PAWLAK ANTONI, poeta, publicysta
| < Poprzednie | Następne > |
ANTONI PAWLAK (ur. 4 VIII 1952 Sopot), poeta, publicysta. W 1972 ukończył II Liceum Ogólnokształcące. Związany z Duszpasterstwem Akademickim przy kościele św. Mikołaja, w 1972 skazany na półtora roku więzienia w zawieszeniu za kolportaż ulotek nawołujących do bojkotu wyborów do sejmu. W latach 1974–1975 studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, 1975–1980 historię filozofii w Akademii Teologii Katolickiej. Od 1977 związany z opozycją demokratyczną. W okresie 1978–1980 w redakcji niezależnego pisma literackiego „Puls”. W sierpniu 1980 uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej. Współredaktor pisma literackiego „Naprzeciw”. Do 1990 członek Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego (NSZZ) „Solidarność”. W 1981 pracował w Komisji Kultury Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”, redaktor naczelny dwutygodnika „IKS – Informator Kulturalny Solidarności”, redaktor gazety „Głos Wolny” wydawanej podczas I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność” w Gdańsku.
Po wprowadzeniu stanu wojennego internowany, do lipca 1983 przebywał w obozach dla internowanych w Białołęce, Jaworzu i Darłówku. W latach 1983–1989 pracował w katolickim miesięczniku „Powściągliwość i Praca” (między innymi 1987–1989 sekretarz redakcji). Współorganizował spotkania autorskie w Duszpasterstwie Środowisk Twórczych. W okresie 1989–1990 redaktor „Przeglądu Wiadomości Agencyjnych”, 1989–1993 zatrudniony w „Gazecie Wyborczej” (początkowo w sekretariacie, w 1991–1993 kierownik działu kultury i dodatku „Gazeta o Książkach”), 1993–1997 początkowo w sekretariacie dziennika „Super Ekspress”, od 1994 kierownik magazynu „Super Ekspress – Weekend”. W latach 1997–2000 konsultant koncernów prasowych: norweskiego Orkla Media Magazines, Edipresse Polska, Prasa Bałtycka.
W 1999 wrócił do Gdańska i do 2000 był redaktorem „Wieczoru Wybrzeża”, a w okresie 2000–2006 redaktorem naczelnym wydawnictwa Tower Press oraz portalu internetowego port wydawniczy Literatura.net.pl. W latach 2002–2006 redaktor gazety literackiej „Migotania, Przejaśnienia”. W 2006 doradca do spraw kultury prezydenta Gdańska, a od 2007 do 1 II 2017 rzecznik prasowy prezydenta Gdańska.
Debiutował jako poeta w 1973 w „Literach”. Wiersze, szkice, recenzje publikował w czasopismach gdańskich i ogólnopolskich. Wiersze były drukowane w kilkudziesięciu antologiach polskich i zagranicznych. Przed 1989 w oficjalnych wydawnictwach opublikował tomiki poezji Czynny całą dobę (1975), Jestem twoim powolnym mordercą (1976, arkusz poetycki, suplement do „Nowego Wyrazu”), Obudzimy się nagle w pędzących pociągach (1981); poza cenzurą: Czy jesteś gotów (1981), Brulion wojenny (1983), Cztery poematy (1983), Zmierzch i Grypsy (1984); po 1989: Długie noże, krótkie sukienki (1990), Kilka słów o strachu (1990), Nasze kobiety się starzeją (1995), Zmarli tak lubią podróże (1998), Akt personalny (1999), Strach w moich oczach jest głęboki jak studnia (2000). Szkice i felietony: Książeczka wojskowa (1981), z Marianem Terleckim: Portret wspólny (1981), Każdy z was jest Wałęsą (1984). Słuchowisko: Gdańsk. Dwa miasta – te same ulice. Współautor (z Jarosławem Rybickim) scenariusza wystawy historycznej „Drogi do Wolności”. Jego utwory były tłumaczone na języki: angielski, niemiecki, francuski, rosyjski, czeski, węgierski, flamandzki, duński.
W 1979 pełnił funkcję prezesa Koła Młodych przy Oddziale Warszawskim Związku Literatów Polskich; był współzałożycielem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989) i członkiem zarządu Oddziału Gdańsk (2002). Od 1985 należy do PEN Clubu. Był też członkiem Klubów Samorządnej Rzeczypospolitej (1981–1983), Towarzystwa „Powściągliwość i Praca” (1988–1989) i Ruchu Obywatelskiego – Akcja Demokratyczna (ROAD).
Odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012), Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2009). Otrzymał między innymi Nagrodę Literacką Fundacji im. Kościelskich (1983), Nagrodę Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1999, 2004), Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (2002). Za tomik poetycki Ale bez rozgrzeszenia otrzymał Nagrodę Literacką 'Wiatr od Morza" za rok 2020 w kategorii najlepsza książka roku.
