ZAPPIO ZACHARIAS, kupiec, filantrop
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:3_Zacharias_ZappioAAAA.JPG|thumb|Zacharias Zappio, fragment epitafium]] | [[File:3_Zacharias_ZappioAAAA.JPG|thumb|Zacharias Zappio, fragment epitafium]] | ||
[[File:4_Zacharias_ZappioAAAA.JPG|thumb|Catherina (?) Zappio, fragment epitafium]] | [[File:4_Zacharias_ZappioAAAA.JPG|thumb|Catherina (?) Zappio, fragment epitafium]] | ||
| − | |||
[[File:3_Zacharias_Zappio.JPG|thumb|Adelgunda, córka Zachariasa Zappio, fragment epitafium]] | [[File:3_Zacharias_Zappio.JPG|thumb|Adelgunda, córka Zachariasa Zappio, fragment epitafium]] | ||
| + | [[File:Epitafium Adelgundy Zappio w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.JPG|thumb|Epitafium Adelgundy Zappio <br/> w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (od grudnia 2013 roku ponownie <br/> w kościele św. Jana)]] | ||
| + | |||
'''ZACHARIAS ZAPPIO''' (około 1620 – 1 VII 1680 Gdańsk), kupiec, filantrop. W Gdańsku dowodnie od 1644 roku, zajmował się handlem żelazem. Kwatermistrz Kwartału Rybackiego, członek rady [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], jej przewodniczący (kurator), odpowiedzialny za sprawy finansowe i budowlane. Fundator licznego wyposażenia tego kościoła (obrazów, zegara, żyrandola, chrzcielnicy, lichtarzy), twórca działającej przy nim fundacji na rzecz ubogich (udzielającej około 300 zapomóg rocznie). Od 1654 właściciel rezydencji w [[KRÓLEWSKA DOLINA | Królewskiej Dolinie]] (gdzie m.in. gościł 1677 króla polskiego Jana III Sobieskiego). Pochowany w kościele św. Jana, z przygotowanym zawczasu (1664) epitafium swoim, żony i jedynej córki. Testamentem sporządzonym 13 II 1680 zapisał kościołowi św. Jana 33 146 florenów, od których odsetki w wysokości 300 florenów miały być przeznaczone na potrzeby działającej przy nim biblioteki, co doprowadziło do powstania 25 IV 1689 (akt fundacyjny) tzw. Biblioteki Zappio-Johannitana z siedzibą w północnej nawie bocznej kościoła. Zbierała ona głównie dzieła teologiczne, raz w tygodniu udostępniane duchownym i uczonym. Opiekunem biblioteki był pastor kościoła, od 1724 roku zatrudniano bibliotekarza. W 1728 liczyła 810 tomów, w 1731 – 1491, w 1924 – ponad 3500. Pod koniec II wojny światowej księgozbiór liczył około 6 tysięcy woluminów, najstarsze i najcenniejsze zbiory wiosną 1945 roku ewakuowano z Gdańska; odnaleziono je w Świńczu pod Pruszczem Gdańskim; większość w stanie nienadającym się do konserwacji; pozostałe zamurowano w kościele. Po odnalezieniu 13 VIII 1945 Biblioteki Zappio-Johannitana włączono ją (jako bezterminowy depozyt) do zasobów [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Biblioteki Miejskiej]] (obecnie [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska]]). Od schyłku XVII wieku jego imię – Zapfengasse, nosiła ulica na [[ZAMCZYSKO | Zamczysku]], po 1945 przemianowana na Czopową. W 1831 [[SCHUMACHER WILHELM| Wilhelm Schumacher]] opublikował kilkakrotnie wznawianą powieść ''Zacharias Zappio oder Liebe und Leben eines Danziger Bürgers''. W marcu 1999 roku z inicjatywy [[NADBAŁTYCKIE CENTRUM KULTURY | Nadbałtyckiego Centrum Kultury]] jego imię otrzymała uliczka okalająca kościół św. Jana od północy i wschodu, dawny Zaułek Świętojański, na miejscu przykościelnego cmentarza. Uroczyste otwarcie uliczki nastąpiło 4 II 2000 i połączone było z Festynem Żebraczym. Obecnie przy ul. Świętojańskiej 49 działa hostel Dom Zachariasza Zappio (wcześniej budynek należał do [[DOMINIKANKI | dominikanek]]). W siedzibie Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego przy ul. Augustyńskiego 2 znajduje się posąg Zachariasza Zappio, autorstwa Tomasza Walocha, absolwenta gdańskiej [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademii Sztuk Pięknych]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | '''ZACHARIAS ZAPPIO''' (około 1620 – 1 VII 1680 Gdańsk), kupiec, filantrop. W Gdańsku dowodnie od 1644 roku, zajmował się handlem żelazem. Kwatermistrz Kwartału Rybackiego, członek rady [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], jej przewodniczący (kurator), odpowiedzialny za sprawy finansowe i budowlane. Fundator licznego wyposażenia tego kościoła (obrazów, zegara, żyrandola, chrzcielnicy, lichtarzy), twórca działającej przy nim fundacji na rzecz ubogich (udzielającej około 300 zapomóg rocznie). Od 1654 właściciel rezydencji w [[KRÓLEWSKA DOLINA | Królewskiej Dolinie]] (gdzie m.in. gościł 1677 króla polskiego Jana III Sobieskiego). Pochowany w kościele św. Jana, z przygotowanym zawczasu (1664) epitafium swoim, żony i jedynej córki. Testamentem sporządzonym 13 II 1680 zapisał kościołowi św. Jana 33 146 florenów, od których odsetki w wysokości 300 florenów miały być przeznaczone na potrzeby