GORDZIEJCZUK WŁODZIMIERZ, profesor Politechniki Gdańskiej
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę GORDZIEJCZUK WŁODZIMIERZ na GORDZIEJCZUK WŁODZIMIERZ, profesor Politechniki Gdańskiej) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''WŁODZIMIERZ GORDZIEJCZUK''' (4 VII 1911 Brańsk – 20 XI 1981 Gdańsk), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), inżynier dróg i mostów, konstruktor, projektant. Syn Filipa i Aleksandry z domu Popowicz. | + | '''WŁODZIMIERZ GORDZIEJCZUK''' (4 VII 1911 Brańsk – 20 XI 1981 Gdańsk), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), inżynier dróg i mostów, konstruktor, projektant. Syn Filipa i Aleksandry z domu Popowicz. W 1931 ukończył Gimnazjum Męskie im. Stefana Batorego w Wołkowysku. Od września 1931 studiował na Politechnice Lwowskiej. Podczas studiów należał do zespołu Polskich Kolei Państwowych wykonującego prace na linii Karczmiska–Wilków–Szczekarków, pracował też przy budowie mostów koło Opola Lubelskiego. Od 9 III 1938 inżynier dróg i mostów na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej. <br/><br/> |
| − | W 1931 | + | Od sierpnia 1938 do lutego 1939 był konstruktorem w Biurze Projektów w Warszawie, inspektorem i zastępcą kierownika nadzoru budowy zapory w Rożnowie. Od lutego do września 1940 kierował pracami przebudowy Kanału Ogińskiego, od września 1940 do czerwca 1941 projektant drogi ze Lwowa do Płoskirowa. Między lipcem a październikiem 1941 pracował w Zarządzie Drogowym we Lwowie, następnie, do kwietnia 1944, był kierownikiem prac inżynieryjno-budowlanych i wodno-melioracyjnych w zakładzie J. Pontesa i J. Mieszkowskiego w Krakowie i Lwowie. Od marca 1945 do czerwca 1946 pracował w zakładzie Polański–Węglewski w Krakowie. <br/><br/> |
| − | Od sierpnia 1938 do lutego 1939 | + | W Gdańsku od lipca 1946. Od 1 X 1946 do 30 IX 1952 był kierownikiem w Biurze Projektów Organizacji Robót w Zjednoczeniu Budownictwa Miejskiego i w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym, w latach 1948–1949 weryfikatorem w Biurze Projektów Budownictwa Przemysłowego. W okresie 1948–1949 kierował budową gmachu [[RADA MIEJSKA | Miejskiej Rady Narodowej]], w 1950 był członkiem zespołu odbudowy [[STARE MIASTO | Starego]] i [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]]. <br/><br/> |
| − | W Gdańsku od lipca 1946 | + | W latach 1951–1952 wykładał w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku, od 1952 do 1979 pracował na PG. W 1955 uzyskał stopień docenta, a 5 VI 1961 doktora na Wydziale Budownictwa Wodnego PG. 10 III 1962 habilitował się na tym samym Wydziale, w 1969 otrzymał tytuł profesora (nadzwyczajnego). <br/><br/> |
| − | W latach 1951–1952 wykładał w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku, od 1952 do 1979 | + | |
W latach 1955–1979 związany z Wydziałem Budownictwa Wodnego PG. Od 1955 do 1959 był kierownikiem Studium Zaocznego Budownictwa Wodnego, a w okresie 1962–1964 prodziekanem do spraw dydaktycznych. Od marca 1965 do 1975 kierował Katedrą Ekonomiki i Organizacji Budownictwa, w latach 1976–1979 Zakładem Mechanizacji, Organizacji i Zarządzania w Budownictwie w Instytucie Technologii i Materiałów Budowlanych, a w okresie 1960–1962 Zakładem Inwestycji. Od 1979 na emeryturze. <br/><br/> | W latach 1955–1979 związany z Wydziałem Budownictwa Wodnego PG. Od 1955 do 1959 był kierownikiem Studium Zaocznego Budownictwa Wodnego, a w okresie 1962–1964 prodziekanem do spraw dydaktycznych. Od marca 1965 do 1975 kierował Katedrą Ekonomiki i Organizacji Budownictwa, w latach 1976–1979 Zakładem Mechanizacji, Organizacji i Zarządzania w Budownictwie w Instytucie Technologii i Materiałów Budowlanych, a w okresie 1960–1962 Zakładem Inwestycji. Od 1979 na emeryturze. <br/><br/> | ||
