REICHER MICHAŁ, rektor Akademii Lekarskiej w Gdańsku
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Reicher Michał.JPG|thumb|Michał Reicher]] | [[File:Reicher Michał.JPG|thumb|Michał Reicher]] | ||
| − | '''MICHAŁ REICHER''' (17 XI 1888 Sosnowiec – 31 VIII 1973 Gdańsk), antropolog i anatom, rektor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG). Pochodził z asymilowanej rodziny żydowskiej, w latach międzywojennych przeszedł na wiarę rzymsko-katolicką. Wydalony z gimnazjum w Sosnowcu za zorganizowanie strajku szkolnego, za co odznaczony został później honorową odznaką ,,Za Walkę o Szkołę Polską”.<br/><br/> | + | '''MICHAŁ REICHER''' (17 XI 1888 Sosnowiec – 31 VIII 1973 Gdańsk), antropolog i anatom, rektor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG). Pochodził z asymilowanej rodziny żydowskiej, w latach międzywojennych przeszedł na wiarę rzymsko-katolicką. Wydalony w 1905 z gimnazjum w Sosnowcu za zorganizowanie strajku szkolnego, za co odznaczony został później honorową odznaką ,,Za Walkę o Szkołę Polską”, maturę uzyskał w Warszawie jako ekstern.<br/><br/> |
| − | W latach | + | W latach 1907–1911 studiował antropologię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Zurychu, od 1912 doktor filozofii, 1911–1913 asystent Katedry Antropologii w Zurychu, w 1914 dzięki uzyskanemu stypendium odbył studia uzupełniające z embriologii na uniwersytecie w Baltimore. <br/><br/> |
| − | W okresie 1917–1921 prosektor Katedry Anatomii Opisowej uniwersytetu w Warszawie, 1921–1939 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej Uniwersytetu Stefana Batorego uniwersytetu w Wilnie (USB), od 1922 profesor tytularny, od 1934 profesor zwyczajny. W 1934/ | + | W okresie 1917–1921 asystent i prosektor Katedry Anatomii Opisowej uniwersytetu w Warszawie, 1921–1939 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej Uniwersytetu Stefana Batorego uniwersytetu w Wilnie (USB), od 1922 profesor tytularny, od 1934 profesor zwyczajny. W 1934/1935 dziekan Wydziału Lekarskiego USB, w 1935/1936 prodziekan. W 1931, po odsłonięciu przez powódź krypt grobowych w katedrze wileńskiej, dokonał pomiarów antropologicznych oraz zabiegów konserwatorskich szczątków króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka oraz żon króla Zygmunta Augusta, Elżbiety Habsburżanki i Barbary Radziwiłłówny. Odlewy gipsowe przesłał do Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie. Za badania te otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.<br/><br/> |
W 1938 uzyskał świadectwo pilota turystycznego, podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, z innymi członkami Aeroklubu Wileńskiego, zgłosił się ochotniczo do wojska. W okresie II wojny światowej pracował jako robotnik budowlany, jednocześnie w 1940 został kierownikiem Tajnego Wydziału Lekarskiego zamkniętego wówczas USB, w 1944 był szefem służby zdrowia Wileńsko-Nowogródzkiego Okręgu AK. Za działalność w czasie wojny, w 1965 odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Krzyżem Partyzanckim. <br/><br/> | W 1938 uzyskał świadectwo pilota turystycznego, podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, z innymi członkami Aeroklubu Wileńskiego, zgłosił się ochotniczo do wojska. W okresie II wojny światowej pracował jako robotnik budowlany, jednocześnie w 1940 został kierownikiem Tajnego Wydziału Lekarskiego zamkniętego wówczas USB, w 1944 był szefem służby zdrowia Wileńsko-Nowogródzkiego Okręgu AK. Za działalność w czasie wojny, w 1965 odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Krzyżem Partyzanckim. <br/><br/> | ||
W 1945–1946 pracownik na uniwersytecie w Toruniu, 1946–1962 w gdańskiej Akademii Lekarskiej (następnie: AMG)): 1946–1962 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej, 1946–1947 dziekan Wydziału Lekarskiego, 1947–1948 rektor. Głównymi osiągnięciami naukowymi były ustalenie norm i metod badania płodów i noworodków na podstawie cech kraniologicznych i osteologicznych, opisanie różnic antropologicznych między Karaimami a Żydami (co przyczyniło się do uratowania ludności karaimskiej od zagłady hitlerowskiej). W okresie gdańskim zajmował się antropologią części miękkich i prymatologią, stając się międzynarodowym autorytetem. Autor między innymi podręcznika ''Anatomia człowieka''.<br/><br/> | W 1945–1946 pracownik na uniwersytecie w Toruniu, 1946–1962 w gdańskiej Akademii Lekarskiej (następnie: AMG)): 1946–1962 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej, 1946–1947 dziekan Wydziału Lekarskiego, 1947–1948 rektor. Głównymi osiągnięciami naukowymi były ustalenie norm i metod badania płodów i noworodków na podstawie cech kraniologicznych i osteologicznych, opisanie różnic antropologicznych między Karaimami a Żydami (co przyczyniło się do uratowania ludności karaimskiej od zagłady hitlerowskiej). W okresie gdańskim zajmował się antropologią części miękkich i prymatologią, stając się międzynarodowym autorytetem. Autor między innymi podręcznika ''Anatomia człowieka''.<br/><br/> | ||
