CIESIELSKI ZBIGNIEW JAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę CIESIELSKI ZBIGNIEW JAN na CIESIELSKI ZBIGNIEW JAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Ciesielski Zbigniew.JPG|thumb|Zbigniew Ciesielski]] | [[File: Ciesielski Zbigniew.JPG|thumb|Zbigniew Ciesielski]] | ||
'''ZBIGNIEW JAN CIESIELSKI''' (1 X 1934 Gdynia – 5 X 2020 Sopot), naukowiec, matematyk, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Ukończył Szkołę Podstawową nr 6 w Gdyni-Obłużu, w latach 1949–1953 uczył się w Liceum Ogólnokształcącym nr V w Gdyni-Oksywiu. W latach 1953–1958 studiował matematykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza (UAM) w Poznaniu, od 1960 na podstawie rozprawy ''O rozwinięciach ortogonalnych prawie wszystkich funkcji z przestrzeni Wienera'' | '''ZBIGNIEW JAN CIESIELSKI''' (1 X 1934 Gdynia – 5 X 2020 Sopot), naukowiec, matematyk, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Ukończył Szkołę Podstawową nr 6 w Gdyni-Obłużu, w latach 1949–1953 uczył się w Liceum Ogólnokształcącym nr V w Gdyni-Oksywiu. W latach 1953–1958 studiował matematykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza (UAM) w Poznaniu, od 1960 na podstawie rozprawy ''O rozwinięciach ortogonalnych prawie wszystkich funkcji z przestrzeni Wienera'' | ||
| − | doktor nauk matematycznych (promotor: prof. Władysław Orlicz). Po doktoracie, na zaproszenie matematyka Marka Kaca (wychowanka "lwowskiej szkoły" polskich matematyków), wyjechał do USA na roczny staż naukowy w Cornell University, Ithaca N.Y. (1961–1962), następnie odbył roczny staż w University of Illinois, Urbana-Champaign. Po powrocie do kraju od 1963 doktor habilitowany (przewód w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk w Warszawie), po czym w roku | + | doktor nauk matematycznych (promotor: prof. Władysław Orlicz). Po doktoracie, na zaproszenie matematyka Marka Kaca (wychowanka "lwowskiej szkoły" polskich matematyków), wyjechał do USA na roczny staż naukowy w Cornell University, Ithaca N.Y. (1961–1962), następnie odbył roczny staż w University of Illinois, Urbana-Champaign. Po powrocie do kraju od 1963 doktor habilitowany (przewód w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk w Warszawie), po czym w roku akademickim 1966/1967 odbył staż w The Rockefeller Institute, New York.<br/><br/> |
W latach 1967–1969 pracownik (na stanowisku docenta) gdańskiej [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]], od 1969 profesor nadzwyczajny (tytularny). W latach 1970–1995 pracownik UG, od 1974 profesor zwyczajny. Jednocześnie pracownik Instytutu Matematyki Polskiej Akademii Nauk (IM PAN), w latach 1970–1973 zastępca dyrektora IM PAN, w latach 1977–1999 kierownik Zakładu Teorii Prawdopodobieństwa IM PAN. Jednocześnie w okresie 1973–1999 opiekun oraz kierownik oddziału IM PAN w Gdańsku. W latach 1971–1980 zastępca przewodniczącego Rady Koordynacyjnej Jednostek PAN Regionu Gdańska, 1993–1995 przewodniczący Oddziału Gdańskiej PAN, w latach 1993–1995 członek prezydium PAN, 1996–1998 przewodniczący Komitetu Matematyki PAN. W latach 1986–1990 był także profesorem [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]].<br/><br/> | W latach 1967–1969 pracownik (na stanowisku docenta) gdańskiej [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]], od 1969 profesor nadzwyczajny (tytularny). W latach 1970–1995 pracownik UG, od 1974 profesor zwyczajny. Jednocześnie pracownik Instytutu Matematyki Polskiej Akademii Nauk (IM PAN), w latach 1970–1973 zastępca dyrektora IM PAN, w latach 1977–1999 kierownik Zakładu Teorii Prawdopodobieństwa IM PAN. Jednocześnie w okresie 1973–1999 opiekun oraz kierownik oddziału IM PAN w Gdańsku. W latach 1971–1980 zastępca przewodniczącego Rady Koordynacyjnej Jednostek PAN Regionu Gdańska, 1993–1995 przewodniczący Oddziału Gdańskiej PAN, w latach 1993–1995 członek prezydium PAN, 1996–1998 przewodniczący Komitetu Matematyki PAN. W latach 1986–1990 był także profesorem [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]].<br/><br/> | ||
Specjalista głównie z zakresu teorii prawdopodobieństwa, procesów stochastycznych, ruchów Browna. Autor między innymi ''On the Isomorphisms of the Spaces Hα and m'' (1960), ''Properties of the Orthonormal Franklin System'' (cz. 1: 1963, cz. 2: 1966), ''Spline Bases in Classical Function Spaces on Compact C∞ manifolds'' (1983). Od 1973 członek korespondent PAN, od 1986 członek rzeczywisty, od 2001 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, od 2013 członek czynny. W latach 1975–1983 członek Komitetu Nagród Państwowych, 1981–1983 prezes Polskiego Towarzystwa Matematycznego, od 2004 jego członek honorowy. W latach 1977–1989 był członkiem Rady Naukowej Międzynarodowego Centrum Matematycznego im. Stefana Banacha. <br/><br/> | Specjalista głównie z zakresu teorii prawdopodobieństwa, procesów stochastycznych, ruchów Browna. Autor między innymi ''On the Isomorphisms of the Spaces Hα and m'' (1960), ''Properties of the Orthonormal Franklin System'' (cz. 1: 1963, cz. 2: 1966), ''Spline Bases in Classical Function Spaces on Compact C∞ manifolds'' (1983). Od 1973 członek korespondent PAN, od 1986 członek rzeczywisty, od 2001 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, od 2013 członek czynny. W latach 1975–1983 członek Komitetu Nagród Państwowych, 1981–1983 prezes Polskiego Towarzystwa Matematycznego, od 2004 jego członek honorowy. W latach 1977–1989 był członkiem Rady Naukowej Międzynarodowego Centrum Matematycznego im. Stefana Banacha. <br/><br/> | ||
Wersja z 07:51, 9 wrz 2022
ZBIGNIEW JAN CIESIELSKI (1 X 1934 Gdynia – 5 X 2020 Sopot), naukowiec, matematyk, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Ukończył Szkołę Podstawową nr 6 w Gdyni-Obłużu, w latach 1949–1953 uczył się w Liceum Ogólnokształcącym nr V w Gdyni-Oksywiu. W latach 1953–1958 studiował matematykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza (UAM) w Poznaniu, od 1960 na podstawie rozprawy O rozwinięciach ortogonalnych prawie wszystkich funkcji z przestrzeni Wienera
doktor nauk matematycznych (promotor: prof. Władysław Orlicz). Po doktoracie, na zaproszenie matematyka Marka Kaca (wychowanka "lwowskiej szkoły" polskich matematyków), wyjechał do USA na roczny staż naukowy w Cornell University, Ithaca N.Y. (1961–1962), następnie odbył roczny staż w University of Illinois, Urbana-Champaign. Po powrocie do kraju od 1963 doktor habilitowany (przewód w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk w Warszawie), po czym w roku akademickim 1966/1967 odbył staż w The Rockefeller Institute, New York.
W latach 1967–1969 pracownik (na stanowisku docenta) gdańskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej, od 1969 profesor nadzwyczajny (tytularny). W latach 1970–1995 pracownik UG, od 1974 profesor zwyczajny. Jednocześnie pracownik Instytutu Matematyki Polskiej Akademii Nauk (IM PAN), w latach 1970–1973 zastępca dyrektora IM PAN, w latach 1977–1999 kierownik Zakładu Teorii Prawdopodobieństwa IM PAN. Jednocześnie w okresie 1973–1999 opiekun oraz kierownik oddziału IM PAN w Gdańsku. W latach 1971–1980 zastępca przewodniczącego Rady Koordynacyjnej Jednostek PAN Regionu Gdańska, 1993–1995 przewodniczący Oddziału Gdańskiej PAN, w latach 1993–1995 członek prezydium PAN, 1996–1998 przewodniczący Komitetu Matematyki PAN. W latach 1986–1990 był także profesorem Politechniki Gdańskiej.
Specjalista głównie z zakresu teorii prawdopodobieństwa, procesów stochastycznych, ruchów Browna. Autor między innymi On the Isomorphisms of the Spaces Hα and m (1960), Properties of the Orthonormal Franklin System (cz. 1: 1963, cz. 2: 1966), Spline Bases in Classical Function Spaces on Compact C∞ manifolds (1983). Od 1973 członek korespondent PAN, od 1986 członek rzeczywisty, od 2001 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, od 2013 członek czynny. W latach 1975–1983 członek Komitetu Nagród Państwowych, 1981–1983 prezes Polskiego Towarzystwa Matematycznego, od 2004 jego członek honorowy. W latach 1977–1989 był członkiem Rady Naukowej Międzynarodowego Centrum Matematycznego im. Stefana Banacha.
Między innymi członek Komitetu Programowego I Europejskiego Kongresu Matematyków w Paryżu (1992), jury nagród II Europejskiego Kongresu Matematyków w Budapeszcie (1996), komitetów redakcyjnych „Studia Mathematica” (1975–2000), „Dissertationes Mathematicae” , „Biuletynu PAN” , „Probability and Mathematical Statistics” , „Analysis” , „Numerical Functional Analysis and Optimization” , „Approximation Theory and its Applications”.
W 1964 otrzymał Nagrodę im. Stefana Banacha Polskiego Towarzystwa Matematycznego, w 1965 Nagrodę Wydziału III Polskiej Akademii Nauk, w 1970 Nagrodę Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego, w latach 1971, 1976 i 1982 zdobywał Nagrodę Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk. W 1983 otrzymał Nagrodę Fundacji Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku, w 1988 Nagrodą Państwową I stopnia, w 1996 Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ( nagrody miasta Gdańska), w 2000 nagrodę Prezesa Rady Ministrów za wybitne osiągnięcia naukowe. Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim (1974), Oficerskim (1984) i Komandorskim (1999) Orderu Odrodzenia Polski, Medalami 30- i 40-lecia PRL, Medalem im. Stefana Banacha (1992), Medalem im. Władysława Orlicza (1994), Medalem im. Wacława Sierpińskiego (2000), Medalem za Zasługi dla Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (2004). W 2011 na UAM w Poznaniu odbyła się uroczystość odnowienia jego doktoratu. W 2014 doktor honoris causa UG.
Od 1962 żonaty był z Zofią, ojciec Bolesława i Stanisława. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie.
