BOCK GEORG I, burmistrz
| < Poprzednie | Następne > |
GEORG BOCK I (około 1420 Gdańsk – 1483 Poznań), burmistrz poznański. Pochodził z rodziny przybyłej do Gdańska z Lubeki, której pierwszy przedstawiciel Caspar (zm. 1361/1363 Gdańsk) od roku 1347 był ławnikiem w Głównym Mieście, od 1349 rajcą, w latach 1361–1363 burmistrzem. Syn Johanna (zm. 27 XII 1448 Gdańsk), w 1428 ławnika, w 1434 rajcy, w 1439 sędziego w Głównym Mieście, oraz Katheriny, córki burmistrza Conrada Letzkaua. Brat Heinricha Bocka, stryj Georga Bocka II. Od roku 1445 osiadł na stałe w Poznaniu, w 1453 tamtejszy ławnik, w 1459 rajca, od 1460 burmistrz. Utrzymywał kontakty rodzinne i gospodarczo-polityczne z Gdańskiem. Wspólnie ze szwagrem, rajcą gdańskim Eiwoldem Wrigem (który poślubił jego siostrę Elisabeth), prowadził od około roku 1450 rodzaj rodzinnego domu handlowego, utrzymując kontakty z Norymbergą, Ulm, Toruniem i Lwowem. W roku 1454 pożyczył Gdańskowi na potrzeby wojenne ( wojna trzynastoletnia) 1200 florenów (pożyczał też na ten sam cel pieniądze Radzie Miejskiej Torunia). Miał również m.in. brata Konrada (zm. po 1458), księdza i rektora (1444) szkoły mariackiej.
