DZIADOŃ STANISŁAW, dziennikarz
| < Poprzednie | Następne > |
STANISŁAW PIOTR DZIADOŃ (1 X 1930 Posądza, powiat Proszowice – 25 IV 1990 Gdańsk), dziennikarz; pseudonimy literackie: Aleksander Proszowski, Karol Rozbicki. W 1953 absolwent dziennikarstwa na Wydziale Filozoficzno-Społecznym Uniwersytetu Jagiellońskiego; studiów historycznych na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu nie ukończył. Od 1953 dziennikarz w „Gazecie Zielonogórskiej”. W latach 1956–1957 był sekretarzem redakcji w tygodniku studenckim „Wyboje” w Poznaniu.
W 1958 pracował w tygodniku społeczno-kulturalnym „Uwaga” w Gdańsku, w 1959 należał do Gdańskiej Grupy Młodych, w 1958–1960 publicysta w „Dzienniku Bałtyckim”, 1960–1962 w dwutygodniku „Kaszëbe”, 1962–1968 w miesięczniku „Litery”. Uczestnik VI Zjazdu Pisarzy Ziem Zachodnich i Północnych w Zielonej Górze (1963). W okresie 1968–1971 sekretarz redakcji i kierownik działu kulturalnego w „Głosie Wybrzeża”, 1971–1973 sekretarz redakcji i zastępca redaktora naczelnego w „Tygodniku Morskim”. Od 1973 ponownie w „Głosie Wybrzeża”, początkowo sekretarz redakcji, w latach 1982–1990 zastępca redaktora naczelnego. Wraz z Jerzym Modelem autor tekstu Obraz wydarzeń. Gdańsk. Gdynia. Elbląg, który ukazał się w „Głosie Wybrzeża” 28 XII 1970, opisującego zajścia między 14 a 20 Grudnia’ 70.
Współzałożyciel na przełomie 1974 i 1975 Klub Hartowania i Kąpieli Zimowych, z którego rozwinął się Gdański Klub Morsów. W latach 1970–1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP), od 1982 – Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczpospolitej Polskiej (SDRP).
W publicystyce zajmował się przede wszystkim historią Pomorza. Współautor wydawnictwa 75 lat „Gazety Gdańskiej” (1968) oraz zbeletryzowanego szkicu biograficznego Kawaler Virtuti Militari (1974). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), odznakami (1966) „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” oraz „Za Zasługi dla Województwa Elbląskiego”.
Żonaty był z Wandą (4 XI 1929 – 11 IV 1999 Gdańsk). Pochowani na cmentarzu Srebrzysko.
