BINEROWSKI ZBIGNIEW, historyk, bibliotekarz
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Zbigniew_Binerowski.jpg|thumb|Zbigniew Binerowski]] | [[File:Zbigniew_Binerowski.jpg|thumb|Zbigniew Binerowski]] | ||
| − | '''ZBIGNIEW BINEROWSKI''' (5 VII 1927 Grudziądz – 9 I 1985 Gdynia), historyk, bibliotekarz, dyrektor Biblioteki Głównej[[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn Franciszka i Heleny, prowadzących w Gdyni gabinet dentystyczny. Jesienią 1939 stracił ojca, działacza Towarzystwa Ziem Zachodnich, rozstrzelanego przez hitlerowców w lasach piaśnickich. W okresie okupacji pracował jako robotnik w gospodarstwie ogrodniczym w Gdyni. W 1948 zdał maturę w Gimnazjum i Liceum Męskim w Gdyni, w 1952 ukończył historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Po trzymiesięcznym stażu w Bibliotece Głównej UMK, od września 1952 pracował w gdańskiej [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]] (od 1955 [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Biblioteka Gdańska Polskiej Akademii Nauk]]), był kierownikiem pracowni rękopisów w Dziale Zbiorów Specjalnych. Badał dzieje budownictwa okrętowego w Gdańsku do końca XVIII wieku, problemy gdańskich cechów rzemieślniczych i handlu zbożowego. Od 1962 doktor na podstawie przygotowanej pod kierunkiem prof. [[CIEŚLAK EDMUND | Edmunda Cieślaka]] i opublikowanej w 1963 pracy ''Gdański przemysł okrętowy od XVII do początków XIX w.'' Rozwinięciem tematu były artykuły publikowane w czasopismach naukowych oraz opracowanie (wspólnie ze [[GIERSZEWSKI STANISŁAW | Stanisławem Gierszewskim]]) ''Rzemieślniczej produkcji drewnianych żaglowców od XIV do połowy XIX stulecia'' (w pracy zbiorowej ''Historia budownictwa okrętowego na Wybrzeżu'', 1972).<br/><br/> | + | '''ZBIGNIEW BINEROWSKI''' (5 VII 1927 Grudziądz – 9 I 1985 Gdynia), historyk, bibliotekarz, dyrektor Biblioteki Głównej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn Franciszka i Heleny, prowadzących w Gdyni gabinet dentystyczny. Jesienią 1939 stracił ojca, działacza Towarzystwa Ziem Zachodnich, rozstrzelanego przez hitlerowców w lasach piaśnickich. W okresie okupacji pracował jako robotnik w gospodarstwie ogrodniczym w Gdyni. W 1948 zdał maturę w Gimnazjum i Liceum Męskim w Gdyni, w 1952 ukończył historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Po trzymiesięcznym stażu w Bibliotece Głównej UMK, od września 1952 pracował w gdańskiej [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]] (od 1955 [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Biblioteka Gdańska Polskiej Akademii Nauk]]), był kierownikiem pracowni rękopisów w Dziale Zbiorów Specjalnych. Badał dzieje budownictwa okrętowego w Gdańsku do końca XVIII wieku, problemy gdańskich cechów rzemieślniczych i handlu zbożowego. Od 1962 doktor na podstawie przygotowanej pod kierunkiem prof. [[CIEŚLAK EDMUND | Edmunda Cieślaka]] i opublikowanej w 1963 pracy ''Gdański przemysł okrętowy od XVII do początków XIX w.'' Rozwinięciem tematu były artykuły publikowane w czasopismach naukowych oraz opracowanie (wspólnie ze [[GIERSZEWSKI STANISŁAW | Stanisławem Gierszewskim]]) ''Rzemieślniczej produkcji drewnianych żaglowców od XIV do połowy XIX stulecia'' (w pracy zbiorowej ''Historia budownictwa okrętowego na Wybrzeżu'', 1972).<br/><br/> |
Od 1 I 1969 zatrudniony został na stanowisku docenta etatowego na Wydziale Humanistycznym [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]] w Gdańsku jako kierownik Biblioteki WSP, a po powstaniu w 1970 UG do 1981 był dyrektorem Biblioteki Głównej tej uczelni. Z tego okresu pochodzą jego publikacje dotyczące bibliotekarstwa i dziejów uniwersyteckiej placówki. Po 1970 prowadził zajęcia ze studentami Instytutu Historii UG i z zakresu bibliotekarstwa w Instytucie Filologii Polskiej UG. W 1973 na podstawie dorobku naukowego powołany na etatowego docenta w Instytucie Historii UG. Od 1981 zatrudniony w Instytucie Historii UG. Działał w zarządzie [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (1977–1983 przewodniczył komisji historycznej), był członkiem redakcji [[ROCZNIK GDAŃSKI | „Rocznika Gdańskiego”]] (1977-1985), „Roczników Bibliotecznych” (od 1970) i „Libri Gedanenses”. Działał w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich, był prezesem Oddziału Trójmiasto (1957-1959) i prezesem Zarządu Okręgu (1963-1965). <br/><br/> | Od 1 I 1969 zatrudniony został na stanowisku docenta etatowego na Wydziale Humanistycznym [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]] w Gdańsku jako kierownik Biblioteki WSP, a po powstaniu w 1970 