MAJEWSKI HENRYK, polityk
| Linia 5: | Linia 5: | ||
W latach 1975–1997 pracownik naukowy PG, początkowo w Zakładzie Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym, następnie w Katedrze Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów na Wydziale Budowy Maszyn Instytutu Podstaw Konstrukcji Maszyn i Mechaniki. Od 1980 roku w [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]], działał w sekcji dokumentalnej i historycznej, zajmował się gromadzeniem i archiwizowaniem materiałów bieżących, zbieraniem materiałów o [[GRUDZIEŃ 1970| grudniu 1970]].<br/><br/> | W latach 1975–1997 pracownik naukowy PG, początkowo w Zakładzie Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym, następnie w Katedrze Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów na Wydziale Budowy Maszyn Instytutu Podstaw Konstrukcji Maszyn i Mechaniki. Od 1980 roku w [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]], działał w sekcji dokumentalnej i historycznej, zajmował się gromadzeniem i archiwizowaniem materiałów bieżących, zbieraniem materiałów o [[GRUDZIEŃ 1970| grudniu 1970]].<br/><br/> | ||
W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] i po nim uczestniczył w drukowaniu pism podziemnych, w tym na PG, aresztowany 12 I 1984, zwolniony 12 lipca na mocy amnestii. W roku 1985 obronił na PG doktorat. Od października 1990 pierwszy w Polsce cywilny zastępca komendanta wojewódzkiego [[POLICJA | policji]] w Gdańsku. Należał do Unii Wolności. 12 I 1991 – 23 XII 1991 minister spraw wewnętrznych w rządzie [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF | Jana Krzysztofa Bieleckiego]], następnie do 1993 roku ponownie zastępca komendanta wojewódzkiego policji w Gdańsku.<br/><br/> | W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] i po nim uczestniczył w drukowaniu pism podziemnych, w tym na PG, aresztowany 12 I 1984, zwolniony 12 lipca na mocy amnestii. W roku 1985 obronił na PG doktorat. Od października 1990 pierwszy w Polsce cywilny zastępca komendanta wojewódzkiego [[POLICJA | policji]] w Gdańsku. Należał do Unii Wolności. 12 I 1991 – 23 XII 1991 minister spraw wewnętrznych w rządzie [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF | Jana Krzysztofa Bieleckiego]], następnie do 1993 roku ponownie zastępca komendanta wojewódzkiego policji w Gdańsku.<br/><br/> | ||
| − | W latach 1998–2002 prezydent [[GDAŃSKI KLUB SPORTOWY WYBRZEŻE | GKS Wybrzeże]]. Niesłusznie oskarżony o defraudację pieniędzy klubowych, w 2004 aresztowany na pół roku, w 2011 uniewinniony ostatecznie przez sąd. Powrócił do opracowywania materiałów o grudniu 1970 roku i Niepokornych na PG 1945–1989. | + | W latach 1998–2002 prezydent [[GDAŃSKI KLUB SPORTOWY WYBRZEŻE | GKS Wybrzeże]]. Niesłusznie oskarżony o defraudację pieniędzy klubowych, w 2004 aresztowany na pół roku, w 2011 uniewinniony ostatecznie przez sąd. Powrócił do opracowywania materiałów o grudniu 1970 roku i Niepokornych na PG 1945–1989. Odznaczony Krzyżem Kawalerski (2010) i Komandorskim (2015) Orderu Odrodzenia Polski, medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:09, 31 paź 2021
HENRYK MAJEWSKI (ur. 2 XII 1951 Gdańsk), polityk. W 1970 roku ukończył gdańskie Technikum Mechaniczno-Elektryczne. Studiował na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Gdańskiej (PG) (1970–1975) i równolegle fizykę teoretyczną na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Gdańskiego. Ukończył również (zaocznie) podyplomowe studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie.
W latach 1975–1997 pracownik naukowy PG, początkowo w Zakładzie Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym, następnie w Katedrze Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów na Wydziale Budowy Maszyn Instytutu Podstaw Konstrukcji Maszyn i Mechaniki. Od 1980 roku w Solidarności, działał w sekcji dokumentalnej i historycznej, zajmował się gromadzeniem i archiwizowaniem materiałów bieżących, zbieraniem materiałów o grudniu 1970.
W stanie wojennym i po nim uczestniczył w drukowaniu pism podziemnych, w tym na PG, aresztowany 12 I 1984, zwolniony 12 lipca na mocy amnestii. W roku 1985 obronił na PG doktorat. Od października 1990 pierwszy w Polsce cywilny zastępca komendanta wojewódzkiego policji w Gdańsku. Należał do Unii Wolności. 12 I 1991 – 23 XII 1991 minister spraw wewnętrznych w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego, następnie do 1993 roku ponownie zastępca komendanta wojewódzkiego policji w Gdańsku.
W latach 1998–2002 prezydent GKS Wybrzeże. Niesłusznie oskarżony o defraudację pieniędzy klubowych, w 2004 aresztowany na pół roku, w 2011 uniewinniony ostatecznie przez sąd. Powrócił do opracowywania materiałów o grudniu 1970 roku i Niepokornych na PG 1945–1989. Odznaczony Krzyżem Kawalerski (2010) i Komandorskim (2015) Orderu Odrodzenia Polski, medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018).
