GIEDZ-GRUDNICKA MARIA, dziennikarka
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę GIEDZ-GRUDNICKA MARIA na GIEDZ-GRUDNICKA MARIA, dziennikarka) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Maria_Giedz_Grudnicka.jpg |thumb| Maria Giedz-Grudnicka]] | [[File: Maria_Giedz_Grudnicka.jpg |thumb| Maria Giedz-Grudnicka]] | ||
'''MARIA GIEDZ-GRUDNICKA''' (ur. 26 XI 1952 Olsztyn), dziennikarka. W 1976 absolwentka historii sztuki na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) w Warszawie oraz w 1986 Podyplomowego Studium Konserwacji Architektury na Politechnice Warszawskiej. Od 2006 doktor nauk humanistycznych z zakresu nauki o polityce na podstawie rozprawy ''Problem kurdyjski i perspektywy jego rozwiązania'' (przewód w Instytucie Politologii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]). <br /><br /> | '''MARIA GIEDZ-GRUDNICKA''' (ur. 26 XI 1952 Olsztyn), dziennikarka. W 1976 absolwentka historii sztuki na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) w Warszawie oraz w 1986 Podyplomowego Studium Konserwacji Architektury na Politechnice Warszawskiej. Od 2006 doktor nauk humanistycznych z zakresu nauki o polityce na podstawie rozprawy ''Problem kurdyjski i perspektywy jego rozwiązania'' (przewód w Instytucie Politologii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]). <br /><br /> | ||
| − | Po studiach pracowała jako historyk sztuki i konserwator zabytków w Przedsiębiorstwie Państwowym Pracownie Konserwacji Zabytków w Warszawie (1978–1979), następnie w oddziale w Białymstoku (1979–1987). Autorka opracowań historyczno-urbanistycznych miast, kościołów, klasztorów, dworów i kamienic we wschodniej Polsce; w formie monografii ukazało się opracowanie ''Święta Góra Grabarka'' (1987), dotyczące największego sanktuarium prawosławia w Polsce. Pierwsze publikacje prasowe w 1987 zamieszczała w wydawnictwie ojców oblatów „Misyjne Drogi”, były to reportaże z licznych podróży, głównie do Azji. W czasopismach ojców paulinów „Królowa Apostołów” i „Mały Apostoł” oraz kwartalniku „Wiara i Odpowiedzialność” publikowała artykuły o tematyce społecznej. W 1988 podjęła pracę w wydawnictwach Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego: „Hejnał Mariacki”, „Tygodnik Polski” oraz „Studia i Dokumenty Ekumeniczne”. W latach 1989–1991 pracowała w zespole [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodnika Gdańskiego”]]; 1992–2004 publicystka [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]. Od 2004 | + | Po studiach pracowała jako historyk sztuki i konserwator zabytków w Przedsiębiorstwie Państwowym Pracownie Konserwacji Zabytków w Warszawie (1978–1979), następnie w oddziale w Białymstoku (1979–1987). Autorka opracowań historyczno-urbanistycznych miast, kościołów, klasztorów, dworów i kamienic we wschodniej Polsce; w formie monografii ukazało się opracowanie ''Święta Góra Grabarka'' (1987), dotyczące największego sanktuarium prawosławia w Polsce. Pierwsze publikacje prasowe w 1987 zamieszczała w wydawnictwie ojców oblatów „Misyjne Drogi”, były to reportaże z licznych podróży, głównie do Azji. W czasopismach ojców paulinów „Królowa Apostołów” i „Mały Apostoł” oraz kwartalniku „Wiara i Odpowiedzialność” publikowała artykuły o tematyce społecznej. W 1988 podjęła pracę w wydawnictwach Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego: „Hejnał Mariacki”, „Tygodnik Polski” oraz „Studia i Dokumenty Ekumeniczne”. W latach 1989–1991 pracowała w zespole [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodnika Gdańskiego”]]; 1992–2004 publicystka [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]. Od 2004 związana z „Magazynem Solidarności”, była też gdańskim korespondentem „Tygodnika Solidarność”. Publikowała w magazynach podróżniczych „Świat i Podróże” i „Poznaj Świat” oraz w „Gazecie Prawnej”, „Dzienniku Pomorskim” i „Czasie Pomorza”. Prowadziła wykłady w gdańskiej [[WYŻSZA SZKOŁA BANKOWA | Wyższej Szkole Bankowej]] (Katedra Stosunków Międzynarodowych), między innymi w zakresie dziennikarstwa wojennego i podróżniczego oraz w [[WYŻSZA SZKOŁA TURYSTYKI I HOTELARSTWA | Wyższej Szkole Turystyki i Hotelarstwa]] w Gdańsku. <br /><br /> |
