STADION MIEJSKIEGO OŚRODKA SPORTU I REKREACJI (tzw. stadion GKS Wybrzeże)
| < Poprzednie | Następne > |
STADION MIEJSKIEGO OŚRODKA SPORTU I REKREACJI (MOSiR), ul. Zawodników 1, Rudno (tzw. stadion Gdańskiego Klubu Sportowego (GKS) Wybrzeże), od sierpnia 1925 jako Kampfbahn Niederstadt (Stadion Dolnego Miasta), od kwietnia 2009 im. Zbigniewa Podleckiego. Wybudowany w miejscu dawnego bastionu Wół, uchwałę o przeznaczeniu miejsca na cele sportowe podjęła gdańska Rada Miejska 7 VI 1921, otwarty w niedzielę 2 VIII 1925, w czasie obchodów Tygodnia Sportowego (Danziger Turn- und Sportwoche 1-8 VIII 1925). Po okolicznościowym koncercie odbyły się tego dnia na nowym stadionie zawody lekkoatletyczne.
Posiadał pełnowymiarowe boisko piłkarskie, z 400-metrową bieżnią lekkoatletyczną, skocznią, krytą trybuną, otaczającą stadion z południa, zachodu i północy amfiteatralnie zbudowaną widownią z drewnianymi ławkami oraz od wschodu z ogólnodostępnym, 50-metrowym basenem pływackim ( pływalnie) na Opływie Motławy.
Obok stadionu znajdowało się boisko treningowe oraz 50-metrowa strzelnica dla broni małokalibrowej. Między stadionem a basenem powstał według projektu architekta Karla Franza Fehlhabera jednopiętrowy murowany budynek z bocznymi skrzydłami, mieszczący szatnie dla zawodników, szatnie dla osób korzystających z basenu, zaplecze sanitarne (toalety, umywalnie, natryski), halę sportową, salę dla szermierzy, schronisko młodzieżowe z 20 łóżkami (budynek rozebrany po II wojnie światowej, w czasie rozbudowy stadionu). W latach 1925–1930 kierował tym miejskim kombinatem sportowym znany działacz i dziennikarz Robert Sander. Odbywały się na nim święta sportowe, mecze reprezentacji miasta, zawody lekkoatletyczne.
Po 1945 roku nadal stadion miejski. W czasie pierwszego po II wojnie światowej Święta Sportu w Gdańsku, 25–26 VIII 1945, odbyły się na przystadionowej pływalni klubu Pogoń Gdańsk zawody pływackie na dystansie 50, 100, 200 m oraz punktowane skoki z trampoliny. W 1950 roku powstał projekt budowy tzw. Parku Sportowego (według projektu inż. Malczyka), na ponad 12 ha miały powstać: boisko z trybunami na 20 000 widzów (11 000 siedzących, 9000 stojących) z sześciotorową bieżnią, hala sportowa na 5 tys. widzów (planowano oddanie jej na 1953), korty tenisowy z trybunami na 6000 widzów, kilka boisk siatkówki, koszykówki oraz duży basen z trzypiętrową trampoliną, oraz basen mały.
Od 1951 z gruzu gdańskiego usypano wyższe trybuny, powstał budynek szatni z tzw. Bramą Maratońską, boisko z bieżniami oddano do użytku 22 VII 1952, pierwszy etap budowy – z ukończonymi trybunami, zamknięto w październiku 1953. Drugim etapem budowy było wykonanie boisk treningowych (od strony ul. Elbląskiej) do piłki nożnej, ręcznej, siatkówki i koszykówki. 20 V 1956 odbył się tu mecz eliminacyjny do Mistrzostw Świata piłki ręcznej (11-osobowej) kobiet Polska–Rumunia 2:3. Dalszych planów rozbudowy poniechano, po 1960 zamknięto zaniedbany basen pływacki.
W latach 60. i 70. XX wieku urządzano na stadionie w okresie zimowym ogólnodostępne naturalne lodowisko. Od 1965 do 2005 roku w dzierżawie wieczystej klubu GKS Wybrzeże. W 1967 przebudowano bieżnię na tor żużlowy, co wykluczyło możliwość rozgrywania na niej zawodów lekkoatletycznych (nieprzepisowy obwód bieżni). 30 V 1969 po raz pierwszy rozegrano na torze zawody żużlowe (o „Złoty Kask”) przy świetle elektrycznym.
Miejsce rozgrywania międzypaństwowych spotkań żużlowych, między innymi: 21 V 1971 Polska-Wielka Brytania 81:25; 12 X 1971 drużyn młodzieżowych Polska–Szwecja 68:40; 12 X 1972 Polska–Szwecja 43:64; 6 X 1973 Polska-ZSRR 47:31, 30 V 1976 półfinały kontynentalne indywidualnych MŚ na żużlu. Na boisku 3 VII 1970 odbył się mecz piłkarski reprezentacji olimpijskiej Polska–Syria 3:1 (1:1), jedną z bramek strzelił Grzegorz Lato. 17 X 1971, przy świetle elektrycznym, odbył się mecz piłki nożnej pań Gdańsk –Szczecin 2:5 (zespół gdański oparty był na studentkach Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego).
Przebudowywany, ze zmniejszającą się długością toru: w 1967 – 377 m, w 1969 – 349 m (tak i obecnie). W 1973/1974 przeszedł gruntowną modernizację, włącznie z zainstalowaniem oświetlenia toru żużlowego i powiększeniem widowni (wszystkie miejsca siedzące). W 1987 roku zmieniono nawierzchnię na granitową, zmieniono profile łuków (obecnie tor szerokości 10 m na prostych, 15 m na łukach). Podczas remontu w 1998 wybudowano park maszyn.
Od 2006 administrowany przez Miejski Ośrodka Sportu i Rekreacji, korzysta z niego klub żużlowy GKS Lotos Gdańsk. Widownia: 15 tysięcy miejsc, sztuczne oświetlenie spełniające wymogi europejskie.
