WIECZERSKA-ZABŁOCKA JANINA, powieściopisarka, dziennikarka
| < Poprzednie | Następne > |
JANINA WIECZERSKA-ZABŁOCKA (ur. 15 IX 1931 Zakopane), powieściopisarka, krytyk literacki, wykładowca literatury powszechnej i dziennikarstwa na Uniwersytecie Gdańskim (UG). Z rodziny związanej z Koźminem Wielkopolskim, w którym spędziła okres okupacji. W roku 1955 ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Debiutowała w tym roku jako krytyk literacki we wrocławskiej „Gazecie Robotniczej”. W latach 1955–1968 redaktor, następnie kierownik redakcji literackiej w wydawnictwie Ossolineum, 1969–1976 sekretarz i zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Odra”.
W Gdańsku od 1976 (po podjęciu przez męża pracy na Uniwersytecie Gdańskim (UG)), do 1981 kierownik działu kulturalnego, publicystka i felietonistka w tygodniku „Czas”. W latach 1982–1990 wykładowca literatury powszechnej na UG. Należała do kręgu literatów skupionych wokół kościoła św. Mikołaja. Od 1989 do 2016 roku pisała felietony w „Dzienniku Bałtyckim”, w tym zwłaszcza do 2007 Pomysły humanisty i do 2002 codzienny felieton Pisane po Wiadomościach (komentarz do programu TVP). W okresie 1991–1992 współpracowała także z „Gazetą Gdańską”. Publikowała ponadto przegląd wydarzeń krajowych O czym szumiały media w „Magazynie Solidarność” i felietony Refleksje, rewizje w „Pielgrzymie”.
Debiutowała powieścią dla młodzieży Zawsze jest jakieś jutro (1965, siedem wydań), autorka między innymi sagi rodzinnej Pusty wieczór (1972), Nie ma sprawy (1977), Lekcja dzielenia (1977), Firma zamiast (1978), Dzieci z blokowiska (1993), powieści fantasy Korzeniacy czyli Jesień wsamrazków (1986), wspomnień Moja babcia, Niemcy i wojna (2006), słuchowisk radiowych o tematyce fantastyczno-moralitetowej. Nagrodzona za powieści Nie ma sprawy (zaadaptowanej w 1980 na film Ewy i Czesława Petelskich Na własną prośbę), Firma zamiast i Lekcja dzielenia.
W 1989 członek założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 2002 roku uhonorowana Medalem Księcia Mściwoja II, w 2017 i 2019 Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w dziedzinie kultury. Od 2001 honorowa obywatelka Koźmina Wielkopolskiego. Żona filologa klasycznego, prof. Stefana Zabłockiego, matka Agnieszki, pracownicy Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, i Piotra, artysty fotografika.
