SCHMIDT MICHAEL, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
MICHAEL SCHMIDT (11 XII 1694 Gdańsk – 11 IV 1760 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Był synem Johanna Ernsta Schmidta (21 I 1663 Gdańsk – 27 IX 1732 Gdańsk), ławnika (od 1712), rajcy (od 1719), i Concordii Renate, córki Emanuela Dilgera, rajcy (od 1677) i burgrabiego królewskiego w Gdańsku (1695). Od kwietnia 1711 roku uczył się w Gimnazjum Akademickim, studiował na uniwersytetach w Halle w 1716 i w Lejdzie w 1718 roku.
W 1725 roku wszedł w skład Trzeciego Ordynku jako przedstawiciel Kwartału Kogi, na którego czele stał jako kwatermistrz od 1726 roku. Od 1738 był ławnikiem, od 1746 rajcą, w 1748 i 1749 sędzią. W 1754 roku został burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w latach 1756 i 1760, drugiego – 1755 i 1759, trzeciego – 1754, 1757 i 1758, czwartego w 1756 roku. Należał we władzach miejskich do grupy tzw. uczonych (Gelehrte), a więc pokolenia, które kładło duży nacisk zarówno na potrzebę dobrej edukacji jako warunku niezbędnego do właściwego zarządzania miastem, jak i na racjonalistyczne podejście do metody sprawowania rządów w mieście.
W latach 1750–1752 zaangażował się w działania, które miały nie dopuścić do wprowadzenia w Gdańsku ordynacji królewskiej, narzuconej miastu przez króla polskiego Augusta III. W styczniu 1752 roku został zawieszony w prawach członka ordynków decyzją sądu asesorskiego w Warszawie i na wniosek Trzeciego Ordynku (będącego w sporze z władzami miejskimi Gdańska i popierającego wprowadzenie w mieście ordynacji królewskiej) pod zarzutem jawnego sprzyjania skonfliktowanej z władcą Radzie Miejskiej.
9 III 1724 roku ożenił się z Concordią, córką rajcy Heinricha Rennera, siostrą burmistrza Johanna Rennera. Został pochowany 20 IV 1760 roku w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jego portret według obrazu Daniela Kleina rytował w 1763 roku Johann Martin Bernigeroth.