| − | Specjalista w zakresie hydromechanizacji, hydrauliki i konstrukcji rurociągów. Opracował między innymi dokumentację prac budowlanych stadionu dla Szkoły Podstawowej nr 17 w Gdańsku, którymi kierował w 1965 | + | Specjalista w zakresie hydromechanizacji, hydrauliki i konstrukcji rurociągów. Opracował między innymi dokumentację prac budowlanych stadionu dla Szkoły Podstawowej nr 17 w Gdańsku, którymi kierował w 1965. Autor między innymi skryptu ''Roboty wodne'' (1959) i podręcznika ''Wykonawstwo robót betonowych w budownictwie wodnym'' (1969). Był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. Został wyróżniony odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]] (1971). <br/><br/> |
| − | Był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. Został wyróżniony odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]] (1971). <br/><br/> | + | Żonaty był z Zofią (24 VIII 1917 – 9 IX 1996 Gdańsk). Pochowany w grobie rodzinnym na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
| − | Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | |
Wersja z 12:35, 24 wrz 2022
WŁODZIMIERZ GORDZIEJCZUK (4 VII 1911 Brańsk – 20 XI 1981 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), inżynier dróg i mostów, konstruktor, projektant. Syn Filipa i Aleksandry z domu Popowicz. W 1931 ukończył Gimnazjum Męskie im. Stefana Batorego w Wołkowysku. Od września 1931 studiował na Politechnice Lwowskiej. Podczas studiów należał do zespołu Polskich Kolei Państwowych wykonującego prace na linii Karczmiska–Wilków–Szczekarków, pracował też przy budowie mostów koło Opola Lubelskiego. Od 9 III 1938 inżynier dróg i mostów na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej.
Od sierpnia 1938 do lutego 1939 był konstruktorem w Biurze Projektów w Warszawie, inspektorem i zastępcą kierownika nadzoru budowy zapory w Rożnowie. Od lutego do września 1940 kierował pracami przebudowy Kanału Ogińskiego, od września 1940 do czerwca 1941 projektant drogi ze Lwowa do Płoskirowa. Między lipcem a październikiem 1941 pracował w Zarządzie Drogowym we Lwowie, następnie, do kwietnia 1944, był kierownikiem prac inżynieryjno-budowlanych i wodno-melioracyjnych w zakładzie J. Pontesa i J. Mieszkowskiego w Krakowie i Lwowie. Od marca 1945 do czerwca 1946 pracował w zakładzie Polański–Węglewski w Krakowie.
W Gdańsku od lipca 1946. Od 1 X 1946 do 30 IX 1952 był kierownikiem w Biurze Projektów Organizacji Robót w Zjednoczeniu Budownictwa Miejskiego i w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym, w latach 1948–1949 weryfikatorem w Biurze Projektów Budownictwa Przemysłowego. W okresie 1948–1949 kierował budową gmachu Miejskiej Rady Narodowej, w 1950 był członkiem zespołu odbudowy Starego i Głównego Miasta.
W latach 1951–1952 wykładał w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku, od 1952 do 1979 pracował na PG. W 1955 uzyskał stopień docenta, a 5 VI 1961 doktora na Wydziale Budownictwa Wodnego PG. 10 III 1962 habilitował się na tym samym Wydziale, w 1969 otrzymał tytuł profesora (nadzwyczajnego).
W latach 1955–1979 związany z Wydziałem Budownictwa Wodnego PG. Od 1955 do 1959 był kierownikiem Studium Zaocznego Budownictwa Wodnego, a w okresie 1962–1964 prodziekanem do spraw dydaktycznych. Od marca 1965 do 1975 kierował Katedrą Ekonomiki i Organizacji Budownictwa, w latach 1976–1979 Zakładem Mechanizacji, Organizacji i Zarządzania w Budownictwie w Instytucie Technologii i Materiałów Budowlanych, a w okresie 1960–1962 Zakładem Inwestycji. Od 1979 na emeryturze.
Specjalista w zakresie hydromechanizacji, hydrauliki i konstrukcji rurociągów. Opracował między innymi dokumentację prac budowlanych stadionu dla Szkoły Podstawowej nr 17 w Gdańsku, którymi kierował w 1965. Autor między innymi skryptu Roboty wodne (1959) i podręcznika Wykonawstwo robót betonowych w budownictwie wodnym (1969). Był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. Został wyróżniony odznaką „Za zasługi dla Gdańska” (1971).
Żonaty był z Zofią (24 VIII 1917 – 9 IX 1996 Gdańsk). Pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Srebrzysko.
