FALCK NATHANAEL GOTTFRIED, pastor kościoła w Sobieszewie
| < Poprzednie | Następne > |
NATHANAEL GOTTFRIED FALCK (Falk) (6 III 1688 Gdańsk – 29 V 1770), pastor kościoła w Sobieszewie ( kościół Matki Boskiej Saletyńskiej). Syn pastora gdańskiego kościoła św. Katarzyny Johannesa Falcka.
Od 1700 student medycyny w Rostocku, opublikował między innymi dysertację napisaną pod kierunkiem Johanna Nicolausa Quistorpa Thesium Pontificiarum à Plagiario Anonymo A.C.M. DC. XCVII. vulgatarum, Per Antitheses Orthodoxas, rejectarum Qvaternarius (Rostochii, 1700), wznowioną i poszerzoną o tezy innych autorów (między innymi Johanna Fechta, Zachariasa Grade i Nicolausa Schwiegeraua) w 1711. Już w Gdańsku wydrukował swoją mowę pożegnalną z zakończenia studiów w Rostocku 24 V 1708: De Luminibus & Columinibus Rerumpublicarum… (Gedani, [ca. 1713]). W 1712 dołączył swój utwór żałobny (obok między innymi rektora Gimnazjum Akademickiego Samuela Schelwiga i pastora kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP) Joachima Weickhmanna) do drukowanego kazania, jakie podczas pogrzebu jego brata Johanna Michaela wygłosił diakon kościoła św. Katarzyny Friedrich Christian Bücher (ojciec późniejszego pastora tego kościoła, Christiana Bernharda Büchera).
W 1712 zweryfikowany został przez gdańskie Ministerium Duchowne jako kaznodzieja. Od 16 VI 1715 do emerytury 10 XII 1762 był pastorem w Sobieszewie (Bohnsack).
20 VIII 1716 poślubił w kościele NMP Concordię (ochrzczona 25 III 1697 w kościele NMP – pochowana tamże pod płytą nagrobną nr 171 wraz z ojcem 14 VII 1731), córkę z drugiego małżeństwa Johanna Königa (zm. 5 IX 1719) i Constantii z domu Hinüber (1663–1709). Ojciec Nathanaela Gottfrieda jr. (około 1724 – pochowany 6 II 1758 w kościele NMP w grobie Königów), od 1752 żonatego z Constantią Elisabeth; Johanna Gottfrieda (ur. około 1726), od 1746 studenta medycyny w Jenie, od 1747 w Getyndze (Göttingen), doktoryzowanego tamże 31 XII 1754 obroną pracy Dissertatio inauguralis medica de epilepsia seu convulsivis motibus virginum …; Ludwiga Jakoba (ur. około 1730), od 1751 studenta w Lejdzie (Leyden), oraz Carla Gottfrieda (ur. około 1732), od 1755 studenta w Leyden.
Bibliografia:
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, 1760, s. 55, 83.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation…, Königsberg 1834, s. 90.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 1, 119, 161, Bd. 3, 121.
