PIĄTEK MARIAN, prorektor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
MARIAN PIĄTEK (2 VIII 1911 Lwów – 18 V 1974 Gdańsk), specjalista z dziedziny mechaniki ogólnej i mechaniki technicznej, prorektor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Wojciecha Piątka, woźnego. W 1930 roku uzyskał maturę w gimnazjum o profilu przyrodniczo-matematycznym we Lwowie. W 1939 ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej jako magister inżynier lotnictwa. W latach 1935–1937 pracował w Laboratorium Aerodynamiki Politechniki Lwowskiej, Lwowskim Instytucie Techniki Szybownictwa, 1937–1939 w Biurze Konstrukcyjnym Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej, od lipca do września 1939 jako inżynier konstruktor w Biurze Konstrukcyjnym Doświadczalnych Warsztatów Lotniczych w Warszawie. W okresie 1939–1941 był wykładowcą we Lwowskim Instytucie Politechnicznym, 1941–1944 nauczycielem w Szkole Rzemieślniczej. Od 1944 wrócił na Politechnikę Lwowską.
W Gdańsku od 1945. W latach 1945–1952 był nauczycielem w Liceum Budowy Okrętów i Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku ( Conradinum). W 1949 został zatrudniony na Politechnice Gdańskiej (PG) – najpierw na stanowisku zastępcy profesora, a od 1954 profesora nadzwyczajnego na Wydziałach Mechanicznym, Maszynowym, Mechaniczno-Technologicznym. W latach 1956–1959 pełnił funkcję prorektora ds. nauczania PG, 1949–1969 kierownika Katedry Mechaniki Technicznej, 1967–1968 kierownika Katedry Wytrzymałości Materiałów. Jednocześnie w latach 1948–1955 był wykładowcą, a od 1951 do 1953 dziekanem Wydziału Mechanicznego w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku, w okresie 1962–1965 w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni (kierownik Katedry Mechaniki Teoretycznej na Wydziale Technicznym).
W latach 1960–1974 członek Komitetu Mechaniki Stosowanej PAN, należał do organizacji naukowych w kraju, między innymi do Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W 1958 jeden z założycieli i pierwszy przewodniczący gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej. Od 1967 do 1970 przewodniczący Rady Zakładowej Związku Nauczycielstwa Polskiego na PG.
Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Był dwukrotnie żonaty: z Olgą z domu Stupnicką (24 IX 1909 – 14 IV 1959 Gdańsk) i od 1961 z Jadwigą z domu Lisiewicz, primo voto Dębską (21 IX 1924 – 17 VII 1998 Gdańsk).
