GIMNAZJUM MIEJSKIE REALNE W OLIWIE
| < Poprzednie | Następne > |
MIEJSKIE GIMNAZJUM REALNE W OLIWIE (Städtische Realgymnasium Oliva) w latach 1922–1936, następnie działające jako Oberschule für Jungen Oliva (1936–1941) i Hermann Göring Oberschule Oliva (1940–1945), z siedzibą przy Pelonkerstraße 130 (ul. Polanki). Powstało po reorganizacji działającego od 1910 roku koedukacyjnego liceum, przeprowadzonej 1 IV 1922 roku przez władze szkolne Senatu II Wolnego Miasta Gdańska (II WMG) w porozumieniu z zarządem gminy Oliwa. Liceum, zachowując swą nazwę i podlegając nadal oliwskiej gminie, zostało przekształcone w wyższą żeńską szkołę średnią ( Liceum w Oliwie). Dla chłopców utworzono Miejskie Gimnazjum Realne ze wspólną siedzibą z liceum w dotychczasowym budynku, podporządkowane władzom szkolnym II WMG, które nadzorowały i finansowały jego działalność. Do szkoły przeniesiono chłopców z dotychczasowego liceum oraz ogłoszono nabór nowych uczniów uczęszczających do podobnych szkół we Wrzeszczu i Sopocie.
Program nauczania oparto na nowym programie wprowadzanym na terenie II WMG dla gimnazjów realnych. W 1922 roku naukę rozpoczęto w klasach VI–II, by w następnych latach podjąć naukę w najwyższych klasach, łącznie z maturalną. Pomoc w zorganizowaniu szkoły i wprowadzaniu nowego programu deklarowały gimnazja realne w Sopocie, we Wrzeszczu ( Gimnazjum Królewskie Realne) i gdańska szkoła św. Piotra i Pawła. Udzieliły one pomocy w doborze kadry pedagogicznej i w wyposażeniu gabinetów przedmiotowych. W pierwszym okresie organizacją szkoły zajmowali się dyrektor liceum Maria Stumpf i dr Kurt Barth ze szkoły św. Piotra i Pawła.
Po reorganizacji gdańskiego szkolnictwa w 1936 roku, przeprowadzonej przez hitlerowskie władze II WMG, placówka 1 IV 1936 otrzymała nazwę Średniej Szkoły dla Chłopców. W 1940 roku patronem szkoły został marszałek III Rzeszy Hermann Göring.
Od 1922 do 1945 roku pracowało w szkole około trzydziestu pedagogów z wyższym wykształceniem. Od 1936 część z nich zastępowali młodzi aktywiści NSDAP. Rocznie naukę pobierało od 250 do 300 uczniów. W styczniu 1945 zajęcia w szkole zawieszono, budynek przejęło wojsko. W wyniku działań wojennych zniszczona została dokumentacja szkoły. Po 1945 budynek należał do V Liceum Ogólnokształcącego, w latach 1946–1947 tworzyła się tu Wyższa Szkoła Pedagogiczna.
