ZWICKER FRIEDRICH II, diakon kościoła św. Bartłomieja
| < Poprzednie | Następne > |
FRIEDRICH ZWICKER II (8 VII 1603 Schadwalde (Szawałd pod Malborkiem) – 31 VIII 1669 Gdańsk), diakon kościoła św. Bartłomieja. Najstarszy syn Friedricha Zwickera I, pastora tego samego kościoła, brat między innymi lekarza i kartografa Daniela.
Od 1616 uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Studiował w Królewcu, między innymi u Celestyna Myślenty (1588–1653), tam też opublikowane zostały jego dysputy: Disputatio XVII. Collegii Corporis Doctrinae Prutenicarum Ecclesiarum … Sub Praesidio Coelestini Mislentae … (1625) oraz Disputatio Physica De Resistentia … in celebri Borussorum Academiâ Publicae ventilationi subjicit M. Stephanus Cimdarsus … (1626). Od lutego 1631 do śmierci diakon w kościele św. Bartłomieja, członek Ministerium Duchownego.
Autora i współautor rozpraw teologicznych, między innymi Formulae Concionatoriae. In Concionibus conscribendis & habendis utiles & necessariae … (1659) oraz epicediów (utworów żałobnych) z powodu śmierci między innymi burmistrza Valentina Bodecka (Naenia In Hodiernas Exequias Praeclari Funeris … Viri Domini Valentini à Bodeck …, 1635), drugiego pastora kościoła Najświętszej Marii Panny Daniela Dilgera (1645), czy Johanna i Elisabeth, rodziców pastora kościoła św. Bartłomieja Johanna Fabriciusa (Epicedium In Praematurum ac luctuosum obitum … Johannis & Elisabethae … Dn. M. Johannis Fabricii Pastorîs ad D. Barthol. fidelissimi Parentis …, 1648).
10 VIII 1631 w kościele św. Bartłomieja zawarł związek małżeński z Reginą, z kręgu rodziny pastora Michaela Coletusa. Ojciec wcześnie zmarłych Reginy (chrzest 1 XII 1633) i Johanna (chrzest 29 I 1635). Po raz drugi ożenił się około 1647 z Susanne (ur. 1625), córką z czwartego małżeństwa gdańskiego kupca Jakoba Musolffa (około 1581 – pochowany 9 II 1647 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 142) i poślubionej mu 25 II 1624 Susanny (chrzest 3 I 1600 w kościele NMP – pochowana 27 X 1638 tamże w grobie rodzinnym Musolffów). Zmarł nie pozostawiając dziedzica, jego majątek – na mocy prawa kaduka – zajął instygator królewski Jan Tański.
Jego okrągły portret był umieszczony w górnej części epitafium jego ojca w kościele św. Bartłomieja, które zaginęło w 1945.
