HAUSEN CHRISTIAN von, złotnik
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:1_Christian_von_Hausen.png|thumb|Christian von Hausen, dzban komunijny z [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA| kościoła św. Jana]], 1770, zaginiony]] | [[File:1_Christian_von_Hausen.png|thumb|Christian von Hausen, dzban komunijny z [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA| kościoła św. Jana]], 1770, zaginiony]] | ||
| − | '''CHRISTIAN von HAUSEN''' (12 IV 1716 Toruń – 3 IX 1792 Gdańsk), złotnik. Syn toruńskiego złotnika Johanna von Hausena II. Od 1749 roku zatrudniony jako czeladnik w warsztacie [[BERENDT BENIAMIN I | Beniamina Berendta I]] w Gdańsku. Tutaj też wykonał w 1750 roku pracę mistrzowską w warsztacie Beniamina Döblera. Funkcję kompana gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w roku 1762, starszego cechu w latach 1763, 1767. | + | '''CHRISTIAN von HAUSEN''' (12 IV 1716 Toruń – 3 IX 1792 Gdańsk), złotnik. Syn toruńskiego złotnika Johanna von Hausena II. Od 1749 roku zatrudniony jako czeladnik w warsztacie [[BERENDT BENIAMIN I | Beniamina Berendta I]] w Gdańsku. Tutaj też wykonał w 1750 roku pracę mistrzowską w warsztacie Beniamina Döblera. 14 X 1750 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo]] Gdańska. Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w roku 1762, starszego cechu w latach 1763, 1767.<br/><br/> |
| − | + | Czeladnikami w jego warsztacie byli od 1752 Sebastian Friedrich Grass (Gras, Groß; 23 I 1726 Rewal (Tallin) – 27 VIII 1764), od 1762 Paul Eckholt i od 1766 Ernst Wilhelm Frentzel, prace mistrzowskie wykonali w 1763 [[SPONHOLTZ FRIEDRICH WILHELM | Friedrich Wilhelm Sponholtz]] i Johann Christoph Wonnecker II (Wunicker; 1730 – 2 IV 1813), w 1767 Christian Gottlieb Holl. Zawodu uczyli się u niego: od 1750 Johann Friedrich Galle z Poznania, od 1751 Cornelius Hertel, Abraham Gottfried Tiel (1757), Johann Benjamin Glammert (1762), Carl Gottlieb Bähr (1768) i Johann Carl Hein (1772), którzy uzyskali dyplom oraz Johann Christian Lämel (1757), Abraham Friedrich (1758), Johann Michael Westfal (1759), Gottfried Gencke (1762), Johann Friedrich Dorshte (1765), Andreas Rahtke (1771) i Daniel Meyer (1781), którzy nauki nie ukończyli.<br/><br/> | |
| + | Ożenił się z Constantią Renatą Krop. Miał synów Christiana Tobiasa i Johanna Melchiora, których w 1760 roku zapisał na naukę. Pierwszy z nich w 1786 uzyskał tytuł mistrzowski w Gdańsku. <br/><br/> | ||
| + | Używał znaków warsztatowych z pełnym nazwiskiem vHAUSEN w prostokącie oraz z inicjałami V/CH w trójlistnym polu z ogonkiem u dołu. Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami V/CH w trójlistnym polu. Wykonywał prace głównie dla kościołów na terenie Prus: kielichy (Chwaszczyno, Kobylniki, kościół ewangelicki w Toruniu), kielich do komunii chorych (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościół św. Bartłomieja]] w Gdańsku), monstrancje (Chojnice, Chwaszczyno, Pelplin), krzyże (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto) | kościół św. Józefa]] w Gdańsku; Chełmno), aplikacja na obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem (Tczew), dzban komunijny (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościół św. Jana]] w Gdańsku), kielich, krzyż ołtarzowy i kociołek na wodę święconą do kościoła w Łęgowie, kielich, puszka na komunikanty i dzban komunijny do kościoła w Medenau w Prusach Wschodnich (Kreis Fischhausen (Primorsk), obecnie Logwino w obwodzie kaliningradzkim). Spośród zachowanych przedmiotów świeckich wymienić można łyżkę do ryb (Muzeum Narodowe w Poznaniu) i cukiernicę (Muzeum Narodowe w Kielcach). <br/><br/> | ||
Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:57, 5 lis 2019
CHRISTIAN von HAUSEN (12 IV 1716 Toruń – 3 IX 1792 Gdańsk), złotnik. Syn toruńskiego złotnika Johanna von Hausena II. Od 1749 roku zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Beniamina Berendta I w Gdańsku. Tutaj też wykonał w 1750 roku pracę mistrzowską w warsztacie Beniamina Döblera. 14 X 1750 otrzymał obywatelstwo Gdańska. Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w roku 1762, starszego cechu w latach 1763, 1767.
Czeladnikami w jego warsztacie byli od 1752 Sebastian Friedrich Grass (Gras, Groß; 23 I 1726 Rewal (Tallin) – 27 VIII 1764), od 1762 Paul Eckholt i od 1766 Ernst Wilhelm Frentzel, prace mistrzowskie wykonali w 1763 Friedrich Wilhelm Sponholtz i Johann Christoph Wonnecker II (Wunicker; 1730 – 2 IV 1813), w 1767 Christian Gottlieb Holl. Zawodu uczyli się u niego: od 1750 Johann Friedrich Galle z Poznania, od 1751 Cornelius Hertel, Abraham Gottfried Tiel (1757), Johann Benjamin Glammert (1762), Carl Gottlieb Bähr (1768) i Johann Carl Hein (1772), którzy uzyskali dyplom oraz Johann Christian Lämel (1757), Abraham Friedrich (1758), Johann Michael Westfal (1759), Gottfried Gencke (1762), Johann Friedrich Dorshte (1765), Andreas Rahtke (1771) i Daniel Meyer (1781), którzy nauki nie ukończyli.
Ożenił się z Constantią Renatą Krop. Miał synów Christiana Tobiasa i Johanna Melchiora, których w 1760 roku zapisał na naukę. Pierwszy z nich w 1786 uzyskał tytuł mistrzowski w Gdańsku.
Używał znaków warsztatowych z pełnym nazwiskiem vHAUSEN w prostokącie oraz z inicjałami V/CH w trójlistnym polu z ogonkiem u dołu. Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami V/CH w trójlistnym polu. Wykonywał prace głównie dla kościołów na terenie Prus: kielichy (Chwaszczyno, Kobylniki, kościół ewangelicki w Toruniu), kielich do komunii chorych (dawniej kościół św. Bartłomieja w Gdańsku), monstrancje (Chojnice, Chwaszczyno, Pelplin), krzyże (dawniej kościół św. Józefa w Gdańsku; Chełmno), aplikacja na obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem (Tczew), dzban komunijny (dawniej kościół św. Jana w Gdańsku), kielich, krzyż ołtarzowy i kociołek na wodę święconą do kościoła w Łęgowie, kielich, puszka na komunikanty i dzban komunijny do kościoła w Medenau w Prusach Wschodnich (Kreis Fischhausen (Primorsk), obecnie Logwino w obwodzie kaliningradzkim). Spośród zachowanych przedmiotów świeckich wymienić można łyżkę do ryb (Muzeum Narodowe w Poznaniu) i cukiernicę (Muzeum Narodowe w Kielcach).
Zob. też złotnictwo.
