GERIKE OTTO JULIUS, kupiec, radny

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Otto Julius Gerike, 1916
Reklama firmy, 1930

OTTO JULIUS GERIKE (29 III 1856 Magdeburg – 26 VII 1933 Sopot), kupiec, radny Gdańska. Syn kupca z Marburga Ottona Gerikego i Lauretty z domu Wesemeyer. Po 1882 w Gdańsku prowadził firmę (do 1910 „Otto Gerike”, następnie „Gerike, Bahr und Co)”, zajmującą się hurtowym handlem cukrem trzcinowym i buraczanym pochodzącym z zakładów na Pomorzu i na Ukrainie, eksportowanym następnie z Gdańska do Europy Zachodniej. W 1884 kantor firmy znajdował się przy Langer Markt 32 (Długi Targ), w latach 1892–1900 przy Hundegasse 120 (ul. Ogarna), 1914–1921 przy Langer Markt 19, następnie przy Dominikswall 11 (ul. Wały Jagiellońskie), jej prokurentem był wówczas Wilhelm Bülle.

Od 1885 był członkiem gdańskiej Korporacji Kupców, a w latach 1903–1912 i 1913–1916 radnym Gdańska. Od 1890 należał do gdańskiej loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo), członkostwo zawiesił po 1922 roku. W latach 1897–1899 i w 1904 był prezesem Danziger Ruderverein (Gdańskiego Stowarzyszenia Wioślarskiego). Od 1906 do 1919 przewodniczył Towarzystwu Upiększania i Popierania Wrzeszcza, organizował doroczne festyny sobótkowe w Parku Jaśkowej Doliny.

W 1884 mieszkał przy Langer Markt 19 (Długi Targ), w 1889 przy Langgarten 14 (ul. Długie Ogrody), w 1892 przy Milchkannengasse 30 (ul. Stągiewna), w 1897 we Wrzeszczu przy Jäschkenthaler Weg 19 (ul. Jaśkowa Dolina, leśniczówka, obecnie nr 45). W 1906 mieszkał we własnej willi przy Jäschkenthaler Weg 33A (ul. Jaśkowa Dolina 48), w latach 1914–1918 w nowej willi przy tej ulicy pod numerem 20A (obecnie nr 47).

W 1919 w obliczu spadku dochodów z handlu cukrem sprzedał swoją firmę. Zamieszkał przy Karmelitergasse 6 (ul. Karmelicka, obecnie nie istnieje), skąd około 1922 przeniósł się do Sopotu, gdzie w 1925 mieszkał we własnej willi przy Sternweg 24/26 (ul. Żeromskiego). W latach 1922–1924 był członkiem Zarządu Miasta Sopotu, następnie został jego radnym. Działał w sopockim Komitecie Upiększania Miasta, którego od 1924 był prezesem, autor wydanej w 1932 broszury z okazji pięćdziesięciolecia komitetu 50 Jahre Verein Verschönerung und Förderung der Stadt Zoppot 1881–1931. Z jego inicjatywy pojawiły się pierwsze w uzdrowisku Sopot znakowane szlaki turystyczne, na leśnych ścieżkach znajdowały się punkty widokowe, altanki, ławeczki, tablice z mapami. Nazwano je Drogą Ottona Gerikego (Otto Gerike Weg). W końcu lat 60-tychXX wieku sopockie PTTK zreorganizowało je, nazywając szlakami różnych zwierząt leśnych. Na początku jednego z nich, zwanego Szlakiem Saren, przy ścieżce wychodzącej z Osiedla im Adama Mickiewicza w Dolinę Siedlisko, znajdują się trzy głazy narzutowe, na środkowym, zwanym Diabelskim Kamieniem, widoczny jest zatarty napis: Herrn Otto Gerike, 1924-1933 Zoppoter Stadtverordneter (Panu Otto Gerike, radnemu sopockiemu w latach 1924-1933).

Jego pierwszą żoną była Clara Henrietta Madsack (zm. po 1908), z którą zawarł ślub poza Gdańskiem. Od 1915 był żonaty z Rosą Albrecht, która po jego śmierci sprzedała sopocką willę przy Sternweg (ul. Żeromskiego) i w 1939 roku mieszkała w Sopocie przy Gromschallee 2 (ul. Sikorskego).

Syn Hans w 1908 był studentem Technische Hochschule Danzig, w 1914 prokurentem ojcowskiej firmy, zginął na froncie w czasie I wojny światowej, pozostawiając wdowę Kate z domu Schmidt. Córka Elisabeth Christine Schreiber (ur. 12 III 1886 Gdańsk) w 1933 mieszkała w Berlinie i była żoną Theodora Schreibera, radcy Admiralicji. Kolejne córki to Gertrud Clara Gaertner (ur. 4 III 1887 Gdańsk) oraz Charlotta Emilia Braunschweig (ur. 31 VIII 1897 Gdańsk), żona Horsta Braunschweiga, dyplomowanego rolnika. Przed śmiercią Otto Julius Gerike doczekał się siedmiu wnucząt i jednego prawnuka.

Został pochowany 29 VI 1933 w Sopocie na cmentarzu ewangelickim przy Groß Katzer Straße (obecnie Cmentarz Komunalny, ul. Malczewskiego). MrGl

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania