BRAMA ŻABIA

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Brama Żabia w ciągu obecnych ul. Słodowników (z prawej u góry) i ul. Żabi Kruk (z lewej u dołu), z widocznym murowanym mostem nad dawną, zasypaną w latach 70. XVI wieku fosą, według tzw. planu sztokholmskiego z około 1600
Pozostałości baszty przedbramia Bramy Żabiej, lata 60. XX wieku
Pozostałości baszty przedbramia Bramy Żabiej (z prawej, przy białym samochodzie), lata 60. XX wieku
Pozostałości baszty przedbramia Bramy Żabiej, 2018

BRAMA ŻABIA (Poggenpolsches doer, od 1574 Fischertor, Brama Rybacka, od leżacego przy niej i notowanego już 1516 targu rybnego), lądowa, w południowym ciągu murów obronnych Głównego Miasta, zamykająca od południa ulicę Am Fischer Tor, Mälzergasse (ul. Słodowników) i chroniąca drogę ze Starego Przedmieścia (obecnie ul. Żabi Kruk). W źródłach pisanych notowana od 1357. Początkowo furta w murze, konieczność rozbudowy spowodowało powstanie drugiego niskiego muru obronnego w 4. ćwierci XIV wieku (po 1379). Powstał niewielki (około 8,5 × 6,8 m) jedno- lub dwukondygnacyjny murowany budynek bramny o zaokrąglonym przejeździe (prześwit około 2,8 m), wysunięty nieco przed lico muru wysokiego. Nakryty był wysokim, czterospadowym dachem. Z murem niskim, w którym znajdowała się brama zewnętrzna, połączony krótkimi prostopadłymi odcinkami murów z niewielkimi furtami. Charakterystyczna była mała szerokość międzymurza przed bramą, wynosząca około 3 m. Podczas rozbudowy w 2. ćwierci XV wieku dodano flankujące bramę zewnętrzną dwie zaokrąglone baszty (około 7 × 6 m), połączone przesklepionym przejazdem, z szerokimi działobitniami, przystosowane do broni palnej. Nad fosami (przed bramą wewnętrzną i zewnętrzną) znajdowały się mosty zwodzone. [GS]

Po utracie znaczenia militarnego zaadoptowana została na cele mieszkalne i pomieszczenia na wynajem. Od 1565 miała tu siedzibę Fischertor-Apotheke ( apteki, tabela, nr 13), w latach 1578–1587 także mennica królewska (zob. Caspar Goebel). Jeszcze w początkach XVIII główne wrota bramy (dla ruchu pojazdów) zamykano o godzinie 22.00, pieszych wpuszczano bocznymi, małymi wejściami. W 2 połowie XVI wieku z jednej strony bramy dobudowano budynek mennicy miejskiej, z drugiej dom, w którym znajdowały się mieszkania osób zatrudnianych przez Radę Miejską (m.in. korzystali z nich powołani na urząd zegarmistrzów miejskich Stefan Karsten (zm. 1691), w latach 1690–1720 Johann Anthony Horn (1654 Gdańsk – 1620 Gdańsk)). Samą bramę pozbawiono wówczas wież. W 1773 pomieszczenia apteki w bramie nabył Theodosius Christian Frantzius i przeznaczył je na kantor swojej firmy. Konieczność poprawy warunków komunikacyjnych spowodowała, że w 1804 rozebrano zewnętrzną część bramy, w latach 1827–1828 wewnętrzną. Budynek z kantorem firmy rodziny Frantzius pozostawał w jej rękach do 1854. W lecie 1829 zorganizowano w nim wielką wystawę dzieł sztuki. W 1857 miał tu swoje atelier plastyk i oficer Friedrich Wilhelm Huhn, od 1860 fotograf Richard Adalbert Ballerstädt. W budynku zajmowanym niegdyś przez mennicę od 1805 działała odlewnia złotników, którzy przenieśli się tu z Huciska.

W miejscu przedbramia, po wschodniej jej stronie (Mälzergasse 7, przy skrzyżowaniu z Vorstädtischer Graben (Podwalem Przedmiejskim)) do 1867 działała miejska placówka straży pożarnej, w 1869 przejęta przez władze wojskowe, które zbudowały tu kasyno (Mälzergasse nr 7-8). W okresie II Wolnego Miasta Gdańska własność Senatu, wydzierżawiane na potrzeby dalej działającego kasyna (w 1931 Kasyno Weinhandler, prowadzone przez Kurta Kesslera) i na potrzeby kantorów różnych firm. Zniszczenia w 1945 odsłoniły fragment murów przyziemia zachodniej baszty flankującej bramę wewnętrzną oraz relikty fragmentu bramy zewnętrznej, te ostatnie rozebrano. Zachowany fragment baszty widoczny jest w zachodniej pierzei ul. Słodowników wraz z fragmentem muru obronnego. [BŚ]

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania