BÖMELN GABRIEL, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Bömeln Gabriel.JPG|thumb|Gabriel Bömeln ]] | + | [[File:Bömeln Gabriel.JPG|thumb|Gabriel Bömeln, według Daniela Kleina rytował Bernard Lépicié, 1739]] |
'''GABRIEL BÖMELN''' (22 VII 1658 Gdańsk – 25 III 1740 Gdańsk), burmistrz. Syn [[BÖMELN GEORG von | Georga Bömelna]]. Wysłany przez rodziców do Poznania w celu nauki języka polskiego; w roku 1669 uczył się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], następnie studiował na uniwersytetach w Królewcu (1672) oraz w Lejdzie (1678). Od roku 1688 przedstawiciel [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] (Kwartał Wysoki), w latach 1692–1699 ławnik, 1700–1707 rajca, sędzia od 1703, 1708–1740 burmistrz, w 1712 i 1732 burgrabia. Stał na czele poselstwa gdańskiego wysłanego za namową króla polskiego Augusta II Wettina do Paryża i przebywającego tamże od 27 IX 1700 do 30 VI 1701 w celu przeproszenia króla francuskiego Ludwika XIV za brak poparcia ze strony Gdańska i niewpuszczenie w mury miasta księcia Contiego, francuskiego kandydata do tronu polskiego, jak również zajęcie towarów kupców francuskich w Gdańsku, co było odpowiedzią gdańszczan na restrykcje Francji wobec gdańskiego handlu. 7 XII 1700 delegacja została przyjęta w Wersalu, Bömeln wygłosił w obecności Ludwika XIV uroczystą mowę deprekacyjną. Mimo kilkumiesięcznego pobytu w Paryżu nie udało mu się dojść do porozumienia ze stroną francuską, która żądała wypłaty przez Gdańsk wysokiego odszkodowania (200 tysięcy liwrów). W 1733 Bömeln był przywódcą stronnictwa w gronie [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] opowiadającego się zdecydowanie za elekcją Stanisława Leszczyńskiego na króla polskiego przeciwko kandydaturze Augusta III Wettina. Kierował Radą Wojenną, która jesienią 1733 roku, gromadząc zapasy, poprawiając fortyfikacje oraz zaciągając żołnierzy do wojsk gdańskich, rozpoczęła intensywne przygotowania do oblężenia miasta przez wojska saskie i rosyjskie. Wielokrotnie bywał na dworze królewskim w Warszawie w sprawach związanych z interesami Gdańska. W latach 80. XVII wieku kilka lat podróżował po Niderlandach, Francji i Anglii. Jego portret według obrazu [[KLEIN DANIEL | Daniela Kleina]] rytował w 1739 roku Bernard Lépicié. Założyciel rezydencji zwanej Monplaisir we Wrzeszczu ([[PARK UPHAGENA | Park Uphagena]]). Pochowany w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]]. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | '''GABRIEL BÖMELN''' (22 VII 1658 Gdańsk – 25 III 1740 Gdańsk), burmistrz. Syn [[BÖMELN GEORG von | Georga Bömelna]]. Wysłany przez rodziców do Poznania w celu nauki języka polskiego; w roku 1669 uczył się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], następnie studiował na uniwersytetach w Królewcu (1672) oraz w Lejdzie (1678). Od roku 1688 przedstawiciel [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] (Kwartał Wysoki), w latach 1692–1699 ławnik, 1700–1707 rajca, sędzia od 1703, 1708–1740 burmistrz, w 1712 i 1732 burgrabia. Stał na czele poselstwa gdańskiego wysłanego za namową króla polskiego Augusta II Wettina do Paryża i przebywającego tamże od 27 IX 1700 do 30 VI 1701 w celu przeproszenia króla francuskiego Ludwika XIV za brak poparcia ze strony Gdańska i niewpuszczenie w mury miasta księcia Contiego, francuskiego kandydata do tronu polskiego, jak również zajęcie towarów kupców francuskich w Gdańsku, co było odpowiedzią gdańszczan na restrykcje Francji wobec gdańskiego handlu. 