Od 1949 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, od 1951 członek honorowy Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, od 1964 Polskiego Towarzystwa Anatomicznego. Od 1965 doktor honoris causa AMG. W 1967 przewodniczący II Wydziału [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]]. Wchodził w skład redakcji „Folia Morphologica” i „Acta Anatomica”.<br/><br/> | Od 1949 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, od 1951 członek honorowy Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, od 1964 Polskiego Towarzystwa Anatomicznego. Od 1965 doktor honoris causa AMG. W 1967 przewodniczący II Wydziału [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]]. Wchodził w skład redakcji „Folia Morphologica” i „Acta Anatomica”.<br/><br/> | ||
Odznaczony także: w 1954 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1955 Medalem 10-lecia Polski Ludowej, w 1959 Orderem Sztandaru Pracy II klasy, w 1960 uhonorowany odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]], w 1964 odznaką „Tysiąclecia Państwa Polskiego”, w 1971 odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]]. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczony także: w 1954 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1955 Medalem 10-lecia Polski Ludowej, w 1959 Orderem Sztandaru Pracy II klasy, w 1960 uhonorowany odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]], w 1964 odznaką „Tysiąclecia Państwa Polskiego”, w 1971 odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]]. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:29, 8 sty 2022
MICHAŁ REICHER (17 XI 1888 Sosnowiec – 31 VIII 1973 Gdańsk), antropolog i anatom, rektor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Pochodził z asymilowanej rodziny żydowskiej, w latach międzywojennych przeszedł na wiarę rzymsko-katolicką. Wydalony w 1905 z gimnazjum w Sosnowcu za zorganizowanie strajku szkolnego, za co odznaczony został później honorową odznaką ,,Za Walkę o Szkołę Polską”, maturę uzyskał w Warszawie jako ekstern.
W latach 1907–1911 studiował antropologię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Zurychu, od 1912 doktor filozofii, 1911–1913 asystent Katedry Antropologii w Zurychu, w 1914 dzięki uzyskanemu stypendium odbył studia uzupełniające z embriologii na uniwersytecie w Baltimore.
W okresie 1917–1921 asystent i prosektor Katedry Anatomii Opisowej uniwersytetu w Warszawie, 1921–1939 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej Uniwersytetu Stefana Batorego uniwersytetu w Wilnie (USB), od 1922 profesor tytularny, od 1934 profesor zwyczajny. W 1934/1935 dziekan Wydziału Lekarskiego USB, w 1935/1936 prodziekan. W 1931, po odsłonięciu przez powódź krypt grobowych w katedrze wileńskiej, dokonał pomiarów antropologicznych oraz zabiegów konserwatorskich szczątków króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka oraz żon króla Zygmunta Augusta, Elżbiety Habsburżanki i Barbary Radziwiłłówny. Odlewy gipsowe przesłał do Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie. Za badania te otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
W 1938 uzyskał świadectwo pilota turystycznego, podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, z innymi członkami Aeroklubu Wileńskiego, zgłosił się ochotniczo do wojska. W okresie II wojny światowej pracował jako robotnik budowlany, jednocześnie w 1940 został kierownikiem Tajnego Wydziału Lekarskiego zamkniętego wówczas USB, w 1944 był szefem służby zdrowia Wileńsko-Nowogródzkiego Okręgu AK. Za działalność w czasie wojny, w 1965 odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Krzyżem Partyzanckim.
W 1945–1946 pracownik na uniwersytecie w Toruniu, 1946–1962 w gdańskiej Akademii Lekarskiej (następnie: AMG)): 1946–1962 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej, 1946–1947 dziekan Wydziału Lekarskiego, 1947–1948 rektor. Głównymi osiągnięciami naukowymi były ustalenie norm i metod badania płodów i noworodków na podstawie cech kraniologicznych i osteologicznych, opisanie różnic antropologicznych między Karaimami a Żydami (co przyczyniło się do uratowania ludności karaimskiej od zagłady hitlerowskiej). W okresie gdańskim zajmował się antropologią części miękkich i prymatologią, stając się międzynarodowym autorytetem. Autor między innymi podręcznika Anatomia człowieka.
Od 1949 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, od 1951 członek honorowy Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, od 1964 Polskiego Towarzystwa Anatomicznego. Od 1965 doktor honoris causa AMG. W 1967 przewodniczący II Wydziału Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Wchodził w skład redakcji „Folia Morphologica” i „Acta Anatomica”.
Odznaczony także: w 1954 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1955 Medalem 10-lecia Polski Ludowej, w 1959 Orderem Sztandaru Pracy II klasy, w 1960 uhonorowany odznaką „Za Zasługi dla Gdańska”, w 1964 odznaką „Tysiąclecia Państwa Polskiego”, w 1971 odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”.
