BORCKMANN ANDREAS (II), burmistrz Gdańska
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Borckmann Andreas (II).JPG|thumb|Andreas Borckmann, według rysunku Johanna Benedicta Hoffmanna sen. rytował Johann Martin Bernigeroth, po 1704]] | [[File:Borckmann Andreas (II).JPG|thumb|Andreas Borckmann, według rysunku Johanna Benedicta Hoffmanna sen. rytował Johann Martin Bernigeroth, po 1704]] | ||
'''ANDREAS BORCKMANN''' (30 I 1635 Gdańsk – 17 XII 1722 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Wnuk burmistrza [[BORCKMANN ANDREAS (I) | Andreasa Borckmanna]], syn Gabriela (13 X 1599 Gdańsk – 14 III 1668 Gdańsk), [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] (od 1653), [[RADA MIEJSKA | rajcy]] (od 1657), [[SĘDZIA | sędziego]] (w 1662) i jego drugiej żony Elisabeth (zm. 15 IV 1647), córki rajcy Michaela Wiedera. <br/><br/> | '''ANDREAS BORCKMANN''' (30 I 1635 Gdańsk – 17 XII 1722 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Wnuk burmistrza [[BORCKMANN ANDREAS (I) | Andreasa Borckmanna]], syn Gabriela (13 X 1599 Gdańsk – 14 III 1668 Gdańsk), [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] (od 1653), [[RADA MIEJSKA | rajcy]] (od 1657), [[SĘDZIA | sędziego]] (w 1662) i jego drugiej żony Elisabeth (zm. 15 IV 1647), córki rajcy Michaela Wiedera. <br/><br/> | ||
| − | Od listopada 1644 | + | Od listopada 1644 uczył się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], studiował w 1656 na uniwersytecie w Lejdzie. W 1662 został sekretarzem [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], od 1690 był ławnikiem, od 1698 rajcą, w tym roku także sędzią. Godność burmistrza, której doczekał się w wieku 69 lat, pełnił od 1704. Wiekiem trzeba tłumaczyć nietypowy bieg jego kariery jako burmistrza. Urząd pierwszego burmistrza pełnił tylko w 1705 i 1711, drugiego w 1704 i 1710, natomiast trzeciego w 1709, 1713, 1714, 1715, 1716, 1717, 1718, 1719, 1720, 1721 i 1722, czwartego zaś w 1706, 1707, 1708 i 1712. W 1708 był [[BURGRABIOWIE | burgrabią]] królewskim w Gdańsku. Od 1707 do 1722 pełnił z ramienia Rady Miejskiej funkcję zarządcy posiadłości wiejskich miasta na Żuławach Gdańskich. <br/><br/> |
| − | Jako burmistrz jak i osoba prywatna wspierał gdańskie przytułki i szpitale. Po 1662 napisał po niemiecku poemat barokowy, ogłoszony pod łacińskim tytułem: Summum mundi gaudium summa vanitas. Był właścicielem Dworu XI w Sopocie (obecnie ul. Bohaterów Monte Cassino, w miejscu plebanii kościoła św. Jerzego), w którym 21 VII 1710 gościł przebywającego w Gdańsku króla polskiego Augusta II; w 1710 nabył wieś Mały Kack (obecnie część Gdyni).<br/><br/> | + | Jako burmistrz jak i osoba prywatna wspierał gdańskie przytułki i szpitale. Po 1662 napisał po niemiecku poemat barokowy, ogłoszony pod łacińskim tytułem: ''Summum mundi gaudium summa vanitas''. Był właścicielem Dworu XI w Sopocie (obecnie ul. Bohaterów Monte Cassino, w miejscu plebanii kościoła św. Jerzego), w którym 21 VII 1710 gościł przebywającego w Gdańsku króla polskiego Augusta II; w 1710 nabył wieś Mały Kack (obecnie część Gdyni).<br/><br/> |