Specjalizuje się w tematyce społeczno-interwencyjnej oraz kulturalnej (cykl „Oddajcie Nasze Zabytki”). Kilkakrotnie przebywała w północnym Iraku, między innymi w 1991 w czasie exodusu Kurdów, i w innych krajach Bliskiego Wschodu. Jako korespondentka Radia Wnet podczas rewolucji syryjskiej w 2013 nadawała relacje o sytuacji w obozach dla uchodźców, w 2015 o fali uchodźców w regionie Kurdystanu. W czasie wojen bałkańskich w latach 1993 i 1998 przekazywała informacje z pierwszej linii walk w Kosowie i Sarajewie. Plonem podróży do krajów Ameryki Łacińskiej były reportaże zamieszczane w czasopismach warszawskich. Autorka książek ''Węzeł kurdyjski'' (2002) i ''Kurdystan, bez miejsca na mapie'' (2010).<br /><br /> | Specjalizuje się w tematyce społeczno-interwencyjnej oraz kulturalnej (cykl „Oddajcie Nasze Zabytki”). Kilkakrotnie przebywała w północnym Iraku, między innymi w 1991 w czasie exodusu Kurdów, i w innych krajach Bliskiego Wschodu. Jako korespondentka Radia Wnet podczas rewolucji syryjskiej w 2013 nadawała relacje o sytuacji w obozach dla uchodźców, w 2015 o fali uchodźców w regionie Kurdystanu. W czasie wojen bałkańskich w latach 1993 i 1998 przekazywała informacje z pierwszej linii walk w Kosowie i Sarajewie. Plonem podróży do krajów Ameryki Łacińskiej były reportaże zamieszczane w czasopismach warszawskich. Autorka książek ''Węzeł kurdyjski'' (2002) i ''Kurdystan, bez miejsca na mapie'' (2010).<br /><br /> | ||
Od 2018 członkini Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność społeczną i samorządową (2020). {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 2018 członkini Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność społeczną i samorządową (2020). {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:03, 22 wrz 2022
MARIA GIEDZ-GRUDNICKA (ur. 26 XI 1952 Olsztyn), dziennikarka. W 1976 absolwentka historii sztuki na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) w Warszawie oraz w 1986 Podyplomowego Studium Konserwacji Architektury na Politechnice Warszawskiej. Od 2006 doktor nauk humanistycznych z zakresu nauki o polityce na podstawie rozprawy Problem kurdyjski i perspektywy jego rozwiązania (przewód w Instytucie Politologii Uniwersytetu Gdańskiego).
Po studiach pracowała jako historyk sztuki i konserwator zabytków w Przedsiębiorstwie Państwowym Pracownie Konserwacji Zabytków w Warszawie (1978–1979), następnie w oddziale w Białymstoku (1979–1987). Autorka opracowań historyczno-urbanistycznych miast, kościołów, klasztorów, dworów i kamienic we wschodniej Polsce; w formie monografii ukazało się opracowanie Święta Góra Grabarka (1987), dotyczące największego sanktuarium prawosławia w Polsce. Pierwsze publikacje prasowe w 1987 zamieszczała w wydawnictwie ojców oblatów „Misyjne Drogi”, były to reportaże z licznych podróży, głównie do Azji. W czasopismach ojców paulinów „Królowa Apostołów” i „Mały Apostoł” oraz kwartalniku „Wiara i Odpowiedzialność” publikowała artykuły o tematyce społecznej. W 1988 podjęła pracę w wydawnictwach Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego: „Hejnał Mariacki”, „Tygodnik Polski” oraz „Studia i Dokumenty Ekumeniczne”. W latach 1989–1991 pracowała w zespole „Tygodnika Gdańskiego”; 1992–2004 publicystka „Dziennika Bałtyckiego”. Od 2004 związana z „Magazynem Solidarności”, była też gdańskim korespondentem „Tygodnika Solidarność”. Publikowała w magazynach podróżniczych „Świat i Podróże” i „Poznaj Świat” oraz w „Gazecie Prawnej”, „Dzienniku Pomorskim” i „Czasie Pomorza”. Prowadziła wykłady w gdańskiej Wyższej Szkole Bankowej (Katedra Stosunków Międzynarodowych), między innymi w zakresie dziennikarstwa wojennego i podróżniczego oraz w Wyższej Szkole Turystyki i Hotelarstwa w Gdańsku.
Specjalizuje się w tematyce społeczno-interwencyjnej oraz kulturalnej (cykl „Oddajcie Nasze Zabytki”). Kilkakrotnie przebywała w północnym Iraku, między innymi w 1991 w czasie exodusu Kurdów, i w innych krajach Bliskiego Wschodu. Jako korespondentka Radia Wnet podczas rewolucji syryjskiej w 2013 nadawała relacje o sytuacji w obozach dla uchodźców, w 2015 o fali uchodźców w regionie Kurdystanu. W czasie wojen bałkańskich w latach 1993 i 1998 przekazywała informacje z pierwszej linii walk w Kosowie i Sarajewie. Plonem podróży do krajów Ameryki Łacińskiej były reportaże zamieszczane w czasopismach warszawskich. Autorka książek Węzeł kurdyjski (2002) i Kurdystan, bez miejsca na mapie (2010).
Od 2018 członkini Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność społeczną i samorządową (2020).
