KOSTRO LUDWIK, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
LUDWIK KOSTRO (ur. 15 XI 1934 Gdańsk), naukowiec, fizyk, filozof, biblista. Syn Józefa (1897 Niewierz, Wielkopolska – 1941 Auschwitz), powstańca wielkopolskiego, absolwenta Wydziału Budowy Maszyn Technische Hochschule Danzig i pracownika Dyrekcji Kolei w II Wolnym Mieście Gdańsku, oraz Julii z domu Szenkler (spolszczone szkockie nazwisko Sinclar; 1903 Samarkanda – 1982 Gdańsk). W 1952 roku absolwent IV Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku. W latach 1952–1957 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, 1963–1970 studia z zakresu filozofii przyrody i nauk przyrodniczych na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Uczył się fizyki na uniwersytecie La Sapienza w Rzymie, był również nieformalnym uczestnikiem studiów w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. W 1970 uzyskał tytuł doktora z zakresu filozofii fizyki (Papieski Uniwersytet Gregoriański).
W latach 1970–1975 pracował w Centralnym Ośrodku Duszpasterstwa Akademickiego przy kościele Serca Jezusowego we Wrzeszczu oraz jako lektor języka francuskiego i niemieckiego w Wyższym Seminarium Duchownym w Oliwie. W latach 1975–2006 pracownik Uniwersytetu Gdańskiego (UG), od 1994 roku doktor habilitowany (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), od 1995 profesor uczelniany, od 2005 profesor nadzwyczajny (tytularny) UG. W okresie 1975–1982 kierownik Ośrodka Alliance Française przy UG, 1994–2006 kierownik Zakładu Logiki, Metodologii i Filozofii Nauki w Instytucie Filozofii UG, w 1995 roku dyrektor Instytutu Filozofii i Socjologii UG. Jednocześnie w latach 1994–2004 pracował jako profesor nadzwyczajny w gdańskiej Akademii Muzycznej (Wydział IV Dyrygentury Chóralnej, Muzyki Kościelnej, Edukacji Artystycznej i Rytmiki), 1999–2005 w Gdańskiej Wyższej Szkole Humanistycznej (Wydział Pedagogiki), od 2004 roku na Wydziale Europeistyki, Politologii i Dziennikarstwa w Ateneum (od 2005 na stanowisku profesora zwyczajnego).
Filozof i antropolog kultury, autor między innymi monografii Alberta Einsteina koncepcja nowego eteru: jej historia, sens fizyczny i uwarunkowania filozoficzne (1999, wersja angielskojęzyczna Einstein and the Ether wydana w roku 2000, tłumaczona także na język włoski w 2001 i grecki w 2004), Chrześcijańska koncepcja przyrody całkowicie samowystarczalnej fizycznie (2002), Eros, seks i aborcja w ocenie katolicyzmu krytycznego (2000). Autor prac z zakresu fizyki i historii fizyki publikowanych w czasopismach zagranicznych („Physics Letters A”, „Physics Essays”) i w aktach międzynarodowych konferencji.
Członek między innymi Europejskiego Towarzystwa Fizycznego (od 1988 do 2003 członek Zarządu Grupy Historii Fizyki), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (1988–2000 sekretarz Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii), Polskiego Towarzystwa Fizycznego (od 1988). Członek komitetu redakcyjnego czasopisma fizycznego „Physics Essays an International Journal Dedicated to Fundamental Questions in Physics” (od 1988).
Odznaczony między innymi Medalem Republiki Francuskiej (1988) i Złotym Krzyżem Zasługi (2001). W 2006 roku ukazała się dedykowana mu księga jubileuszowa Między filozofią a przyrodoznawstwem.
