PODHAJSKI MAREK, prorektor Akademii Muzycznej w Gdańsku
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Od 1961 zatrudniony w PWSM w Sopocie, od 1972 doktor (w zakresie teorii muzyki) i docent, od 1982 profesor sztuki muzycznej, od 1993 doktor habilitowany (w zakresie muzykologii). W latach 1972–1975 dziekan Wydziału Wychowania Muzycznego, 1975–1978 dziekan Wydziału Kompozycji i Teorii Muzyki, 1972–1978 kierownik Katedry Kompozycji i Teorii Muzyki, 1982–1984 prorektor, 1978–1982 i 1987–1990 dyrektor Instytutu Teorii Muzyki. W okresie 1972–1990 kierował działalnością naukową uczelni (między innymi założył wydawnictwo, Instytut Teorii Muzyki, powołał cykle międzynarodowych sesji naukowych). W 1990–2005 pracował w szkole muzycznej w w Akureyri w Islandii.<br/><br/> | Od 1961 zatrudniony w PWSM w Sopocie, od 1972 doktor (w zakresie teorii muzyki) i docent, od 1982 profesor sztuki muzycznej, od 1993 doktor habilitowany (w zakresie muzykologii). W latach 1972–1975 dziekan Wydziału Wychowania Muzycznego, 1975–1978 dziekan Wydziału Kompozycji i Teorii Muzyki, 1972–1978 kierownik Katedry Kompozycji i Teorii Muzyki, 1982–1984 prorektor, 1978–1982 i 1987–1990 dyrektor Instytutu Teorii Muzyki. W okresie 1972–1990 kierował działalnością naukową uczelni (między innymi założył wydawnictwo, Instytut Teorii Muzyki, powołał cykle międzynarodowych sesji naukowych). W 1990–2005 pracował w szkole muzycznej w w Akureyri w Islandii.<br/><br/> | ||
Autor nowatorskiego ''Dictionary of Icelandic Composers'' (1997) oraz między innymi prac ''Interpretacja matematyczno-logiczna elementarnych pojęć harmonii funkcyjnej'' (1974), ''Formy muzyczne'' (1991), ''„Nowy system muzyki” ks. Jana Jarmusiewicza w perspektywie polskich prac z harmonii XIX wieku'' (1992). Zajmuje się warsztatem kompozytorskim twórców XX wieku (zwłaszcza polskich kompozytorów), problemem techniki dźwiękowej, teorią i analizą form muzycznych oraz dziejami polskiej myśli o muzyce.<br/><br/> | Autor nowatorskiego ''Dictionary of Icelandic Composers'' (1997) oraz między innymi prac ''Interpretacja matematyczno-logiczna elementarnych pojęć harmonii funkcyjnej'' (1974), ''Formy muzyczne'' (1991), ''„Nowy system muzyki” ks. Jana Jarmusiewicza w perspektywie polskich prac z harmonii XIX wieku'' (1992). Zajmuje się warsztatem kompozytorskim twórców XX wieku (zwłaszcza polskich kompozytorów), problemem techniki dźwiękowej, teorią i analizą form muzycznych oraz dziejami polskiej myśli o muzyce.<br/><br/> | ||
| − | Odznaczony Srebrnym (1976) i Złotym (1978) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013). W 2007 uhonorowany [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodą Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”]], w 2021 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury | + | Odznaczony Srebrnym (1976) i Złotym (1978) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013). W 2007 uhonorowany [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodą Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”]], w 2021 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. {{author: EF}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
| − | + | ||
Wersja z 08:12, 30 paź 2021
MAREK PODHAJSKI (ur. 7 IV 1938 Nowogródek), teoretyk muzyki, muzykolog, pedagog, kompozytor. Ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) w Sopocie ( Akademia Muzyczna): w 1961 teoria muzyki; w 1966 kompozycja u Piotra Rytla i Konrada Pałubickiego. W latach 1955–1958 studiował także na Wydziale Mechanicznym Politechnice Gdańskiej.
Od 1961 zatrudniony w PWSM w Sopocie, od 1972 doktor (w zakresie teorii muzyki) i docent, od 1982 profesor sztuki muzycznej, od 1993 doktor habilitowany (w zakresie muzykologii). W latach 1972–1975 dziekan Wydziału Wychowania Muzycznego, 1975–1978 dziekan Wydziału Kompozycji i Teorii Muzyki, 1972–1978 kierownik Katedry Kompozycji i Teorii Muzyki, 1982–1984 prorektor, 1978–1982 i 1987–1990 dyrektor Instytutu Teorii Muzyki. W okresie 1972–1990 kierował działalnością naukową uczelni (między innymi założył wydawnictwo, Instytut Teorii Muzyki, powołał cykle międzynarodowych sesji naukowych). W 1990–2005 pracował w szkole muzycznej w w Akureyri w Islandii.
Autor nowatorskiego Dictionary of Icelandic Composers (1997) oraz między innymi prac Interpretacja matematyczno-logiczna elementarnych pojęć harmonii funkcyjnej (1974), Formy muzyczne (1991), „Nowy system muzyki” ks. Jana Jarmusiewicza w perspektywie polskich prac z harmonii XIX wieku (1992). Zajmuje się warsztatem kompozytorskim twórców XX wieku (zwłaszcza polskich kompozytorów), problemem techniki dźwiękowej, teorią i analizą form muzycznych oraz dziejami polskiej myśli o muzyce.
Odznaczony Srebrnym (1976) i Złotym (1978) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013). W 2007 uhonorowany Nagrodą Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”, w 2021 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury.
