PAUL von MOLNSDORF, proboszcz kościoła NMP
| < Poprzednie | Następne > |
PAUL von MOLNSDORF (zm. przed 1368), pisarz wielkiego mistrza, notariusz publiczny, kanonik włocławski, proboszcz kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP). Był synem rajcy z Wrocławia Helwicusa von Molnsdorf (zm. przed styczniem 1347), miał brata Matthiasa (zm. przed 3 V 1351). Był klerykiem diecezji wrocławskiej, 25 XI 1344 rokupo raz pierwszy pojawił się jako jeden z dwóch pisarzy wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego w Malborku. Urząd ten sprawował (z przerwą w 1345) do 20 III 1348 roku, jednocześnie dowodnie od 24 V 1346 był kanonikiem we Włocławku. 24 I 1347 roku wystąpił w roli notariusza publicznego, instrument notarialny sporządzał jeszcze w maju tego roku, co pozwala widzieć w nim osobę wykształconą. 8 II 1348 roku otrzymał prowizję na kanonię warmińską, ale kanonii tej nigdy nie objął. Dowodnie od 3 V 1351 roku do 11 VI 1363 występował jako proboszcz gdańskiego kościoła NMP, choć mógł być nim i do 1368, kiedy pojawił się jego następca Johann von Gilgenburg. Jako proboszcz 26 IV 1360 roku uzyskał od papieża Innocentego VI zgodę na odpuszczenie grzechów w godzinę śmierci przez wybranego spowiednika. Popadł w spór z Radą Głównego Miasta Gdańska, nieprzestrzegającą zapisów testamentowych mieszczan na rzecz jego kościoła. Konflikt zakończył 5 III 1363 roku pozytywny dla niego wyrok komtura gdańskiego Giselbrechta von Dudulsheim i komtura domowego Luthra von Essen (zob. [[KOMTURSTWO GDAŃSKIE | komturstwo gdańskie). Nakazano mu wówczas m.in. chrzcić dzieci za opłatą w różnych porach, a nie tylko po mszy. 11 VI 1363 ten sam komtur gdański rozstrzygnął spór z plebanem kościoła św. Katarzyny, w wyniku którego kaplica św. Gertrudy stała się filialna względem kościoła NMP. Po 10 lipca odnotowany został jako dobroczyńca w nekrologu cystersów z klasztoru w Pelplinie.
