KOZAKIEWICZ JERZY, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
JERZY KOZAKIEWICZ (6 III 1919 Mimusińsko, Syberia – 14 III 1996 Gdańsk), lekarz dermatolog, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Dzieciństwo spędził na Syberii, gdzie zostali zesłani jego rodzice. W 1923 powrócił z nimi do Wilna. Tam zdał egzamin dojrzałości, w chwili wybuchu II wojny światowej był studentem II roku Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Stefana Batorego. Początkowo podejmował prace dla niekwalifikowanych osób, był między innymi robotnikiem w fabryce mebli, następnie został sanitariuszem i felczerem w Szpitalu Epidemiologicznym w Subotnikach. Wznowił też studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie. Po zajęciu Wileńszczyzny przez Niemców członek Armii Krajowej, w 1944 brał udział w operacji „Ostra Brama”. Zatrzymany po niej przez NKWD, zesłany został do do łagrów Kaługi na Syberii.
W Gdańsku od lutego 1946. Pracował w Zakładzie Histologii i Embriologii Akademii Lekarskiej w Gdańsku (od 1950: AMF), którego kierownikiem był Stanisław Hiller. Jednocześnie po raz trzeci rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim, które ukończył w 1948. Pracował w Klinice Dermatologii AMG, kierowanej przez Tadeusza Pawlasa. Od 1952 doktor na podstawie rozprawy Doświadczalne badania nad wydalaniem i wchłanianiem bizmutu pod wpływem BAL'u (promotor Tadeusz Pawlas). W 1954 wyjechał na studia uzupełniające do Kliniki Dermatologicznej Akademii Medycznej w Warszawie. W 1956 przebywał na studiach uzupełniających w Instytucie Onkologii im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Stale pracując w AMG, od 1958 do 1961 był także członkiem Komisji Kontroli Zawodowej przy Wydziale Zdrowia Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. Od 1960 adiunkt, w 1961, w oparciu o rozprawę Histochemiczne badania nad procesem włóknienia w gruźlicy toczniowej skóry leczonej hydrazydem kwasu izonikotynowego, nadano mu tytuł naukowy veniam legendi (odpowiednika doktora habilitowanego). W 1963 odbył studia specjalistyczne w klinikach dermatologicznych w Zagrzebiu i Lubljanie. Od 1 IX 1964 do 31 VIII 1968 prodziekan Wydziału Lekarskiego AMG. Od 1975 profesor (tytularny). Od 1982 na emeryturze.
Autor między innymi rozdziałów w podręczniku Dermatologia (Warszawa 1982) oraz rozdziału Zakaźne choroby sromu w pracy Choroby sromu (Warszawa 1993). Prowadził wykłady z wenerologii i dermatologii. Jego zainteresowania naukowe miały szeroki zasięg, od mikrobiologii i histologii, poprzez choroby wewnętrzne i dermatologię, po złożone zagadnienia karcynogenezy i serologii. Prowadził badania patogenezy i leczenia gruźlicy skóry, kiły, zakażeń grzybiczych, nad wchłanianiem i wydalaniem bizmutu pod wpływem BAL, etiopatogenezy chorób zawodowych, procesów kancerogenezy. Był jednym ze współtwórców i pionierów gdańskiej szkoły dermatologicznej.
W AMG był między innymi członkiem Dziekańskiej Komisji do spraw Nauki, wiceprzewodniczącym Senackiej Komisji do spraw Rozwoju Kadry Naukowej, przewodniczącym Komisji Dyscyplinarnej do spraw Studentów i Uczelnianej Komisji Statutowej. Poza uczelnią był między innymi konsultantem Pracowni Serologicznej w Wojewódzkiej Przychodni Dermatologiczno-Wenerologicznej, kierownikiem Wojewódzkiej Przychodni Chorób Zawodowych Skóry. Współpracował z Przemysłową Służbą Medyczną i stacjami sanitarno-epidemiologicznymi w Polsce Północnej. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, pełniąc w nim funkcję między innymi sekretarza Zarządu Głównego (1958–1962) oraz współzałożycielem jego oddziału gdańskiego, członkiem Oddziału Morskiego Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego (1961–1962, 1964–1965), członkiem oddziału gdańskiego Polskiego Towarzystwa Histochemików i Cytochemików, w którym pełnił funkcję wiceprzewodniczącego (1965) i członkiem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W latach 1965–1969 był Rzecznikiem Dobra Służby Zdrowia w Okręgowej Komisji Kontroli Zawodowej.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1967), Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974), odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1973) i „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia” (1965). Otrzymał nagrodę Instytutu Wenerologii w Warszawie za badania nad kiłą (1973). W 1994 otrzymał tytuł Członka Honorowego Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Opublikował pracę dziejów ruchu oporu na Wileńszczyźnie oraz o własnych przeżyciach w łagrach.
Pochowany 19 III 1996 na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku. 27 VI 1996 w Ratuszu Starego Miasta odbył się recital fortepianowy Elżbiety Tarnowskiej poświęcony jego pamięci.
Bibliografia:
Gołębiewska Danuta, Tymińska Elżbieta, Spis prac prof. dr hab. Jerzego Kozakiewicza, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 27, 1997, s. 245-251.
Kronika, opracowali Eugeniusz Sieńkowski, Zbigniew Machaliński, Zbigniew Kamiński, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 4–27, 1973–1997
Purzycka-Bohdan Dorota, Szczerkowska-Dobosz Aneta, Nowicki Roman, Wilkowska Aleksandra, Z dziejów Kliniki Dermatologii w Gdańsku. Sylwetki kierowników Katedry i Kliniki od czasów powojennych do dzisiaj, „Przegląd Dermatologiczny”, t. 101, 2014, nr 3, s. 217–224.
Sieńkowski Eugeniusz, Rektorzy i dziekani AMG w okresie od 1945 do 1970 r., „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 1, 1971, s. 126.
Szarmach Henryk, Roszkiewicz Jadwiga, Wilkowska Aleksandra, Prof. dr Jerzy Kozakiewicz w 75-lecie urodzin, „Przegląd Dermatologiczny”, t. 82, 1995, nr 2, s. 115-119.
Szarmach Henryk, Roszkiewicz Jadwiga, Pawlik Halina, Wilkowska Aleksandra, Pamięci profesora Jerzego Kozakiewicza (1919–1996), „Przegląd Dermatologiczny”, t. 83, 1996, nr 4, s. 403-405.
Szarmach Henryk, Nowicki Roman, Pamięci Profesora Jerzego Kozakiewicza, „Przegląd Dermatologiczny”, t. 93, 2006, nr 6, s. 715-717.
Szarmach Henryk, Z żałobnej karty Jerzy Kozakiewicz (1919–1996), „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 27, 1997, s. 243-244.
