LEHNERT JOHANN, złotnik

< Poprzednie

Następne >

Johann Lehnert, cukiernica, srebro

Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk

Partner redakcji

JOHANN LEHNERT (Lehnhart, Leonhard Lenert; sierpień 1713 Gdańsk – 2 VI 1792 Gdańsk), złotnik. Uczył się u Hieronymusa Holla II. W latach 1745–1747 był czeladnikiem w warsztacie Johanna Schwarza. Pracę mistrzowską wykonał u Beniamina Berendta I w 1747. 23 XI 1747 otrzymał obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w latach 1770, 1774, starszego cechu – 1771, 1775, 1779.

Pracę mistrzowską w jego warsztacie przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników) wykonał George Christoph Welt (Weldt; 21 XII 1737 – 2 I 1799), od 27 IV 1775 posiadający obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), syn Johanna Christopha Welta. W 1757 zapisał na naukę syna Johanna Beniamina, który naukę ukończył w drugim podejściu (od 1772). Terminowo kończyli u niego naukę Gottlieb Schich, zapisany w 1751, Carl Lehmann (1752), Nathanael Gabriel Kickbusch (1757), Wilhelm Nisbeth (1758), Georg Gottlieb Bergholtz (1763), Carl Reinhold Lienck (1765), Andreas Samuel Böhm (1777) i Johann Wilhelm Rennefantz (1785). Nie ukończyli edukacji Gottlieb Foenger, zapisany w 1770, Johann Michael Friedrich Mund (1772) i David Lenhart (1776), Benjamin Bart, zapisany w 1781, został odesłany po nieudanej pierwszej pracy kontrolnej.

Używał znaku warsztatowego z monogramem IL w polu prostokątnym, znanym co najmniej w czterech wariantach. Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałem L pisanym kursywą w polu o obrysie litery. W tym samym czasie działało w Gdańsku kilku złotników o inicjałach IL, dlatego powiązanie z Lehnertem konkretnych znaków (a tym samym wyrobów) jest utrudnione. Znakami tymi opatrzone są przede wszystkim argenteria sakralne: kielichy (Ostrowite, Pelplin, Piaseczno, Puck, Silno, Szynwałd), monstrancje ( kościół św. Walentego w Gdańsku, Puck, Wejherowo), krzyż (Szynwałd), lampa wieczna (dawniej Heiligenthal (Świątki)), aplikacje na obrazy (Siecień), plakiety wotywne (Dźwierzno), oraz nieliczne srebra świeckie: cukiernica ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), tacka (Zamek Królewski na Wawelu). Zob. też złotnicy. AFR











Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 489.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 80.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: ...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 176.