JAGODZIŃSKI ZENON, doktor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
ZENON JAGODZIŃSKI (5 IV 1913 Samsieczynek koło Nakła – 22 I 1999 Gdańsk), naukowiec, specjalista z dziedziny radionawigacji i hydroakustyki. Syn Gwidona i Heliodory z domu Matuszewskiej. W 1932 roku uzyskał maturę w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym w Chodzieży. Naukę kontynuował na Politechnice Lwowskiej, od 1938 na Politechnice Warszawskiej. Jako oficer artylerii (w stopniu podporucznika) brał udział w wojnie obronnej 1939 roku, walczył nad Bzurą, następnie był jeńcem w oflagu II C Woldenberg. Po wojnie przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie kontynuował naukę i w 1947 roku ukończył studia na wydziale elektrycznym w Imperial Institute of Science and Technology w Londynie jako magister inżynier telekomunikacji.
W 1947 roku powrócił do Polski. W latach 1948–1952 pracował w Morskiej Obsłudze Radiowej Statków w Gdyni, następnie (1952–1983) na Politechnice Gdańskiej (PG). Od 1955 roku był zatrudniony jako zastępca profesora, od 1964 na stanowisku profesora nadzwyczajnego. W 1960 na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej uzyskał doktorat. W latach 1953–1968 pełnił funkcję kierownika Katedry i Zakładu Radionawigacji PG, od 1969 Zakładu Hydroakustyki i Hydrofonii, w okresie 1972–1982 Zakładu Hydroakustyki i Elektrofonii. W latach 1955–1959 był prodziekanem Wydziału Łączności tej uczelni, a od 1967 do 1969 Wydziału Elektroniki.
Autor publikacji na temat hydroakustyki i akustyki, między innymi pracy Systemy radionawigacyjne (1961), twórca i współtwórca trzech opatentowanych wynalazków. Zaprojektował echosondę (1950), urządzenia do podwodnej łączności płetwonurkowej z bazą rozmieszczoną na okręcie ratowniczym, stację hydrolokacyjną „Delfin”, radiotelefon podwodny ultradźwiękowy typu „Żaba” (z zespołem: mgr inż. Tadeusz Karolczak, mgr inż. Alicja Kolanowska, inż. Henryk Skinder i mgr inż. Stanisław Kubica).
Doktor honoris causa University of Surrey w Wielkiej Brytanii (1994). Członek wielu rad naukowych oraz organizacji naukowych w kraju: Komitetu Badań Morza Polskiej Akademii Nauk (PAN), Komitetu Akustyki PAN, organizator i przewodniczący Polskiego Towarzystwa Akustycznego (1981–1987). Członek gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (1952–1970).
Uhonorowany między innymi odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1971), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973), Medalem Komisji Edukacji Narodowej, srebrnym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1972).
Był żonaty z Danutą z domu Jeżewską. Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
