CZARNECKI ERAZM, działacz gdańskiej Polonii
| < Poprzednie | Następne > |
ERAZM CZARNECKI (3 VI 1892 Pakość, powiat Mogilno – 4 IX 1949 Gdańsk), działacz polityczny, poseł do Volkstagu w II Wolnym Mieście Gdańsku. Syn przedsiębiorcy budowlanego Antoniego i Pelagii z domu Runge. Szkołę powszechną ukończył w Pakości, gimnazjum w Inowrocławiu. W 1913ukończył Państwowy Instytut Techniczny w Poznaniu. Inżynier budownictwa lądowego, pracował w przedsiębiorstwach budowlanych w Nowej Rudzie i w Poznaniu.
Od 1916 w Gdańsku, pracownik Stoczni Cesarskiej, kierował budową basenów portowych, hangarów i magazynów na Ostrowie i w Wisłoujściu. Działał w Związku Młodzieży Kupiecko-Gdańskiej, w 1918 przyczynił się do powstania organizacji zrzeszającej polskich pracowników pracujących w zakładach niemieckich, za co został aresztowany i osadzony w więzieniu w Grudziądzu. po powrocie do Gdańska został sekretarzem w Polskiej Radzie Ludowej, od 1919 brał udział w zbieraniu i opracowaniu materiałów na konferencję ambasadorów w Paryżu, które miały uzasadnić prawo Polski do Gdańska i Pomorza Wschodniego. Był kierownikiem polskiej Sekcji technicznej przy Międzysojuszniczej Komisji do spraw podziału mienia poniemieckiego. Od 1923 kierownik działu technicznego w Komisariacie Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej, od 1925 do 1935 zasiadał w dyrekcji technicznej, od 1934 w dyrekcji handlowej Rady Portów i Dróg Wodnych w II WMG.
Jeden z założycieli w 1921 Gminy Polskiej, w latach 1924–1927 sekretarz generalny, 1931–1934 prezes. Należał do grona działaczy Zjednoczenia Zawodowego Polskiego i Macierzy Szkolnej, w której w 1930–1931 był przewodniczącym komisji techniczno-gospodarczej. W latach 1930–1935 poseł do Volkstagu IV i V kadencji. Dążył do zapobieżenia rozbiciu gdańskiej Polonii.
W czasie pracy w Gdańsku mieszkał: w 1921 roku przy Jakobsneugasse 2 (obecnie nie istnieje), w latach 1925–1928 w pensjonacie przy Frauengasse 17 (ul. Mariacka), w 1931 przy Rennerstiftsgasse 7 (ul. Gdyńskich Kosynierów) i w 1935 przy Am Jakobstor 13 (obecnie część ul. Wałowej). W 1935 oddelegowany do Pragi na stanowisko wicedyrektora i radcy Przedstawicielstwa Portów Polskich i Ministerstwa Komunikacji. Podczas II wojny światowej przebywał w Bratysławie, w okresie 1941–1945 pracując w słowackiej Żegludze Dunajskiej. Po Polski powrócił 25 VII 1945, od 1 IX 1945 do 1948 dyrektor Urzędu Morskiego w Gdańsku, odwołany ze stanowiska w rezultacie donosu. Na krótko przed śmiercią został kierownikiem Wydziału Taryfowego i Referatu Usprawnień Przeładunków Morskich.
Żonaty był z Jadwiga z domu Landowską (ur. 1903), ojciec Marii (ur. 1925).
