STACJA KOLEJOWA GDAŃSK KOKOSZKI

Wersja z 16:01, 12 maj 2022

Były budynek stacyjny Gdańsk Kokoszki, 2022

Stacja kolejowa Gdańsk Kokoszki, widok w kierunku stacji Gdańsk Wrzeszcz i Gdańsk Osowa, po prawej nastawnia Kok, w tle wiadukt drogowy w ciągu ul. Nowatorów, 2022

STACJA KOLEJOWA GDAŃSK KOKOSZKI, dawna, węzłowa stacja kolejowa, obecnie bocznica szlakowa położona w dzielnicy Gdańsk- Kokoszki. Zlokalizowana na 11,8 kilometrze jednotorowej, niezelektryfikowanej linii kolejowej numer 234 (Gdańsk-Wrzeszcz – Stara Piła). Stanowiła również początek dla jednotorowej, niezelektryfikowanej linii kolejowej numer 235 (Gdańsk Kokoszki – Gdańsk Osowa).

Z jej wschodniej głowicy wybiegały linie kolejowe numer 234 w kierunku stacji Gdańsk Wrzeszcz oraz numer 235 w kierunku stacji Gdańsk Osowa. Obie linie zostały rozebrane. Od strony zachodniej wybiegają: linia numer 234 w kierunku dawnej stacji Stara Piła oraz tory bocznicowe.

Otwarta 1 V 1914 pod nazwą Kokoschken. Ponieważ teren, na którym leżała, po I wojnie światowej został włączony do Rzeczypospolitej, od 1920 nosiła nazwę Kokoszki. Ówcześnie położona była na linii Gdańsk Wrzeszcz – Stara Piła. 20 IX 1921 otwarto linię w kierunku stacji Gdańsk Osowa, tym samym stała się stacją węzłową. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 przemianowana najpierw na Kokoschken, od 25 VI 1942 nosiła nazwę Gockelsdorf, od 30 I 1943 Burggraben. Gdy ponownie znalazła się w granicach polskich, powrócono od 25 X 1945 do nazwy Kokoszki. Z uwagi na częściowe zniszczenie linii kolejowej w 1945 przez wycofujące się wojska niemieckie ruch pociągów w kierunku stacji Gdańsk Wrzeszcz został wstrzymany, w zamian reaktywowano ruch pasażerski i towarowy ze stacji Stara Piła do stacji Gdańsk Osowa. Stację rozbudowano z uwagi na powstające dookoła niej zakłady przemysłowe. Pociągi pasażerskie jeździły na tej trasie do 1973, zawieszenie ich kursowania było spowodowane budową pasa startowego Portu Lotniczego w Rębiechowie, przecinającego linię, którą wówczas częściowo rozebrano. Tym samym stacja stała się punktem końcowym. W 1973 przyjęła dzisiejszą nazwę, co było wynikiem włączenia tego terenu w granice administracyjne Gdańska.

Na stacji znajdowało się miedzy innymi siedem torów głównych, patrząc od strony południowej o numerach: 2, 1, 3, 5, 7, 9 i 11, oraz dwa perony jednokrawędziowe. Znajdowała się też na niej lokomotywownia oraz waga wagonowa. Ruch pociągów prowadzony był poprzez mechaniczne, scentralizowane urządzenia sterowania z dwóch nastawni. Pierwsza oznaczona symbolem Kok położona była przy wschodniej głowicy stacyjnej. Do dzisiaj pozostał jej budynek. Druga nastawnia oznaczona symbolem Kok1 znajdowała się przy zachodniej głowicy. W torach zamontowana była sygnalizacja świetlna. Obecnie część torów jest nieprzejezdna.

W obrębie dawnej stacji, od strony wschodniej, znajduje się wiadukt, po którym przebiega ul. Nowatorów. Natomiast po stronie zachodniej przebiega ul. Budowlanych, która przecina tory bocznicy w formie przejazdu kolejowego oraz przebiega pod mostem linii numer 234. Wzdłuż torów stacji, po stronie południowej przebiega ul. Maszynowa. Na północ od stacji znajduje się zbiornik retencyjny „Budowlanych I”. Dawny budynek dworca położony jest po południowej stronie torów stacyjnych. Znajdowała się w nim kasa biletowa, poczekalnia oraz mieszkania.

Ruch towarowy funkcjonuje od strony dawnej stacji Stara Piła. Planuje się reaktywowanie połączeń od stacji Gdańsk Wrzeszcz przez Starą Piłę do Kartuz. PP