KEMNA LUDOLF BERNHARD, rektor szkoły mariackiej, diakon
| < Poprzednie | Następne > |
LUDOLF BERNHARD KEMNA (20 VIII 1712 Lüneburg – 11 II 1758 Gdańsk), rektor szkoły mariackiej, diakon kościoła św. Barbary. Syn kupca Jacoba i Elisabeth z domu Mattfeld. Po uzyskaniu w 1737 na uniwersytecie w Lipsku tytułu bakałarza, dzięki protekcji tamtejszego znanego profesora Johanna Christopha Gottscheda (męża gdańszczanki Luisy Adelgundy Kulmus) w 1738 zatrudniony został w Gdańsku na stanowisku rektora szkoły mariackiej. Z Johanemm Christophem Gottschedem utrzymywał później korespondencję listowną, w której dziękował mu zarówno za pomoc w uzyskaniu pracy w Gdańsku, jak i informował o miejscowych wydarzeniach.
W 1753, wspólnie z rektorem szkoły św. Jana Johannem Gottfriedem Ehwaldem, na wniosek Trzeciego Ordynku otrzymał od Rady Miejskiej zadanie opracowania projektu zreformowania gdańskich szkół. 8 X 1753 wspólnie przedstawili swoje uwagi w sprawie nowego programu szkolnego, 4 grudnia ogólnego projektu organizacji szkolnictwa. Proponowali ujednolicenie planu lekcji dla wszystkich szkół parafialnych oraz wprowadzenie jednolitych metod dydaktycznych: korzystanie z tych samych podręczników, wprowadzenie do nich języka polskiego i francuskiego, położenie nacisku na naukę historii powszechnej i geografii, zalecali wprowadzenie egzaminów kontrolnych dla nauczycieli przed Kolegium Szkolnym i rektorem Gimnazjum Akademickiego. Zgłaszane dezyderaty Rada Miejska przyjęła tylko wybiórczo, odkładając na później zwłaszcza ten dotyczący podwyżek dla nauczycieli. Od 1755 do śmierci był drugim diakonem w kościele św. Barbary.
Ojciec 1/ Anny Elisabethy (chrzest 31 VIII 1745), Concordii (chrzest 20 III 1747), 3/ Luizy Christiny (chrzest 26 VII 1750), 4/ Samuela Bernharda (chrzest 11 X 1748 – 19 V 1773), w 1769 ucznia ostatniej klasy (primy) Gimnazjum Akademickiego, stypendysty fundacji Fischero-Ferberianum (zob. Johann Ernst Ferber), m.in. 28 VI 1767 oponenta w dyspucie gdańszczanina Johanna Heinricha Mellera, 20 X 1767 w dyspucie Martina Rahna, w obu wypadkach pod kierunkiem Ernsta Augusta Bertlinga, w dniu jego śmierci, 10 VIII 1769 kończącego naukę dysputą już pod kierunkiem Gottlieba Wernsdorffa (mając za oponentów Nathanaela Gottloba Dosse ze Starogardu i gdańszczan Nathanaela Fiebicha oraz Daniela Theodora Grade), zmarłego pod koniec studiów oraz 5/ Johanna Gottlieba (chrzest 3 VII 1753).
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 346.
Das jetzte-lebende Dantzig, Dantzig 1756, s. 71.
Meißner Paul, Panegyrici magisteriales der Universität Leipzig, „Familiengeschichtliche Blätter”, Bd. 32, 1934, s. 364 (inna data urodzin: 24 VIII 1713).
Nowak Zbigniew, w: Historia Gdańsk, t. III, cz. 1, Gdańsk 1993, s. 675–676.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 64.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 59.
