KLAMAN GRZEGORZ, profesor Akademii Sztuk Pięknych
| Linia 9: | Linia 9: | ||
W 2002 z inicjatywy fundacji Wyspa powstała Modelarnia na terenach dawnej stoczni gdańskiej, kolejnego miejsca „porzuconego”, oddanego do dyspozycji artystów w celu reanimacji i redefinicji. Debiut artystyczny związany był z ruchem młodej sztuki, tzw. ekspresji lat 80. XX wieku. Tworzył wówczas ekspresywne rzeźby figuralne, pozornie niedbale opracowane, łączące różne tworzywa i zdegradowane materie.<br/><br/> | W 2002 z inicjatywy fundacji Wyspa powstała Modelarnia na terenach dawnej stoczni gdańskiej, kolejnego miejsca „porzuconego”, oddanego do dyspozycji artystów w celu reanimacji i redefinicji. Debiut artystyczny związany był z ruchem młodej sztuki, tzw. ekspresji lat 80. XX wieku. Tworzył wówczas ekspresywne rzeźby figuralne, pozornie niedbale opracowane, łączące różne tworzywa i zdegradowane materie.<br/><br/> | ||
Po działaniach w przestrzeni miasta, zaliczanych do landartu (sztuki ziemi), kolejny głos w kwestiach władzy, pamięci, manipulacji itp. stanowiły monumentalne instalacje quasi-architektoniczne z drewna i blachy, często połączone z symbolicznymi elementami, takimi jak książki, mięso, włosy, dźwięk. Problemy ciała i cielesności, interwencji w naturę i prywatność (ze strony władzy, religii, techniki itp.) poruszają prace z użyciem preparatów i fotografii ludzkich organów. Zbiorowa i indywidualna pamięć, komplikacje polityczne, kulturalne, społeczne, religijne są przedmiotem między innymi takich obiektów i działań, jak instalacja na wystawie ''Drogi do wolności w Gdańsku'' (2000); ''Flaga dla III RP'' i ''Pol-end'' (2001), ''Subiektywna Linia Autobusowa'' po terenie Stoczni (w ramach projektu City Transformers 2002, kolejne edycje 2009, 2010); ''Bojaźń i drżenie'' (Florida Atlantic University 2007), ''Warsztat Lecha Wałęsy'' (2010).<br/><br/> | Po działaniach w przestrzeni miasta, zaliczanych do landartu (sztuki ziemi), kolejny głos w kwestiach władzy, pamięci, manipulacji itp. stanowiły monumentalne instalacje quasi-architektoniczne z drewna i blachy, często połączone z symbolicznymi elementami, takimi jak książki, mięso, włosy, dźwięk. Problemy ciała i cielesności, interwencji w naturę i prywatność (ze strony władzy, religii, techniki itp.) poruszają prace z użyciem preparatów i fotografii ludzkich organów. Zbiorowa i indywidualna pamięć, komplikacje polityczne, kulturalne, społeczne, religijne są przedmiotem między innymi takich obiektów i działań, jak instalacja na wystawie ''Drogi do wolności w Gdańsku'' (2000); ''Flaga dla III RP'' i ''Pol-end'' (2001), ''Subiektywna Linia Autobusowa'' po terenie Stoczni (w ramach projektu City Transformers 2002, kolejne edycje 2009, 2010); ''Bojaźń i drżenie'' (Florida Atlantic University 2007), ''Warsztat Lecha Wałęsy'' (2010).<br/><br/> | ||
| − | Od 2009 członek [[RADA KULTURY GDAŃSKIEJ | Rady Kultury Gdańskiej]]. W 2008 otrzymał [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] z okazji jubileuszu 10-lecia miejskiej instytucji kultury Centrum Sztuki Współczesnej "Łaźnia" | + | Od 2009 członek [[RADA KULTURY GDAŃSKIEJ | Rady Kultury Gdańskiej]]. W 2008 otrzymał [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] z okazji jubileuszu 10-lecia miejskiej instytucji kultury Centrum Sztuki Współczesnej "Łaźnia", a w 2015 z okazji jubileuszu 30-lecia pracy twórczej oraz działalności w ramach kolektywu artystycznego "Wyspa". {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:38, 11 paź 2021
GRZEGORZ KLAMAN (ur. 7 I 1959 Nowy Targ), rzeźbiarz, pedagog. W 1980 roku ukończył Liceum Plastyczne im. A. Kenara w Zakopanem i studiował rzeźbę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, dyplom uzyskał w roku 1985 w pracowni Franciszka Duszeńki. Podjął pracę w tej uczelni, kolejno: asystent, adiunkt, profesor.
Prowadzi pracownię intermedialną. W 1984 roku stworzył tzw. galerię rotacyjną, niezinstytucjonalizowaną i niezwiązaną ze stałym lokum, pojawiającą się wraz z artystą w różnych miejscach Gdańska, alternatywną wobec tradycji wystawienniczej; w 1985 przekształcił ją w galerię Wyspa (na Spichlerzach). W roku 1994 założył Fundację Wyspa Progress, której staraniem powstało w 1998 Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia.
W 2002 z inicjatywy fundacji Wyspa powstała Modelarnia na terenach dawnej stoczni gdańskiej, kolejnego miejsca „porzuconego”, oddanego do dyspozycji artystów w celu reanimacji i redefinicji. Debiut artystyczny związany był z ruchem młodej sztuki, tzw. ekspresji lat 80. XX wieku. Tworzył wówczas ekspresywne rzeźby figuralne, pozornie niedbale opracowane, łączące różne tworzywa i zdegradowane materie.
Po działaniach w przestrzeni miasta, zaliczanych do landartu (sztuki ziemi), kolejny głos w kwestiach władzy, pamięci, manipulacji itp. stanowiły monumentalne instalacje quasi-architektoniczne z drewna i blachy, często połączone z symbolicznymi elementami, takimi jak książki, mięso, włosy, dźwięk. Problemy ciała i cielesności, interwencji w naturę i prywatność (ze strony władzy, religii, techniki itp.) poruszają prace z użyciem preparatów i fotografii ludzkich organów. Zbiorowa i indywidualna pamięć, komplikacje polityczne, kulturalne, społeczne, religijne są przedmiotem między innymi takich obiektów i działań, jak instalacja na wystawie Drogi do wolności w Gdańsku (2000); Flaga dla III RP i Pol-end (2001), Subiektywna Linia Autobusowa po terenie Stoczni (w ramach projektu City Transformers 2002, kolejne edycje 2009, 2010); Bojaźń i drżenie (Florida Atlantic University 2007), Warsztat Lecha Wałęsy (2010).
Od 2009 członek Rady Kultury Gdańskiej. W 2008 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji jubileuszu 10-lecia miejskiej instytucji kultury Centrum Sztuki Współczesnej "Łaźnia", a w 2015 z okazji jubileuszu 30-lecia pracy twórczej oraz działalności w ramach kolektywu artystycznego "Wyspa".
