, Postolin), monstrancja (dawniej Nowy Staw), ramy feretronu (Giemlice), oraz świeckie: kubki ( Muzeum Narodowe w Gdańsku, Altonaer Museum w Hamburgu). Na uwagę zasługują unikatowe w gdańskim złotnictwie cztery kufle z korpusem rzeźbionym – prawdopodobnie przez Christopha Mauchera – w kości słoniowej (Zamek Królewski na Wawelu, Kunsthistorisches Museum w Wiedniu, Wadsworth Atheneum w Hartford, dawniej też Herzogliches Museum w Gotha) oraz dzban (Staatlische Museen w Kassel), oraz taca z kością słoniową (Kunstgewerbemuseum Berlin).
Zob. też złotnictwo.
