KONDRAT WANDA, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
WANDA KONDRAT (16 V 1919 Siemianówka, Rumunia – 24 II 2011 Gdańsk), lekarka ze specjalizacją II stopnia w zakresie chirurgii dziecięcej (1952) i chirurgii plastycznej (1964), profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Córką Józefa Machnowskiego i Olgi z domu Własow. W 1937 ukończyła Państwowe Gimnazjum im. Księcia Adama Jerzego Czartoryskiego w Wilnie i podjęła studia na tamtejszym Wydziale Lekarskim Uniwersytetu im. Stefan Batorego. Po zamknięciu przez władze litewskie uniwersytetu wileńskiego (15 XII 1939), w 1940 została przyjęta na studia na kierunku lekarskim na Uniwersytecie Witolda Wielkiego w Kownie, gdzie do 1942 ukończyła III i IV rok. W latach 1942–1945 pracowała w Szpitalu Powiatowym w Szczuczynie Nowogródzkim na stanowisku laborantki, następnie w laboratorium Państwowego Zakładu Higieny w Wilnie. Wraz z mężem, lekarzem i oficerem w oddziale „Ponurego” (Jana Piwnika), brała udział w działalności wileńskiej Armii Krajowej.
Po zakończeniu działań wojennych repatriantka, dokończyła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, w 1946 otrzymała dyplom lekarza. Po studiach odbywała staż w Szpitalu Powiatowym w Koszalinie. Od 1 II 1947 pracowała w Szpitalu Wojewódzkim w Szczecinie, na oddziale chirurgii dziecięcej, który to oddział w 1948 przyłączony został do I Kliniki Chirurgicznej nowo powstającej Pomorskiej Akademii Medycznej. Od 1950, w oparciu o rozprawę Zapobieganie kalectwu w leczeniu złamań dolnej nasady kości ramiennej u dzieci, doktor medycyny. W 1951, wraz z oddelegowanym mężem, zamieszkała w Toruniu, pracowała jako starszy asystent na oddziale chirurgicznym Szpitala Miejskiego. Prowadziła między innymi pododdział chirurgii dziecięcej. W 1952 ukończyła specjalizację II stopnia w zakresie chirurgii dziecięcej.
W 1953, po otrzymaniu przez męża stanowiska ordynatora oddziału chirurgii w Szpitalu Marynarki Wojennej, zamieszkała w Gdańsku, od 15 III 1953 pracowała w Klinice Ortopedii na oddziale chirurgii dziecięcej AMG. W latach 1959–1960 przebywała na stażu na oddziale chirurgii plastycznej w Bangour General Hospital by Broxburn West Lothina oraz na oddziale chirurgii dziecięcej w Royal Hospital for Sick Children w Edynburgu (Wielka Brytania). Pogłębiała tam wiedzę o nowoczesnych metodach leczenia oparzeń, nowych metodach operacyjnych w dziedzinie chirurgii plastycznej, dotyczących przede wszystkim chirurgicznego leczenia wady rozszczepu wargi i podniebienia. Brała udział w wyjazdach naukowych, między innymi do Anglii i Szkocji (lipiec – sierpień 1972), gdzie zapoznawała się z ośrodkami chirurgii plastycznej i leczenia oparzeń, od 1 VII 1966 do 30 III 1967 przebywała na stażu w Szkocji, dokształcając się w dziedzinie chirurgii plastycznej dzieci i dorosłych oraz leczeniu oparzeń, przebywała w Wielkiej Brytanii także w sierpniu 1976.
Od 1961 adiunkt w Klinice Chirurgii Dziecięcej AMG, w 1964 ukończyła specjalizację II stopnia w zakresie chirurgii plastycznej stając się tym samym jednym z pierwszych specjalistów w tej dziedzinie w Polsce. W 1967, w oparciu o dorobek i rozprawę Pomiary grubości naskórka i skóry u dzieci od 0 do 125 miesięcy i ich znaczenie kliniczne, doktor habilitowany. 1 X 1970 została oddelegowana do pracy w Instytucie Chirurgii AMG, gdzie od 1 VII 1971 była docentem, od 1 VIII 1974 kierowała oddziałem chirurgii plastycznej, od 1977 do emerytury kierowała samodzielną Kliniką Chirurgii Plastycznej AMG. Od 15 XI 1979 profesora nadzwyczajny (uczelniany) AMG. Od 30 IX 1989 na emeryturze. Po pożarze 24 XI 1994 hali widowiskowej Stoczni Gdańskiej, brała udział w ratowaniu poszkodowanych w Klinice, w której wcześniej pracowała.
Uczestniczyła w zjazdach i konferencjach naukowych, między innymi w V Światowym Kongresie Towarzystwa Leczenia Oparzeń w Sztokholmie (18–23 VI 1978), czy w Konferencji Naukowej Międzynarodowego Towarzystwa Leczenia Oparzeń w Sztokholmie (19–20 V 1980). Członkini między innymi Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Towarzystwa Chirurgów Polskich, Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych, Międzynarodowego Towarzystwa Leczenia Oparzeń (od 1978). Otrzymała honorowe członkostwo Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej (1987) oraz Polskiego Towarzystwa Leczenia Oparzeń (1995). Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980), Medalem 30-lecia AMG (1975), odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1977) i „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia” (1985).
Od 1942 żona lekarza Jana Kondrata, matka Jacka (ur. 1943), studenta Politechniki Gdańskiej, tragicznie zmarłego w wieku 19 lat oraz córki Marii Kondrat-Cieślewicz (ur. 1957), lekarki, również tragicznie zmarłej w wieku 36 lat. Wychowywała wnuka Mikołaja Cieślewicza, absolwenta Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, adwokata. Pochowana 3 III 2011 na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.
Bibliografia:
Kronika, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 9, 1979 i t. t. 2–20, 1972–1990, opracował Eugeniusz Sieńkowski.
Makarewicz Wiesław, Jubileusz Kliniki Chirurgii Plastycznej, „Gazeta AMG”, nr 10, 2017, s. 44-48.
Makarewicz Wiesław, Wileńskie korzenie Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, Gdańsk, 2022, s. 159-161.
Renkielska Alicja, Cieślewicz Nicholas, Wanda Kondrat (1919–2011), „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 42, 2012, s. 149-150.
Siek Bartłomiej, Tymińska Elżbieta, Spis prac prof. dr Wandy Kondrat, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 42, 2012, s. 151-154.
Sieńkowski Eugeniusz, Zarys dziejów Akademii Medycznej w Gdańska (1945–1970), „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 1, 1971, s. 82.
