KADAU ERNST I, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
z wizerunkiem dobranej
i niedobranej pary, srebro, częściowo złocone
z wizerunkiem dobranej
i niedobranej pary, srebro, częściowo złocone
ERNST KADAU I (3 III 1618 Gdańsk – 17 IX 1679 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Lukasa Kadaua. Od 1633 uczył się zawodu w warsztacie swojego ojczyma Hansa Polmana. Pracę mistrzowską wykonał u Jacoba Hermana II w 1643. Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w latach 1658 i 1668, starszego cechu – 1659 i 1669. W jego warsztacie powstały prace mistrzowskie Nathanaela Pressdinga II, Martina Ortscheidera i Andreasa Haidta.
13 IV 1643 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z Elisabeth Siefmann (zm. 1680), ojciec córek Marii (ur. 1649) i Catheriny (ur. 1655) oraz kontynuujących jego zawód synów Ernsta, Beniamina, od 13 VIII 1680 posiadającego obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) oraz Nathanaela (zm. 1698), od 8 III 1689 również na tej samej zasadzie posiadającego obywatelstwo Gdańska.
Używał znaków warsztatowych z monogramem EK. Liczne sprzęty liturgiczne jego autorstwa znajdowały się w kościołach na terenie Pomorza, na przykład kielichy ( kościół św. Mikołaja w Gdańsku, Nowy Staw, Palczewo), puszki eucharystyczne (Barłożno, Nowa Cerkiew), dzban liturgiczny (dawniej Löbenichtsche Pfarrkirche w Królewcu). Wśród sprzętów świeckich można wyliczyć piętnaście kufli, w których dominują przedstawienia figuralne w rezerwach lub dekoracja kwiatowa, a także puchar puklowany (Ermitaż w Petersburgu), kubek (Kunstgewerbemuseum w Berlinie), paterkę (Muzeum w Kórniku).
Zob. też złotnictwo.
