SZKOŁA GRAFOMANÓW
| < Poprzednie | Następne > |
SZKOŁA GRAFOMANÓW, literacko-artystyczna grupa studencka utworzona w Gdańsku w 1957 przez ► Mirosława Stecewicza i ► Bolesława Faca, działająca do około 1960. Skupiała wokół siebie około 40 osób (należeli do niej m.in.: ► Jerzy Afanasjew, ► Bogdan Justynowicz i Andrzej Zaniewski (od 1958)). Grupa nie ogłosiła manifestu, uważając się nie tyle za grupę literacką, lecz raczej kabaret literacko-artystyczny z „ruchomą” widownią i miejscem spotkań. Główną formą jej działalności były dyskusje literackie i artystyczne, które odbywały się w siedzibie grupy – klubie ► Rudy Kot.
W latach 1958 i 1959 Szkoła przyznawała własną nagrodę (jej materialnym symbolem był pluszowy niedźwiadek ze skrzydełkami) jako wyróżnienie dla artystów, „których dorobek uznany został za szczególnie ciekawy, nowatorski i samodzielny, a przy tym odpowiadający wysokim wymaganiom artystycznym i ideowym”. Przyznawano ją w dziedzinach: plastyki, literatury, teatru, filmu, prasy, radia, telewizji, muzyki i choreografii. Wobec nacisków zewnętrznych (głównie władz miasta, które uważały nagrody za nazbyt kontrowersyjne), grupa zrezygnowała z dalszego ich przyznawania.
Szkoła rozpadła się, gdy część osób z nią związanych zbliżyła się do ► Gdańskiej Grupy Młodych, zaś jej założyciele wstąpili do Związku Literatów Polskich. Działalność grupy ożywiała i uatrakcyjniała życie literackie Gdańska, była ciekawym zjawiskiem drugiej połowy lat 50.
►Tabela: Laureaci nagrody Szkoły Grafomanów
Bibliografia:
Głębicka Ewa, Grupy literackie w Polce 1945–1989, Warszawa 2000, s. 147–148.
