PICHGEL CHRISTIAN I, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTIAN PICHGEL I (Pichiel, Pichell; 1652 Lublin – 29 IX 1700 Gdańsk), złotnik. Zapewne syn lubelskiego złotnika Marcina Pichela, działającego w latach 50. XVII wieku. Jego stryjem i nauczycielem był gdański złotnik Matthias Pichgel I. Pracę mistrzowską wykonał w 1681 w warsztacie Hieronymusa Edela. 31 I 1682 otrzymał obywatelstwo miejskie Gdańska. Funkcję kompana (podstarszego) tutejszego cechu złotników pełnił w latach 1691, 1696 i 1700, starszego cechu – w 1692 i 1697. Prace mistrzowskie w jego pracowni wykonali Johann Caspar Stiebeling (Stiebling, Stöbling; 1673 – 31 I 1739), Beniamin Berendt I, Matthias Pichgel II, Georg Jantzen (1669 Peterszawa ( Zaroślak) – 11 XI 1701), Johann Christoph Wonnecker I (Wunnicker; 2 VII 1696 – 17 V 1758). Naukę rzemiosła pod jego kierunkiem ukończyli: zapisany w 1682 Gottfried Winhold, Peter Eckholt (1683), Ephraim Pewes (1686; czynny w Gdańsku 1698–1699), Nathanael Langclauß (1688), Gottfried Baur (1692), Christian Ephraim Kechau (1693), Ephraim Dießen (1697) oraz bliżej nieznany Lehnohart (1699).
Miał czterech synów: Johanna, Daniela i Christiana, których w 1689 zapisał na dziesięć lat nauki zawodu (dwóch pierwszych jej nie ukończyło), oraz Emmanuela, który zapisany w 1693 naukę ukończył. Pochowany został w kaplicy Złotników w kościele Najświętszej Marii Panny. Wdowa po nim, z domu Biett (7 IV 1666 – 1 XII 1716), prowadziła warsztat jeszcze w 1713, zapewne aż do 1715 , kiedy warsztat przejął ich syn Christian (1684 – 26 V 1724), od 9 I 1716 posiadający obywatelstwo Gdańska (jako tzw. Bürger-Kinder, dziecko gdańskich obywateli), dzień później (10 I 1715) mistrz.
Używał znaku warsztatowego z monogramem PCG w trójliściu. Duży i długo działający warsztat pozostawił dorobek liczący dziś kilkadziesiąt przedmiotów. Są to sprzęty sakralne: kielich mszalny (dawniej kościół św. Brygidy w Gdańsku), puszka eucharystyczna (Kończewice), kadzielnica (Pelplin), aplikacja na obraz (kościół Marianów w Grudziądzu). Dużą część oeuvre stanowią przedmioty świeckie, na przykład monumentalna puklowana taca ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), kaseta na przybory piśmienne (Kunstgewerbemuseum w Berlinie), ponadto liczne kubki, paterki, czarki, flasze, łyżki oraz ponad trzydzieści kufli, w większości dekorowanych scenami biblijnymi.
Zob. też złotnictwo.
