STREHLKE FRIEDRICH SAMUEL, pedagog
| < Poprzednie | Następne > |
FRIEDRICH SAMUEL STREHLKE (11 XII 1797 koło Chojnic – 25 II 1886 Gdańsk), pedagog. W latach 1818–1823 studiował matematykę na uniwersytecie w Królewcu. W 1823–1831 nauczyciel w gdańskim Gimnazjum Miejskim. Od 1823 członek Towarzystwa Przyrodniczego, od 1826 prowadził systematyczne obserwacje meteorologiczne, publikował wyniki swoich badań z zakresu fizyki, zjawisk cieplnych i temperatury oraz konstrukcji barometru. W 1825, wraz z dyrektorem gdańskiej Szkoły Nawigacyjnej Michaelem Johannesem Petroniusem Bille, złożył wniosek o potrzebie założenia w Gdańsku instytutu meteorologicznego.
Od wiosny 1831 był nauczycielem w Gimnazjum Realnym w Berlinie, w 1834 otrzymał tytuł profesora. W 1838 powrócił do Gdańska i do emerytury w 1871 był dyrektorem średniej (realnej) szkoły św. Piotra i Pawła. Na dziedzińcu szkoły urządził obserwatorium meteorologiczne, kontynuując wcześniejsze badania. Był pionierem gdańskiej fotografii, wykonywał pierwsze zdjęcia dagerotypowe Gdańska (z racji stosowanej metody, nie pozwalającej na powielanie, niezachowane). W 1844 otrzymał tytuł doktor honoris causa uniwersytetu w Królewcu.
Żonaty był z Antoniną Celestyną, córką radcy wojennego z Iławy Johannesa Ludviga Weissa, z którą miał dziesięcioro dzieci. Mieszkał w 1867 przy Fleischergasse 34 (ul. Rzeźnicka), jako emeryt w 1874 przy Sandgrube 23 (ul. Rogaczewskiego), w 1886 u niezamężnej córki Charlotty Mathildy (1839 Gdańsk – 7 II 1918 Gdańsk) przy Große Schwalbengasse 15 (ul. Jaskółcza). Z jego synów Johann Friedrich Gustav (1825 Gdańsk – 1896 Charlottenburg), w 1843 absolwent gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, po studiach filologii współczesnych w Berlinie, w 1847 był w Gdańsku stażystą w szkole średniej św. Piotra i Pawła, w latach 1852–1866 profesorem języków współczesnych w Gimnazjum Miejskim, w 1866 dyrektorem w gimnazjum w Malborku. Drugi z synów, Ernst Gottfried (27 IX 1834 Berlin – 23 III 1869 Berlin), w 1852 także absolwent gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, po studiach w Berlinie był doktorem filozofii i historykiem, współwydawcą z Theodorem Hirschem pięciu tomów Scriptores rerum Prussicarum. Kolejny syn, Eduard (ur. 1827), w 1847 absolwent gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, po studiach prawniczych w Halle w 1858 był sędzią w Starogardzie (Gdańskim).
Bibliografia:
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 92-93.