działającej przy nim biblioteki, co doprowadziło do powstania 25 IV 1689 (akt fundacyjny) tzw. Biblioteki Zappio-Johannitana z siedzibą w północnej nawie bocznej kościoła. Zbierała ona głównie dzieła teologiczne, raz w tygodniu udostępniane duchownym i uczonym. Opiekunem biblioteki był pastor kościoła, od 1724 roku zatrudniano bibliotekarza. W 1728 liczyła 810 tomów, w 1731 – 1491, w 1924 – ponad 3500. Pod koniec II wojny światowej księgozbiór liczył około 6 tysięcy woluminów, najstarsze i najcenniejsze zbiory wiosną 1945 roku ewakuowano z Gdańska; odnaleziono je w Świńczu pod Pruszczem Gdańskim; większość w stanie nienadającym się do konserwacji; pozostałe zamurowano w kościele. Po odnalezieniu 13 VIII 1945 Biblioteki Zappio-Johannitana włączono ją (jako bezterminowy depozyt) do zasobów [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Biblioteki Miejskiej]] (obecnie [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska]]). Od schyłku XVII wieku jego imię – Zapfengasse, nosiła ulica na [[ZAMCZYSKO | Zamczysku]], po 1945 przemianowana na Czopową. W 1831 [[SCHUMACHER WILHELM| Wilhelm Schumacher]] opublikował kilkakrotnie wznawianą powieść ''Zacharias Zappio oder Liebe und Leben eines Danziger Bürgers''. W marcu 1999 roku z inicjatywy [[NADBAŁTYCKIE CENTRUM KULTURY | Nadbałtyckiego Centrum Kultury]] jego imię otrzymała uliczka okalająca kościół św. Jana od północy i wschodu, dawny Zaułek Świętojański, na miejscu przykościelnego cmentarza. Uroczyste otwarcie uliczki nastąpiło 4 II 2000 i połączone było z Festynem Żebraczym. Obecnie przy ul. Świętojańskiej 49 działa hostel Dom Zachariasza Zappio (wcześniej budynek należał do [[DOMINIKANKI | dominikanek]]). W siedzibie Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego przy ul. Augustyńskiego 2 znajduje się posąg Zachariasza Zappio, autorstwa Tomasza Walocha, absolwenta gdańskiej [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademii Sztuk Pięknych]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 07:49, 13 sie 2019
w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (od grudnia 2013 roku ponownie
w kościele św. Jana)
ZACHARIAS ZAPPIO (około 1620 – 1 VII 1680 Gdańsk), kupiec, filantrop. W Gdańsku dowodnie od 1644 roku, zajmował się handlem żelazem. Kwatermistrz Kwartału Rybackiego, członek rady kościoła św. Jana, jej przewodniczący (kurator), odpowiedzialny za sprawy finansowe i budowlane. Fundator licznego wyposażenia tego kościoła (obrazów, zegara, żyrandola, chrzcielnicy, lichtarzy), twórca działającej przy nim fundacji na rzecz ubogich (udzielającej około 300 zapomóg rocznie). Od 1654 właściciel rezydencji w Królewskiej Dolinie (gdzie m.in. gościł 1677 króla polskiego Jana III Sobieskiego). Pochowany w kościele św. Jana, z przygotowanym zawczasu (1664) epitafium swoim, żony i jedynej córki. Testamentem sporządzonym 13 II 1680 zapisał kościołowi św. Jana 33 146 florenów, od których odsetki w wysokości 300 florenów miały być przeznaczone na potrzeby działającej przy nim biblioteki, co doprowadziło do powstania 25 IV 1689 (akt fundacyjny) tzw. Biblioteki Zappio-Johannitana z siedzibą w północnej nawie bocznej kościoła. Zbierała ona głównie dzieła teologiczne, raz w tygodniu udostępniane duchownym i uczonym. Opiekunem biblioteki był pastor kościoła, od 1724 roku zatrudniano bibliotekarza. W 1728 liczyła 810 tomów, w 1731 – 1491, w 1924 – ponad 3500. Pod koniec II wojny światowej księgozbiór liczył około 6 tysięcy woluminów, najstarsze i najcenniejsze zbiory wiosną 1945 roku ewakuowano z Gdańska; odnaleziono je w Świńczu pod Pruszczem Gdańskim; większość w stanie nienadającym się do konserwacji; pozostałe zamurowano w kościele. Po odnalezieniu 13 VIII 1945 Biblioteki Zappio-Johannitana włączono ją (jako bezterminowy depozyt) do zasobów Biblioteki Miejskiej (obecnie Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska). Od schyłku XVII wieku jego imię – Zapfengasse, nosiła ulica na Zamczysku, po 1945 przemianowana na Czopową. W 1831 Wilhelm Schumacher opublikował kilkakrotnie wznawianą powieść Zacharias Zappio oder Liebe und Leben eines Danziger Bürgers. W marcu 1999 roku z inicjatywy Nadbałtyckiego Centrum Kultury jego imię otrzymała uliczka okalająca kościół św. Jana od północy i wschodu, dawny Zaułek Świętojański, na miejscu przykościelnego cmentarza. Uroczyste otwarcie uliczki nastąpiło 4 II 2000 i połączone było z Festynem Żebraczym. Obecnie przy ul. Świętojańskiej 49 działa hostel Dom Zachariasza Zappio (wcześniej budynek należał do dominikanek). W siedzibie Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego przy ul. Augustyńskiego 2 znajduje się posąg Zachariasza Zappio, autorstwa Tomasza Walocha, absolwenta gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych.
