ANNUSEWICZ CEZARY, proboszcz kościoła św. Piotra i Pawła
| < Poprzednie | Następne > |
CEZARY ANNUSEWICZ (ur. 4 II 1951 Sopot), proboszcz kościoła św. Piotra i Pawła oraz parafii ormiańsko-katolickiej z siedzibą w Gdańsku. Absolwent Biskupiego Seminarium Duchownego w Gdańsku- Oliwie. 23 VI 1974 otrzymał święcenia diakonatu, 24 V 1975 święcenia kapłańskie w oliwskim kościele (katedrze) Trójcy Świętej z rąk bp. Lecha Kaczmarka.
Od 25 VI 1975 do 14 VI 1976 wikariusz w kościele Przemienienia Pańskiego w Nowym Dworze Gdańskim, od 14 VI 1976 do 31 VII 1978 wikariusz w kościele Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie, od 1 VIII 1978 do 2 II 1982 wikariusz w kościele Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego w Gdańsku- Przymorzu. Od 5 IV 1979 duszpasterz Polonii gdańskiej, od 24 II 2000 także kapelan Koła Polonii Gdańskiej. Od 3 II 1982 do 9 II 1982 wikariusz w kościele Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Pruszczu Gdańskim, od 10 II 1982 do 4 VI 1986 administrator, od 5 VI 1986 do 19 VIII 1995 proboszcz i budowniczy kościoła św. Jacka Odrowąża oraz Domu Rekolekcyjnego Archidiecezji Gdańskiej w Straszynie.
Od 17 II 1990 katechetyczny wizytator dekanalny dekanatu Gdańsk-Śródmieście, od 1 I 1995 diecezjalny duszpasterz Ormian. Od 8 XI 1995 wicedziekan, od 25 I 2002 do 16 XI 2007 i od 16 XI 2012 do 26 II 2021 dziekan, od 25 IV 1997 dekanalny duszpasterz rodzin dekanatu Gdańsk-Śródmieście. Od 25 XI 1991 do 19 VIII 1995 wicedziekan dekanatu Pruszcz Gdański.
Od 20 VIII 1995 proboszcz kościoła gdańskiego kościoła św. Piotra i Pawła oraz kustosz ormiańskiego sanktuarium NMP Łaskawej przy tym kościele. Przeprowadził pełną odbudowę tego kościoła (wszystkie trzy nawy, dach, otynkowanie wnętrza, wstawienie okien itp.), a także wyposażył kościół w niezbędne nowe elementy (między innymi dębowe ławki, ramę do obrazu Teodora Axentowicza (1859–1938) Chrzest Armenii). Zgodnie z dekretem prymasa Józefa Glempa z 9 IX 1999 proboszcz Ormian Polskich, od 20 XI 2009 proboszcz (już terytorialnej, a nie personalnej) ormiańsko-katolickiej parafii północnej z siedzibą w Gdańsku.
Od 18 IV 1996 prezes działającego przy kościele św. Piotra i Pawła stowarzyszenia "Rodzina Kolpinga". Doprowadził do podniesienia rangi tego kościoła i ustanowienia go 9 VIII 2007 przez abp. Tadeusza Gocłowskiego Archidiecezjalnym Sanktuarium Maryjnym, a także do nadania przez Radę Miasta Gdańska 24 IX 2009 odcinkowi ul. św. Piotra, na północ od kościoła, nazwy „Zaułka Ormiańskiego”. W czasie jego otwarcia 7 X 2009 przez ambasadora Republiki Armenii w Polsce Ashota Galoyana, prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza i przewodniczącego Rady Miasta Gdańska Bogdana Oleszka, odsłonięto chaczkar (ormiańska płyta wotywna), wykonany w Armenii przez Tarona Martirosjana, podarowany przez Fundację „Piunik”, który poświęcił archimandryta (prałat) Serowpe Isachanian.
Od 11 VIII 1982 do 17 X 2016 sędzia Biskupiego Sądu Duchownego (od 25 III 1992 Gdańskiego Trybunału Metropolitalnego). Od 28 XII 1995 do 1 II 2001 członek Rady Kapłańskiej Archidiecezji Gdańskiej. Od 1 I 1992 do 31 XII 1996 członek, od 2 IV 2008 delegat Ordynariusza w Radzie do spraw Ekonomicznych Archidiecezji Gdańskiej. Od 28 VIII 1988 kanonik honorowy Kapituły Katedralnej Gdańskiej (od 25 III 1992 Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej). Od 9 VII 2001 kapelan (prałat), od 22 XII 2007 prałat honorowy Jego Świątobliwości. Był członkiem powołanego przez abp Tadeusza Gocłowskiego zespołu konsultorów, który doradzał metropolicie w sprawie ks. Henryka Jankowskiego i 15 XI 2004 wręczył mu dekret arcybiskupa o odwołaniu ze stanowiska proboszcza kościoła św. Brygidy. Od 15 VIII 2014 członek zarządu Związku Ormiańskiego w Gdańsku. Od 22 III 2017 Członek Komitetu do spraw organizacji archidiecezjalnego odpustu św. Wojciecha.
Laureat złotej odznaki Ministerstwa Kultury „Za opiekę nad zabytkami” (2005), Medalu św. Wojciecha „za niezwykle energiczne działania na rzecz dokończenia odbudowy kościoła Św. Piotra i Pawła i integracji katolików dwóch obrządków - ormiańskiego i rzymskokatolickiego, a także dla współpracy między narodami” (2008), wyróżnienia im. Ireny i Karola Dowoyna-Sylwestrowicz przyznawane przez Fundację Popierania Kultury Polskiej im. Jerzego Bonieckiego POLCUL „za założenie i prowadzenie stowarzyszenia Rodzina Kolpinga" (2010) oraz brązowego medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2017).
