SOYKA PIOTR, menedżer
| < Poprzednie | Następne > |
PIOTR SOYKA (13 XII 1943 Świętochłowice–2 VIII 2020 Sopot), menedżer związany z przemysłem stoczniowym. Absolwent gdańskiego II Liceum Ogólnokształcącego, Wydziału Mechanicznego Politechniki Gdańskiej (1969) i podyplomowych studiów z zakresu zarządzania na Uniwersytecie Gdańskim (UG) (1972).
Po studiach zatrudniony w Gdańskiej Stoczni Remontowej (GSR) na stanowisku mistrza (1972), kierownik remontu statku (1975). Od 1978 roku koordynator budowy największego w Europie doku pływającego (55 tysięcy ton) dla Stoczni Goetaverken w Goeteborgu (Szwecja). W latach 1980–1983 dyrektor naczelny Morskiej Stoczni Remontowej w Świnoujściu. Podczas strajku w sierpniu 1980 jako jedyny dyrektor w przemyśle okrętowym zapisał się do NSZZ „Solidarność”. W 1984 roku wrócił do GSR na stanowisko dyrektora do spraw produkcji. Od 1987 w Angoli, jako kierownik polskiej grupy dydaktyków kształcących uczniów w zawodach morskich w szkole morskiej w Namibe.
W 1989 roku wygrał konkurs na dyrektora naczelnego GSR, w latach 1999–2008 prezes zarządu. Przeprowadził stocznię przez proces przekształceń własnościowych, od przedsiębiorstwa państwowego do firmy prywatnej; stworzył grupę kapitałową Remontowa Holding SA. Od 2009 przewodniczący Rady Nadzorczej Gdańskiej Stoczni Remontowej im. J. Piłsudskiego SA. W latach 1998–20002 z listy Akcji Wyborczej Solidarność radny Sejmiku Województwa Pomorskiego i przewodniczący Komisji Polityki Gospodarczej w Sejmiku Województwa Pomorskiego, 2000–2002 stał na czele Polskiego Komitetu Doradczego Lloyd’s Register of Shipping, prezes Forum Okrętowego (2003–2011) i Gdańskiego Klubu Biznesu (2004–2006). Od 1996 senator nowo utworzonej wówczas Wyższej Szkoły Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych w Gdyni. Od 2016 członek Narodowej Rady Rozwoju przy prezydencie RP Andrzeju Dudzie, członek Rady Fundacji Rozwoju UG.
Top Menedżer Roku w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” (2003), Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska dla najbardziej efektywnego pomorskiego pracodawcy w roku 2006. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1993), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002). W 2008 uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II, od 2015 członek honorowy Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej.
Mieszkał w Sopocie. Popełnił samobójstwo.
