WALLERAND LEON, trener
| < Poprzednie | Następne > |
LEON WALLERAND (18 VII 1921 Nowy Klińcz – 27 IX 2011 Gdańsk), nauczyciel, trener piłki ręcznej. Wychowywał się w Kościerzynie, w chwili wybuchu II wojny światowej uczeń ostatniej klasy miejscowego gimnazjum. W grudniu 1939 roku przez Węgry, Jugosławię, Włochy przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do polskiej armii. W maju i czerwcu 1940 roku walczył w 2. Dywizji Piechoty generała Bronisława Prugar-Ketlinga i wraz z nią został internowany w Szwajcarii. W 1942 roku uciekł i w drodze na Bliski Wschód przedostał się na teren Jugosławii, gdzie przez rok walczył w oddziale partyzanckim. W roku 1943 dotarł w rejon Palestyny, wstąpił do 15. pułku Ułanów Wielkopolskich z 2. Korpusu Polskiego generała Władysława Andersa. Wraz z nim przeszedł do maja 1945 roku cały szlak bojowy. Między innymi w maju 1944 roku dowodził czołgiem podczas bitwy o Monte Cassino. Po wojnie ukończył kurs instruktora wychowania fizycznego w zakresie gier zespołowych w Centralnym Ośrodku Sportu w Sulmonie we Włoszech. Po krótkim pobycie w Anglii w grudniu 1946 roku powrócił do Polski. W Kościerzynie ukończył szkołę średnią, pracując jednocześnie jako nauczyciel wf-u. W roku 1951 kierowana przez niego drużyna piłki ręcznej z Kościerzyny zwyciężyła w Spartakiadzie Młodzieży w Warszawie. Był twórcą sekcji piłki ręcznej w Gwardii Gdańsk ( GKS Wybrzeże), opartej początkowo na młodzieży z gdańskich techników, skupionych w Gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych ( Centrum Kształcenia Ustawicznego w Gdańsku), potem w Technikum Budowlane Ministerstwa Budownictwa Miast i Osiedli w Gdańsku. W latach 1956 i 1957 prowadzona przez niego drużyna zdobyła wicemistrzostwo Polski w „siódemkach”, w 1955 i 1956 brązowy medal w „jedenastkach”. W 1958 roku z zawodników, którzy nie mieścili się w kadrze piłkarzy ręcznych GKS Wybrzeże, utworzył drużynę Spójni Gdańsk, z którą po trzech latach awansował do najwyższej ligi (w 1965 piłkarze Spójni zdobyli wicemistrzostwo Polski). Od roku 1963 ponownie w GKS Wybrzeże, w 1966 mistrzostwo Polski, 1967 i 1968 wicemistrzostwo (ustępując tylko Spójni Gdańsk). Po 1960 roku trenował okresowo zawodników Polonii Gdańsk. Od roku 1961 nauczyciel wf-u w Conradinum, współtwórca MKS Conradinum, do którego wyszukiwał młode talenty (jego wychowankiem jest m.in. Bogdan Wenta). Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Kawalerskim OOP, odznaką honorową „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Pochowany na cmentarzu na Srebrzysku.
