SZKOŁA ŚW. BARBARY

< Poprzednie

Następne >

Szkoła św. Barbary, około 1868, fot. Rudolf Theodor Kuhn

Budynek nowej szkoły z 1873, fot. Rudolf Theodor Kuhn

Zaginiony portret Michaela Kempyna, rektora szkoły św. Barbary 1682–1691

SZKOŁA ŚW. BARBARY, przy Długich Ogrodach. Po raz pierwszy wspomniana w 1456 przy kościele św. Barbary. Od 1635 w nowym budynku szkolnym (pod który fundamenty położono 10 IV 1634, a pierwsze zajęcia odbyły się 10 XII 1636), położonym w obrębie ówczesnego cmentarza parafialnego. W 1787, staraniem burmistrza Eduarda Friedricha Conradiego, przekształcona ze szkoły łacińskiej w szkołę miejską (Bürgerschule) z językiem niemieckim, zapewniała wówczas bezpłatne mieszkanie starszemu (rektorowi) i młodszemu nauczycielowi. Po 1824 szkoła elementarna. W 1873 przejęta przez miasto w ramach odszkodowania, stare budynki wyburzono, w nowo wybudowanym w jej miejsce dużym budynku podstawowa szkoła dla dziewcząt. ML

Rektorzy szkoły św. Barbary

1599	Lucas Berend
1601	Martinus Reinholdi
1603–1620	Johann Woyke
1621	Petrus Bartholdus
1624–1630	Friedrich Haupt
1630	Joachim Witzke
1644–1651	Andreas Büttner
1652–1653	Adam Plasterus
1654	Martin Coler
1654–1669	Bartholomäus Knoff
1669–1671	Gabriel Marquardt
1671	Christian Picaeus
1673–1682	Johann Doebelius
1682–1691	Michael Kempin
1691–1692	Abraham Rebiger
1693–1740	Martin Lademann
1740–1760	Leonhard B. Wille
1760–1787	Jeremias Moll
1788–1795	Abraham Beniamin Skusa
1795–1807	Friedrich Deschner
1807–1815	August Wilhelm Friedrich Unselt
1815–1824	Matthias Gotthilf Löschin
MrGl