SOYKA PIOTR, menedżer
| < Poprzednie | Następne > |
PIOTR SOYKA (13 XII 1943 Świętochłowice–2 VIII 2020 Sopot), menedżer związany z przemysłem stoczniowym. Absolwent gdańskiego II Liceum Ogólnokształcącego, Wydziału Mechanicznego Politechniki Gdańskiej (1969) i podyplomowych studiów z zakresu zarządzania na Uniwersytecie Gdańskim (UG) (1972).
Po studiach zatrudniony w Gdańskiej Stoczni Remontowej (GSR) na stanowisku mistrza (1972), kierownik remontu statku (1975). Od 1978 roku koordynator budowy największego w Europie doku pływającego (55 tysięcy ton) dla Stoczni Goetaverken w Goeteborgu (Szwecja). W latach 1980–1983 dyrektor naczelny Morskiej Stoczni Remontowej w Świnoujściu. Podczas strajku w sierpniu 1980 jako jedyny dyrektor w przemyśle okrętowym zapisał się do NSZZ „Solidarność”. W 1984 roku wrócił do GSR na stanowisko dyrektora do spraw produkcji. Od 1987 w Angoli, jako kierownik polskiej grupy dydaktyków kształcących uczniów w zawodach morskich w szkole morskiej w Namibe.
W 1989 roku wygrał konkurs na dyrektora naczelnego GSR, w latach 1999–2008 prezes zarządu. Przeprowadził stocznię przez proces przekształceń własnościowych, od przedsiębiorstwa państwowego do firmy prywatnej; stworzył grupę kapitałową Remontowa Holding SA. Od 2009 przewodniczący Rady Nadzorczej Gdańskiej Stoczni Remontowej im. J. Piłsudskiego SA. W latach 1998–20002 z listy Akcji Wyborczej Solidarność radny Sejmiku Województwa Pomorskiego i przewodniczący Komisji Polityki Gospodarczej w Sejmiku Województwa Pomorskiego, 2000–2002 stał na czele Polskiego Komitetu Doradczego Lloyd’s Register of Shipping, prezes Forum Okrętowego (2003–2011) i Gdańskiego Klubu Biznesu (2004–2006). Od 2016 członek Narodowej Rady Rozwoju przy prezydencie RP Andrzeju Dudzie, członek Rady Fundacji Rozwoju UG, od 1996 senator nowo utworzonej wówczas Wyższej Szkoły Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych w Gdyni.
Top Menedżer Roku w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” (2003), Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska dla najbardziej efektywnego pomorskiego pracodawcy w roku 2006. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1993), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002). W 2008 uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II, od 2015 członek honorowy Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej.
Mieszkał w Sopocie. Popełnił samobójstwo.
