RACHOŃ JANUSZ WŁODZIMIERZ, rektor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
JANUSZ WŁODZIMIERZ RACHOŃ (ur. 11 VIII 1946 Nowy Sącz), naukowiec, chemik. W 1969 roku absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej (PG) w specjalności lekka synteza organiczna. Od roku 1969 pracownik PG, tam od 1975 doktor, 1978–1980 stypendysta Fundacji im. Alexandra von Humboldta na uniwersytecie w Getyndze, od 1985 doktor habilitowany, od 1995 profesor tytularny. W latach 1985–1989 visiting professor na stanowym uniwersytecie na Florydzie, w Tallahassee, 1991–1998 prodziekan do spraw nauki Wydziału Chemicznego, od 1997 roku kierownik Katedry Chemii Organicznej Wydziału Chemicznego, 2002–2008 (dwie kadencje) rektor PG.
Specjalista w zakresie syntezy organicznej i chemii organicznej fosforu, w zakresie syntezy związków biologicznie czynnych, stosowanych w medycynie, rolnictwie i przemyśle. W okresie 1993–2002 wiceprzewodniczący Komitetu Chemii Polskiej Akademii Nauk (PAN), 1999–2006 członek Rady Naukowej Centrum Chemii Polimerów PAN. Od 2007 do 2010 roku z ramienia Platformy Obywatelskiej (PO) jako bezpartyjny senator Rzeczypospolitej Polskiej (RP) VII kadencji (z okręgu gdańskiego, otrzymał 175 743 głosy); jednocześnie wiceprzewodniczący Senackiej Komisji ds. Unii Europejskiej oraz członek Komisji Spraw Zagranicznych. Inicjator cyklicznych spotkań w Dworze Artusa Polityka – Nauka – Biznes, wiceprzewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych (2002–2008), prezes Zarządu Polskiego Forum Akademicko-Gospodarczego (2006-2009), przewodniczący Rady Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (2007–2010), wiceprzewodniczący Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Autor m.in. 19 patentów i wdrożeń technologicznych (m.in. leku przeciwko osteoporozie Ostemax 70 Comfort, produkowanego w Zakładach Farmaceutycznych Polpharma SA i wprowadzonego na rynek w 2004 roku).
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1995) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2012). Uhonorowany m.in. Nagrodą Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk (1979), wraz z zespołem Nagrodą Gospodarczą Prezydenta RP (2005), Nagrodą Prezesa Rady Ministrów (2006) i medalem „Innowacje 2007” za opracowanie nowego sposobu wytwarzania kwasów azaalkilideno-1-hydroksy-biofosfonowych. W 2010 roku otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza za badania nad mechanizmami reakcji i nowymi metodami syntezy organicznej oraz opracowanie technologii leków przeciwko osteoporozie. W 2007 roku w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” otrzymał tytuł człowieka roku.
