KUŚMIDROWICZ MICHAŁ, oficer, pedagog
| < Poprzednie | Następne > |
MICHAŁ KUŚMIDROWICZ (17 XI 1893 Warszawa – 29 XII 1976 Sopot), nauczyciel, major Wojska Polskiego. Syn Franciszka i Kornelii z domu Konopki. W 1914 roku absolwent Gimnazjum Zgromadzenia Kupców w Warszawie; był też działaczem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Podczas I wojny światowej walczył na froncie w Turcji jako podporucznik dragonów w armii rosyjskiej. Od 1919 do 1939 był nauczycielem gimnastyki w Gimnazjum im. Wojciecha Górskiego w Warszawie i jednocześnie w latach 1927–1939 dyrektorem Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie. W 1931 roku ukończył Centralny Instytut Wychowania Fizycznego w Warszawie.
Zmobilizowany w sierpniu 1939 roku, walczył w wojnie obronnej. Był podporucznikiem piechoty w XV Pułku Piechoty w Dęblinie, brał udział w walkach pod Modlinem. Po kapitulacji od października 1939 do stycznia 1945 roku był jeńcem Oflagu I C Rottenberg oraz Oflagu II C Woldenberg, w którym prowadził koło wychowania fizycznego. W latach 1945–1946 służył w Wojsku Polskim, zdemobilizowany w stopniu majora piechoty.
Od 1946 roku mieszkał w Sopocie. Między 1946 a 1948 pracował w Miejskim Komitecie i Miejskiej Radzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Gdańsku. W latach 1948–1952 był nauczycielem wychowania fizycznego w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie, w 1951 roku organizatorem i kierownikiem Studium Wychowania Fizycznego. Od 1952 do 1964 kierował Studium Wychowania Fizycznego w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie ( Uniwersytet Gdański). Był trenerem gimnastyki artystycznej w Akademickim Związku Sportowym, od 1947 roku w Akademickim Związku Sportowym „Wybrzeże” w Gdańsku. W latach 1952–1969 pracował jako konsultant zajęć sportowych w Technikum Wychowania Fizycznego oraz w Studium Nauczycielskim Wychowania Fizycznego w Gdańsku ( Akademia Wychowania Fizycznego i Sportu). W latach 1956–1976 należał do Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej. Od 1964 roku przebywał na emeryturze.
Odznaczony między innymi Srebrnym Krzyżem Zasługi (1945), Odznaką Grunwaldu (1947), Medalem Zwycięstwa i Wolności (1947), Złotym Krzyżem Zasługi (1948), odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1958), Medalem 500-lecia Powrotu Gdańska do Polski (1954).
Po raz pierwszy żonaty z Eugenią z domu Kwiecińską (8 VII 1902 – 6 V 1981 Sopot), po raz drugi z Marią (23 VI 1914 – 15 III 2002 Sopot). Miał syna Jerzego (15 VII 1929 Warszawa – 15 XII 2010 Sopot), żołnierza Szarych Szeregów, powstańca warszawskiego, oficera floty handlowej w Polskiej Marynarce Handlowej.
Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie. W 2006 roku jego imieniem nazwano jedną z sal wykładowych w gmachu Wydziału Zarządzania UG w Sopocie, odsłonięto też pamiątkową tablicę.