7 XII 1700 delegacja została przyjęta w Wersalu, Bömeln wygłosił w obecności Ludwika XIV uroczystą mowę deprekacyjną. Mimo kilkumiesięcznego pobytu w Paryżu nie udało mu się dojść do porozumienia ze stroną francuską, która żądała wypłaty przez Gdańsk wysokiego odszkodowania (200 tysięcy liwrów). W 1733 Bömeln był przywódcą stronnictwa w gronie [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] opowiadającego się zdecydowanie za elekcją Stanisława Leszczyńskiego na króla polskiego przeciwko kandydaturze Augusta III Wettina. Kierował Radą Wojenną, która jesienią 1733 roku, gromadząc zapasy, poprawiając fortyfikacje oraz zaciągając żołnierzy do wojsk gdańskich, rozpoczęła intensywne przygotowania do oblężenia miasta przez wojska saskie i rosyjskie. Wielokrotnie bywał na dworze królewskim w Warszawie w sprawach związanych z interesami Gdańska. W latach 80. XVII wieku kilka lat podróżował po Niderlandach, Francji i Anglii. Jego portret według obrazu [[KLEIN DANIEL | Daniela Kleina]] rytował w 1739 roku Bernard Lépicié. Założyciel rezydencji zwanej Monplaisir we Wrzeszczu ([[PARK UPHAGENA | Park Uphagena]]). Pochowany w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]]. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:51, 5 sie 2019
GABRIEL BÖMELN (22 VII 1658 Gdańsk – 25 III 1740 Gdańsk), burmistrz. Syn Georga Bömelna. Wysłany przez rodziców do Poznania w celu nauki języka polskiego; w roku 1669 uczył się w Gimnazjum Akademickim, następnie studiował na uniwersytetach w Królewcu (1672) oraz w Lejdzie (1678). Od roku 1688 przedstawiciel Trzeciego Ordynku (Kwartał Wysoki), w latach 1692–1699 ławnik, 1700–1707 rajca, sędzia od 1703, 1708–1740 burmistrz, w 1712 i 1732 burgrabia. Stał na czele poselstwa gdańskiego wysłanego za namową króla polskiego Augusta II Wettina do Paryża i przebywającego tamże od 27 IX 1700 do 30 VI 1701 w celu przeproszenia króla francuskiego Ludwika XIV za brak poparcia ze strony Gdańska i niewpuszczenie w mury miasta księcia Contiego, francuskiego kandydata do tronu polskiego, jak również zajęcie towarów kupców francuskich w Gdańsku, co było odpowiedzią gdańszczan na restrykcje Francji wobec gdańskiego handlu. 7 XII 1700 delegacja została przyjęta w Wersalu, Bömeln wygłosił w obecności Ludwika XIV uroczystą mowę deprekacyjną. Mimo kilkumiesięcznego pobytu w Paryżu nie udało mu się dojść do porozumienia ze stroną francuską, która żądała wypłaty przez Gdańsk wysokiego odszkodowania (200 tysięcy liwrów). W 1733 Bömeln był przywódcą stronnictwa w gronie Rady Miejskiej opowiadającego się zdecydowanie za elekcją Stanisława Leszczyńskiego na króla polskiego przeciwko kandydaturze Augusta III Wettina. Kierował Radą Wojenną, która jesienią 1733 roku, gromadząc zapasy, poprawiając fortyfikacje oraz zaciągając żołnierzy do wojsk gdańskich, rozpoczęła intensywne przygotowania do oblężenia miasta przez wojska saskie i rosyjskie. Wielokrotnie bywał na dworze królewskim w Warszawie w sprawach związanych z interesami Gdańska. W latach 80. XVII wieku kilka lat podróżował po Niderlandach, Francji i Anglii. Jego portret według obrazu Daniela Kleina rytował w 1739 roku Bernard Lépicié. Założyciel rezydencji zwanej Monplaisir we Wrzeszczu ( Park Uphagena). Pochowany w kościele św. Jana.