UG do 1981 był dyrektorem Biblioteki Głównej tej uczelni. Z tego okresu pochodzą jego publikacje dotyczące bibliotekarstwa i dziejów uniwersyteckiej placówki. Po 1970 prowadził zajęcia ze studentami Instytutu Historii UG i z zakresu bibliotekarstwa w Instytucie Filologii Polskiej UG. W 1973 na podstawie dorobku naukowego powołany na etatowego docenta w Instytucie Historii UG. Od 1981 zatrudniony w Instytucie Historii UG. Działał w zarządzie [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (1977–1983 przewodniczył komisji historycznej), był członkiem redakcji [[ROCZNIK GDAŃSKI | „Rocznika Gdańskiego”]] (1977-1985), „Roczników Bibliotecznych” (od 1970) i „Libri Gedanenses”. Działał w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich, był prezesem Oddziału Trójmiasto (1957-1959) i prezesem Zarządu Okręgu (1963-1965). <br/><br/> | ||
Odznaczony został Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi,, odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]], [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]], „Zasłużony Pracownik Morza”, otrzymał Złotą Odznakę Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich. W 1984 otrzymał nagrodę kulturalną wojewody gdańskiego. Zmarł po ciężkiej chorobie, pochowany na cmentarzu w Gdyni-Leszczynkach. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczony został Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi,, odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]], [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]], „Zasłużony Pracownik Morza”, otrzymał Złotą Odznakę Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich. W 1984 otrzymał nagrodę kulturalną wojewody gdańskiego. Zmarł po ciężkiej chorobie, pochowany na cmentarzu w Gdyni-Leszczynkach. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 17:19, 8 sty 2022
ZBIGNIEW BINEROWSKI (5 VII 1927 Grudziądz – 9 I 1985 Gdynia), historyk, bibliotekarz, dyrektor Biblioteki Głównej Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn Franciszka i Heleny, prowadzących w Gdyni gabinet dentystyczny. Jesienią 1939 stracił ojca, działacza Towarzystwa Ziem Zachodnich, rozstrzelanego przez hitlerowców w lasach piaśnickich. W okresie okupacji pracował jako robotnik w gospodarstwie ogrodniczym w Gdyni. W 1948 zdał maturę w Gimnazjum i Liceum Męskim w Gdyni, w 1952 ukończył historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Po trzymiesięcznym stażu w Bibliotece Głównej UMK, od września 1952 pracował w gdańskiej Bibliotece Miejskiej (od 1955 Biblioteka Gdańska Polskiej Akademii Nauk), był kierownikiem pracowni rękopisów w Dziale Zbiorów Specjalnych. Badał dzieje budownictwa okrętowego w Gdańsku do końca XVIII wieku, problemy gdańskich cechów rzemieślniczych i handlu zbożowego. Od 1962 doktor na podstawie przygotowanej pod kierunkiem prof. Edmunda Cieślaka i opublikowanej w 1963 pracy Gdański przemysł okrętowy od XVII do początków XIX w. Rozwinięciem tematu były artykuły publikowane w czasopismach naukowych oraz opracowanie (wspólnie ze Stanisławem Gierszewskim) Rzemieślniczej produkcji drewnianych żaglowców od XIV do połowy XIX stulecia (w pracy zbiorowej Historia budownictwa okrętowego na Wybrzeżu, 1972).
Od 1 I 1969 zatrudniony został na stanowisku docenta etatowego na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku jako kierownik Biblioteki WSP, a po powstaniu w 1970 UG do 1981 był dyrektorem Biblioteki Głównej tej uczelni. Z tego okresu pochodzą jego publikacje dotyczące bibliotekarstwa i dziejów uniwersyteckiej placówki. Po 1970 prowadził zajęcia ze studentami Instytutu Historii UG i z zakresu bibliotekarstwa w Instytucie Filologii Polskiej UG. W 1973 na podstawie dorobku naukowego powołany na etatowego docenta w Instytucie Historii UG. Od 1981 zatrudniony w Instytucie Historii UG. Działał w zarządzie Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (1977–1983 przewodniczył komisji historycznej), był członkiem redakcji „Rocznika Gdańskiego” (1977-1985), „Roczników Bibliotecznych” (od 1970) i „Libri Gedanenses”. Działał w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich, był prezesem Oddziału Trójmiasto (1957-1959) i prezesem Zarządu Okręgu (1963-1965).
Odznaczony został Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi,, odznakami „Za Zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, „Zasłużony Pracownik Morza”, otrzymał Złotą Odznakę Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich. W 1984 otrzymał nagrodę kulturalną wojewody gdańskiego. Zmarł po ciężkiej chorobie, pochowany na cmentarzu w Gdyni-Leszczynkach.
