KUBICKI BRONISŁAW, restaurator
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Kubicki Bronisław.JPG|thumb|Bronisław Kubicki]] | [[File: Kubicki Bronisław.JPG|thumb|Bronisław Kubicki]] | ||
| − | '''BRONISŁAW''' (Bruno) '''KUBICKI''' (4 IX 1883 Szwarcenowo koło Lubawy – 31 XII 1936 Gdańsk), restaurator. Od 1903 roku członek Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół” w Lubawie, podczas I wojny światowej pracował w Niemczech (Westfalia, Nadrenia). W Gdańsku od | + | '''BRONISŁAW''' (Bruno) '''KUBICKI''' (4 IX 1883 Szwarcenowo koło Lubawy – 31 XII 1936 Gdańsk), restaurator. Od 1903 roku członek Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół” w Lubawie, podczas I wojny światowej pracował w Niemczech (Westfalia, Nadrenia). W Gdańsku od 1918, nabył restaurację (lokal typu nocnego) Cafe International przy Am Brausenden Wasser 5 (Przy Pieniącej się Wodzie, obecna ul. Wartka), otwartą 25 I 1919. W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG) była ona miejscem spotkań Polonii, w tym zebrań gdańskiego [[TOWARZYSTWO GIMNASTYCZNE „SOKÓŁ” | TG „Sokół”]] i członków klubu [[GEDANIA, klub sportowy | Gedania]].<br/><br/> |
| − | Członek powołanej 21 IV 1921 Naczelnej Rady Ludowej Gminy Polskiej, należał do Związku Polskich Kupców i Przemysłowców, z jego ramienia w 1936 jeden z kandydatów do [[VOLKSTAG | Volkstagu]]. W latach 1933–1936 był prezesem Okręgu I Gdańskiego TG „Sokół”. Zmarł na atak serca. Pogrzeb był wielką manifestacją polskości w II WMG. Syn Leonard (właściciel przedsiębiorstwa transportowego w Gdyni) zmarł w 1941 w KL Mauthausen-Gusen. {{author: MA}} <br/><br/> | + | Członek powołanej 21 IV 1921 Naczelnej Rady Ludowej Gminy Polskiej, należał do Związku Polskich Kupców i Przemysłowców, z jego ramienia w 1936 jeden z kandydatów do [[VOLKSTAG | Volkstagu]]. W latach 1933–1936 był prezesem Okręgu I Gdańskiego TG „Sokół”. Zmarł na atak serca. Pogrzeb był wielką manifestacją polskości w II WMG. Mszę w [[KOŚCIÓŁ CHRYSTUSA KRÓLA | kościele Chrystusa Króla]] odprawił [[ROGACZEWSKI FRANCISZEK | ks. Franciszek Rogaczewski]], ciało złożono na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarzu św. Józefa i św. Brygidy przy Wielkiej Alei]]. Syn Leonard (właściciel przedsiębiorstwa transportowego w Gdyni) zmarł w 1941 w KL Mauthausen-Gusen. {{author: MA}} <br/><br/> |
| − | Restauracja, prowadzona do II wojny światowej przez wdowę Władysławę, skonfiskowana przez władze niemieckie, bez zniszczeń w 1945, | + | Restauracja, prowadzona do II wojny światowej przez wdowę Władysławę, skonfiskowana przez władze niemieckie, bez zniszczeń w 1945 powróciła w ręce Władysławy Kubickiej, która prowadziła ją z Romanem Groszewskim. Upaństwowiona w 1949, po 1956 wróciła w ręce rodziny. W pożarze restauracji 29 V 1999 zniszczeniu uległo stylowe wyposażenie wnętrza i wiele eksponowanych rodzinnych pamiątek. Zamknięta w 2009, w 2012 została sprzedana nowemu właścicielowi, który kontynuuje tradycje kulinarne powojennej restauracji Kubicki. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:06, 13 paź 2021
BRONISŁAW (Bruno) KUBICKI (4 IX 1883 Szwarcenowo koło Lubawy – 31 XII 1936 Gdańsk), restaurator. Od 1903 roku członek Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół” w Lubawie, podczas I wojny światowej pracował w Niemczech (Westfalia, Nadrenia). W Gdańsku od 1918, nabył restaurację (lokal typu nocnego) Cafe International przy Am Brausenden Wasser 5 (Przy Pieniącej się Wodzie, obecna ul. Wartka), otwartą 25 I 1919. W okresie II Wolnego Miasta Gdańska (WMG) była ona miejscem spotkań Polonii, w tym zebrań gdańskiego TG „Sokół” i członków klubu Gedania.
Członek powołanej 21 IV 1921 Naczelnej Rady Ludowej Gminy Polskiej, należał do Związku Polskich Kupców i Przemysłowców, z jego ramienia w 1936 jeden z kandydatów do Volkstagu. W latach 1933–1936 był prezesem Okręgu I Gdańskiego TG „Sokół”. Zmarł na atak serca. Pogrzeb był wielką manifestacją polskości w II WMG. Mszę w kościele Chrystusa Króla odprawił ks. Franciszek Rogaczewski, ciało złożono na cmentarzu św. Józefa i św. Brygidy przy Wielkiej Alei. Syn Leonard (właściciel przedsiębiorstwa transportowego w Gdyni) zmarł w 1941 w KL Mauthausen-Gusen.
Restauracja, prowadzona do II wojny światowej przez wdowę Władysławę, skonfiskowana przez władze niemieckie, bez zniszczeń w 1945 powróciła w ręce Władysławy Kubickiej, która prowadziła ją z Romanem Groszewskim. Upaństwowiona w 1949, po 1956 wróciła w ręce rodziny. W pożarze restauracji 29 V 1999 zniszczeniu uległo stylowe wyposażenie wnętrza i wiele eksponowanych rodzinnych pamiątek. Zamknięta w 2009, w 2012 została sprzedana nowemu właścicielowi, który kontynuuje tradycje kulinarne powojennej restauracji Kubicki.
