KASPROWICZ MAKSYMILIAN LEON, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych
| < Poprzednie | Następne > |
MAKSYMILIAN LEON KASPROWICZ (12 X 1906 Swarzędz – 1 XII 1986 Gdynia), artysta-malarz, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Uczeń Pomorskiej Szkoły Sztuk Pięknych Wacława Szczeblewskiego w Grudziądzu. W latach 1920–1925 odbywał praktykę w Zakładach Reklamy Artystycznej w Poznaniu, w których później do 1928 pracował jako rysownik. W 1924–1927 słuchacz Uniwersytetu Ludowego w Poznaniu.
W latach 1928–1933 studiował na Wydziale Malarstwa i Witrażownictwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu; dyplom otrzymał jako ekstern w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP) w 1955. Od 1935 mieszkał w Gdyni. W 1937 został członkiem Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków (ZZPAP) w Gdyni, a także Confédération Internationale des Artistes w Brukseli.
W 1939 został internowany przez Niemców i skierowany do pracy przymusowej w elektrowni Gdańska (zob. Ołowianka). Od 1945 zatrudniony w Pracowni Graficznej Informacji i Propagandy w Gdyni, później w Wojewódzkim Wydziale Kultury i Sztuki na stanowisku referenta do spraw plastyki. W latach 1947–1948 był współorganizatorem (wraz z artystą malarzem Władysławem Królikiewiczem wystaw objazdowych w stoczniach i zakładach pracy Trójmiasta, wystaw własnych (między innymi w 1947 w Pawilonie Sztuki w Gdyni) i wieczorów ballad. W 1946–1948 reorganizował gdyński oddział ZZPAP, po jego likwidacji w 1949 w Zarządzie Głównym Okręgu Gdańskiego Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP). W 1948 pedagog w Państwowym Ognisku Kultury Plastycznej w Sopocie, w latach 1948–1959 uczył rysunku i malarstwa w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni, 1951–1952 także w Katedrze Malarstwa i Rysunku Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Od 1952 adiunkt, 1957 docent w PWSSP, prowadził pracownię rysunku, następnie malarstwa. W latach 1962–1964 prodziekan, a od 1968 do 1972 dziekan Wydziału Malarstwa. Od 1970 profesor nadzwyczajny gdańskiej PWSSP. W latach 1974–1976 kierownik Katedry Malarstwa i Rysunku na Wydziale Malarstwa i Rzeźby, od 1977 na emeryturze.
Uprawiał malarstwo sztalugowe, ścienne, grafikę i rysunek. Malował akty, pejzaże miejskie i widoki polskiego wybrzeża, portrety. Wystawiał od 1933 na około 40 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą (USA, Wielka Brytania, Dania, Francja, ZSRR), od 1939 miał kilkanaście wystaw indywidualnych w kraju, między innymi w Gdańsku (1964, 1976), Gdyni, także w Pradze.
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Medalem 15.-lecia Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1972), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1973), Srebrnym Medalem Miasta Gdyni (1973), odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1973), Złotą Odznaką ZPAP (1976), Jubileuszowym Medalem 50.-lecia Miasta Gdyni (1977), Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1985). Laureat m.in. Nagrody Artystycznej Miasta Gdyni za 1975, Nagrody Wojewody Gdańskiego (1981). Pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