| − | 16 IX 1688 ożenił się (w wieku 53 lat) z Concordią (liczącą 41 lat), córką burmistrza [[BODECK NICOLAUS von | Nicolausa von Bodecka]], wdową po Johannie Heinrichu Giese. Miał syna Valentina Andreasa (1689–1736), który w 1730 sprzedał za 60 | + | 16 IX 1688 ożenił się (w wieku 53 lat) z Concordią (liczącą 41 lat), córką burmistrza [[BODECK NICOLAUS von | Nicolausa von Bodecka]], wdową po Johannie Heinrichu Giese. Miał syna Valentina Andreasa (1689–1736), który w 1730 sprzedał za 60 000 florenów Mały Kack Ernestowi von Krockow (Krokowskiemu), oraz córkę Adelgunde Concordię, wydaną za medyka miejskiego Samuela Wolffa, matkę burmistrza [[WOLFF SAMUEL | Samuela Wolffa]]. <br/><br/> |
Pochowany 4 I 1723 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]], [[KANTATA| kantatę]] pogrzebową skomponował [[FREISLICH MAXIMILIAN DIETRICH, kompozytor | Maximilian Dietrich Freislich]]. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany 4 I 1723 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]], [[KANTATA| kantatę]] pogrzebową skomponował [[FREISLICH MAXIMILIAN DIETRICH, kompozytor | Maximilian Dietrich Freislich]]. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:15, 19 wrz 2022
.JPG)
ANDREAS BORCKMANN (30 I 1635 Gdańsk – 17 XII 1722 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Wnuk burmistrza Andreasa Borckmanna, syn Gabriela (13 X 1599 Gdańsk – 14 III 1668 Gdańsk), ławnika (od 1653), rajcy (od 1657), sędziego (w 1662) i jego drugiej żony Elisabeth (zm. 15 IV 1647), córki rajcy Michaela Wiedera.
Od listopada 1644 uczył się w Gimnazjum Akademickim, studiował w 1656 na uniwersytecie w Lejdzie. W 1662 został sekretarzem Rady Miejskiej, od 1690 był ławnikiem, od 1698 rajcą, w tym roku także sędzią. Godność burmistrza, której doczekał się w wieku 69 lat, pełnił od 1704. Wiekiem trzeba tłumaczyć nietypowy bieg jego kariery jako burmistrza. Urząd pierwszego burmistrza pełnił tylko w 1705 i 1711, drugiego w 1704 i 1710, natomiast trzeciego w 1709, 1713, 1714, 1715, 1716, 1717, 1718, 1719, 1720, 1721 i 1722, czwartego zaś w 1706, 1707, 1708 i 1712. W 1708 był burgrabią królewskim w Gdańsku. Od 1707 do 1722 pełnił z ramienia Rady Miejskiej funkcję zarządcy posiadłości wiejskich miasta na Żuławach Gdańskich.
Jako burmistrz jak i osoba prywatna wspierał gdańskie przytułki i szpitale. Po 1662 napisał po niemiecku poemat barokowy, ogłoszony pod łacińskim tytułem: Summum mundi gaudium summa vanitas. Był właścicielem Dworu XI w Sopocie (obecnie ul. Bohaterów Monte Cassino, w miejscu plebanii kościoła św. Jerzego), w którym 21 VII 1710 gościł przebywającego w Gdańsku króla polskiego Augusta II; w 1710 nabył wieś Mały Kack (obecnie część Gdyni).
16 IX 1688 ożenił się (w wieku 53 lat) z Concordią (liczącą 41 lat), córką burmistrza Nicolausa von Bodecka, wdową po Johannie Heinrichu Giese. Miał syna Valentina Andreasa (1689–1736), który w 1730 sprzedał za 60 000 florenów Mały Kack Ernestowi von Krockow (Krokowskiemu), oraz córkę Adelgunde Concordię, wydaną za medyka miejskiego Samuela Wolffa, matkę burmistrza Samuela Wolffa.
Pochowany 4 I 1723 w kościele Najświętszej Marii Panny, kantatę pogrzebową skomponował Maximilian Dietrich Freislich.
